Niet gemakkelijk met vriendjes buiten spelen

Tegen de ruit in de voordeur wordt een neusje platgedrukt. “Is Thijs er?”, wordt er vanaf de andere kant gevraagd. Nee, vandaag zijn mijn kleinzoon en zijn broertje er niet. Volgende week weer. Ze zijn thuis bij hun moeder in een andere straat in de wijk. Maar zo ver mogen de kinderen aan de deur -nog- niet komen.

En vriendjes maken

Nee, gemakkelijk is het tegenwoordig niet voor kinderen om buiten met vriendjes spelen. Niet alleen lijken veel jonge ouders angstig om hun kind uit het zicht te laten gaan. Dan maakt het grote aantal scheidingen het maken van vriendjes in de buurt lastig. “Vandaag zijn de kinderen bij papa en niet thuis.” En in andere situaties gaan ze óf naar opa en oma óf naar de buitenschoolse opvang, waar ze hopelijk dan wel vriendjes kunnen maken.

Een hoog hek om het schoolplein

En dan is er nog de overlast en vandalisme. Vroeger gingen wij als kinderen op het schoolplein spelen of in een speeltuin in goede staat. In de grote stad waar mijn en dijn kennelijk niet meer zoveel opgeld doet, ligt er nu vuil, is de wipkip vernield en nodigt het speeltuig meer hangjongeren uit dan kleuters en schoolkinderen. De schoolpleinen in mijn woonbuurt zijn zelfs voorzien van hoge afgesloten hekken. Er hangt wel een doek met een uitnodiging om lid te worden van de ‘buitenspeelclub’, dan kan er onder begeleiding op dinsdag en donderdagmiddag (!) op het plein worden geravot.

strijd tegen de  schermen
Herinnering aan een straatkrijtsessie voor de deur.

De strijd tegen schermen

In die wetenschap geniet ik als mijn kleinkinderen met rode konen aan het voetballen zijn, aan het krijten (ik koester nog steeds het benzinestation dat op mijn voorgevel is getekend) en ik van mijn dochter hoor dat de oudste met een vriendje bij school is blijven hangen. En als ze dan moe en mak voor het eten op de bank ploffen, laat ik de strijd tegen schermen voor wat hij is. Dan mogen ze voor eventjes wel televisie kijken….

Meer lezen

Spelen de kinderen eindelijk buiten, dan blijken de buren daar regelmatig hinder van te ervaren. Terecht? Of zijn we onverdraagzamer geworden, vraagt Stella Ruisch zich af. En wat doe je als je (klein)kinderen boven aan het verlanglijstje een spelletjestablet zetten? Hoe leer je je kinderen met een smartphone omgaan, als je zelf toch ook wel vaak erop zit te turen?