Sporadische wandelingen

Bij ons thuis werd er vooral gefietst en maar weinig tot niet gewandeld. Misschien heb ik daar een voorkeur voor fietsen aan overgehouden. Alleen tijdens vakanties, in de bergen, werd er wel eens een wandeling gemaakt. En dan denk ik meteen aan die ene keer dat mijn broer zijn knie ongenadig stootte tegen een rotsblok. “Die rotbergen!” was zijn reactie. Hij is er later kennelijk anders over gaan denken. Want hij is talloze malen afgereisd richting die ‘rot’bergen. We maakten ook sporadisch wandelingen in buitenlandse steden, bijvoorbeeld over de boulevards van Nice en Monaco.

Natuur is ook belangrijk

Hoewel in onze buurt ook de verstedelijking oprukt, prijzen wij ons gelukkig met een park in de buurt. Mensen moeten een huis kunnen vinden en dus heb ik begrip voor al die hijskranen bij honingraten van soms tot 20 hoog. Maar natuur is ook belangrijk. Tijdens onze avondwandeling passeren we  het jonge groen van wilgen en genieten van de laatste bloesem. Het is nog wachten op de waterlelies, wel is de gele plomp al te zien.

Paaitijd

Een aantal jaren geleden stond ik in dezelfde maand mei leunend en steunend op de brugleuning tijdens het hardlopen strekoefeningen te doen. In het water onder mij krioelde het van de karpers. Ik had in mijn leven dit schouwspel nog niet eerder gezien. Een aardige dame uit de buurt kwam naast mij staan en was even gefascineerd als ik. “Het is paaitijd”,  merkte zij op. “Ik heb gelezen dat het water daarvoor tussen de 18 en de 20 graden moet zijn.”

We spraken af om elkaar een jaar later weer te treffen

Het was 21 mei toen zij deze kennis met mij deelde, daar op het bruggetje. Na een half uur namen we afscheid en spraken af om elkaar het volgend jaar weer daar te treffen. Die 21 mei kwam ik naar de brug maar zowel de dame als de karpers kwamen niet opdagen. Nu maak ik een avondwandeling met mijn vrouw. Ik ren niet meer en doe derhalve ook geen oefeningen op het bruggetje.

De lelies moeten nog gaan bloeien…
Wie durft over dit bruggetje?
Prachtig, die gele lis.

Waterpartijen, wilgen en klaprozen

De natuur in mijn eigen buurt is verrassend mooi. Niet in de laatste plaats omdat ik nu eenmaal houd van waterpartijen, wilgen en klaprozen. Het concert van de vogels maakt het plaatje tijdens deze avondwandeling compleet. De laatste warme zonnestralen schijnen door het groen. Op de terugweg passeren we schooltuinen die op enige afstand ook wel wat weg hebben van een begraafplaats.

Zelfs de schooltuinen zijn een plaatje.

Geen ochtend- maar wel een avondwandeling

Net als ik, hebben de meeste mensen de neiging na het eten uit te buiken op de bank en naar televisie te kijken. Gelukkig heeft iedereen, ook in de stad, wel een stuk groen op loopafstand. Met mijn ervaring zeg ik nu: maak een avondwandeling in het park of langs het water. Er is altijd wat te zien. En onthoud net als ik  het advies dat ik ooit kreeg van een internist. ‘Ga na het opstaan direct even lopen, het zal je goed doen,’ zei hij. Mijn vrouw heeft zijn raad ter harte genomen maar ik kies voortaan liever voor een avond- dan voor een ochtendwandeling!

Meer lezen

Kees Rooze houdt dus liever van fietsen en niet zo’n beetje ook. Vakanties lang fietst hij samen met zijn vrouw, bijvoorbeeld van Vlissingen naar Venlo maar ook langs die mooie blauwe Donau. Een stadswandeling door Antwerpen? Nee hoor: een prachtige fietstocht!

Openingsfoto: Een boeketje bloemen in de berm; klaprozen tussen de gele walstro en grashalmen. Alle foto’s: ©Kees Rooze