Bij ‘Het weer vandaag’ in de app staat een wolkje waar een zonnetje over heen gluurt en met regendruppeltjes eronder getekend. Echt Hollands weer! We pakken de spullen in voor een fietstochtje: regenjas, zonnebrandcrème en vestje. Als basis dragen we korte broek en hemd. Zonnebrillen op: we zijn optimistisch!
Kleddernat of rood verbrand
In Nederland kan de temperatuur per uur verschillen. Zit je ’t ene moment lekker in de zon, pakken het volgende moment dikke donkere wolken die onweer voorspellen zich samen. Je ziet op vakantie in Nederland dus vaak dat mensen regenjassen aan doen naast de fietsen. Of juist weer uit. Mijn hekel aan regenjassen paart zich aan Hollands optimisme dat die bui vast snel ophoudt. Zo ben ik al vaker kleddernat geregend. Duurde helaas wat langer voor de zon zich weer liet zien. Andersom weerhielden witte door het blauw zeilende wolken me ervan om me in te smeren. Rode schouders, nek en neus tot gevolg.
Wilgen in plaats van oleanders
De Walburgiskerk domineert Zutphen
Dit jaar loopt het allemaal wat anders. De vakantie naar het zuiden van Frankrijk die we dachten te hebben begint noodgedwongen in Zutphen in de vakantiebungalow van familie.
We zijn blij op die manier toch vakantie te vieren. Vandaar die Hollandse fietstochtjes. Maar na een paar dagen zijn we hopeloos verknocht aan de groene oevers van de IJssel, de akkers van de Achterhoek, de bossen van de Veluwezoom, de pontjes bij Bronkhorst en Olburgen. Fietsen langs de IJssel met de wind in de rug is het mooiste dat er is. We zien de kerktorentjes van de dorpen in de verte. Koeien, schapen, vogels. Wilgen dit jaar in plaats van oleanders in Zuid-Frankrijk.
Slenteren naar een strandje
Onze, min of meer vaste, standplaats was een aantal jaren op een camping van een dorp aan de Mediterranée dat elk jaar volstroomt met zonzoekers zoals wij. Een camping vlakbij Marseille en daarmee een soort Bakkum aan Zee op zijn Frans. Zoals de Amsterdammers in de zomer elk weekeinde of weken achter elkaar bivakkeren in Bakkum, zo doen de Marseillanen dat op ‘onze’ camping. Ze huizen in caravans met wel driedubbele voortenten er aan vast. Wij huizen in een klein tentje tussen deze Fransen, vaak collega-pensionado’s. Voor het ontbijt halen we slenterend croissants en stokbrood en maken in ons beste schoolfrans een praatje met de bloemetjes watergevende oude vrouwen in dusters of kleurrijke soepjurken. Na het ontbijt slenteren we in badkledij naar het strandje op steenworp afstand van de camping.
Schaduw en zwoel zeewindje
Eenmaal aan het strand is het soms zorgvuldig plannen waar de parasol kan staan en de handdoeken gespreid kunnen worden tussen onze, vooral Franse, medebaders. En dan begint het lome strandleven. In het blauwe warme water drijven. Op de handdoek opdrogen, lezen en bij stijgende opwarming begint het van voren af aan. Tussendoor een dagje naar Marseille (pffff, bloedheet daar!) of Toulon. Of om eten in te slaan naar één van die enorm grote supermarkten waar allerlei soorten vis op ijsvelden liggen uitgestald en de meest lekkere onbekende liflafjes zijn te vinden. De airco in die winkels zorgt voor een aangename vlucht voor de hitte van het middaguur. De camping ligt onder grote oude dennen en heeft met struikjes en stenen omzoomde plekken. Veel schaduw en een zwoel zeewindje. Dat blijft ons trekken.
Zo stil in Zutphen
Zilverglinsterende IJssel
Dit jaar is de rust in ons Zutphense vakantieverblijf een aangename ontdekking. Ik sta buiten op het grasveld onder de volle maan en hoor niets dan ruisende bomen. Voor mij als stadse een ontdekking hoe stil het is zonder het permanent zoemende verkeer. Ik ga om een uur of negen in de schemering een stukje lopen op de IJsseldijk en staar over het water, zie de laagstaande zon in het zilver glinsterende water. De pannendaken van boerderijen steken boven de bomen uit. Een ooievaar vliegt over en tekent zich scherp af tegen de avondblauwe lucht. Een laat binnenvaartschip ploegt door de bocht in de rivier. Elke keer betovert dit uitzicht mij.
Aangename afwisseling met Cote d’Azur
Voor mij is dit jaar de rust, het groene landschap en het wisselvallige weer een aangename afwisseling met het pretpark Cote d’Azur, waar eigenlijk het stadse lawaai en de mensenzee niet veel afwijkt van wat ik in Amsterdam gewend ben.
Morgen bij het fietsen draag ik opgewekt mijn regenjas en smeer me ook in tegen de zonnebrand.
Recente reacties