We komen eigenlijk om brood te kopen maar de  -echte!- pepernoten op een schoteltje voor de deur van de bakker in het oosten des lands lachen uitnodigend naar ons. De hele winkel blijkt in Sinterklaasstemming met afbeeldingen van een volledig zwarte Piet alsof de heftige discussie over discriminatie in het land dit winkelcentrumpje heeft overgeslagen. Uit de geluidsversterker schalt ‘Wie zoet is, krijgt lekkers’ en de letters, het marsepein, de peper- en kruidnoten liggen hoog opgetast tussen het volkoren brood en de croissantjes. Er is nog hoop voor liefhebbers van Sinterklaas zoals ik.

Goedheiligman heeft mij nodige verwensingen ontlokt

Wat mij betreft moet het feest blijven bestaan, los van groene, gele, zwarte of roetveegpieten. Dat zal mij een marsepeinen worst zijn.  Nooit gedacht dat ik zulke nostalgische gevoelens zou koesteren, want wat heeft de goedheiligman mij jarenlang verschrikkelijke verwensingen ontlokt in de badkamer! Daar stond ik met op verkeerde plaatsen vastklevende papiermaché te klungelen aan een surprise die nog voor het heerlijk avondje al uit elkaar dreigde te donderen. “Ik heb hier ook helemaal géén tijd voor”, was nog de onschuldigste opmerking.

Zo’n romantisch jaren vijftig-beeld

Gedichten gingen me beter af. Door de jaren heen heb ik ze bewaard, zelfs van mijn inmiddels hemelende vader en moeder. Ze slingeren ergens op zolder en als ik ze tegenkom, zie ik meteen, zo’n romantische oerhollandse jaren vijftig-beeld voor me. Alleen daarom al staat het feest wat mij betreft terecht op onze lijst van immaterieel cultureel erfgoed.

Halloween, Black Friday en Santaclaus bedreigen Sinterklaas

Desondanks wordt Sinterklaas voor mijn gevoel elk jaar ernstiger bedreigd in zijn voortbestaan. En dat is niet vanwege de demonstratieterreur bij de Intocht half november. Langzaam maar zeker nemen Amerikaanse cultuurfenomenen bezit van ons land. Te beginnen bij Halloween eind oktober en Black Friday half november en de opdringerige Santaclaus in december.

Geen pieten maar ‘lichtjes’ in Bijenkorf

Om mij heen werd  verheugd geroepen hoe leuk het was dat de ‘decemberlichtjes’ half november bij de Bijenkorf in de hoofdstad werden ontstoken. Waar is de tijd gebleven dat we daar de pieten van de verdiepingen zagen dalen en klimmen? Het Nederlandse warenhuis is verworden tot een souvenirshop XXL voor buitenlandse toeristen. En dus is het er al kersttijd net als op de radio, waar de kerstliedjes begin december worden grijs gedraaid.

Alsof ik de laatste ben die Sinterklaas moet verdedigen

Gelukkig wil mijn kleinzoon geduldig luisteren naar het inmiddels twee generaties oude -en dus niet zo politiek correcte- verhaal van Sinterklaasje dat Jacques Vriens heeft opgeschreven. Als hij gaat slapen, constateert mijn dochter dat de kerstbomen ook al te koop zijn. “Zullen we er al een gaan kopen?” suggereert ze om te plagen. Ooit heeft ze er een gekoesterd tot  in de zomer, omdat “het zo gezellig was met die lichtjes”.  Mijn barse opmerking verrast mijzelf ook: “Er komt bij mij geen kerstboom binnen vóór 6 december!” Alsof ik de laatste ben in Nederland die Sinterklaas moet verdedigen. En een heerlijk avondje gaan we er vandaag ook van maken. Misschien heb ik nog wel tijd voor een gedicht…