Terwijl ik de laatste voorbereidingen tref voor mijn vakantie word ik overvallen door een, zware, sombere stemming. Wekenlang heb ik me verheugd op de komende periode. Enthousiast hebben we plannen gemaakt, een bestemming uitgekozen, een huis gehuurd en wandelkaarten gekocht. En nu…Twee dagen voor vertrek word ik overvallen door een misselijkmakend gevoel van heimwee. En dat terwijl ik nog niet eens vertrokken ben!

Ik wilde nog zoveel in de tuin doen

Ik kijk met treurige blikken mijn tuin rond waar ik nog zoveel wilde doen. Vóór de klimophaag wilde ik een rij tegels leggen om het snoeien makkelijker te maken. Een goed moment, nu de vaste planten nog zo laag staan dat ze niet beschadigd zullen raken. En ik had zo graag het mos uit het gras gehaald, de temperaturen laten het eindelijk toe. De meeste perken heb ik al even doorgewerkt. Want zoals mijn tuinvriendin Anna altijd zegt: ‘dat scheelt zoveel werk in de zomer!’. Maar een aantal perken moet nog gewied en schoongemaakt en van compost worden voorzien.

En nu moet ik op vakantie!

De tuin staat straks in bloei, zonder dat Wiette dat kan zien!

De blauwe regen vormt lange trossen, die elk moment donkerblauw kunnen gaan kleuren. De eerste rozen, rond het tuinhek, laten zich, nog wat bibberig, zien. De Maria-tranen bloeien zo mooi dat je hart ervan breekt. Elke dag ontvouwen zich meer malse groene blaadjes in de beukenhaag. Het perk met de ooievaarsbekken vormt prille bloemen en zal straks een heerlijke citroenachtige geur door de tuin gaan verspreiden. En ik zal er niet zijn om het te ruiken!

Ver weg leek me eerst leuk

Ook in huis wordt ik steeds melancholischer: Zal ik straks net zo lekker kunnen lezen als in mijn oude vertrouwde leesstoel? En zal het bed wel lekker liggen en een goed nachtlampje hebben. En als de avonden kil zijn, zullen we het dan wel warm kunnen krijgen in dat huis, daar ver weg in dat vreemde land waar ik nog nooit geweest ben wat me eerst juist zo leuk leek en nu helemaal niet meer.

Alles wat thuis zo vertrouwd is, is dat ver weg net zo prettig…Foto: Flickr.com/peoneyandthistle.

Oma moet haar koffer pakken

In de brievenbus valt een uitnodiging voor een ‘meisjesborrel’ van een jarige vriendin. Sorry vriendin. Ik kan niet. Ik moet op vakantie. Mijn kleinzoon krijgt de waterpokken en moet eigenlijk ziekenbezoek van oma krijgen. Mét een waterijsje en een nieuw boek om voorgelezen te worden. Sorry kleinzoon. Oma kan niet. Oma moet haar koffer inpakken.

Heimwee, alles verandert en jij bent er niet

Onder de douche -de laatste keer voor vertrek- spreek ik mezelf streng toe. ‘Hou op met dit gemopper. Het is léuk om op vakantie te gaan. Verandering van routine is goed voor een mens. Ja, óók voor jou! Als je straks onderweg bent ga je ervan genieten. Net als al die vorige keren.’ Terwijl ik mijn koffer dichtrits bedenk ik me wat HEIMWEE eigenlijk is: Dat alles waar je zielsveel van houdt verandert en dát jij er niet bij bent om dat mee te beleven! Zo bekeken is de kans groot dat ik nóóit meer op vakantie wil!

Meer lezen van Wiette

Wiette’s vakantieland is Frankrijk net als voor vele andere Nederlanders. Ze schreef over het dorpje waar ze jarenlang een eigen huis had. Ze kwam onderweg een mooi museum tegen én ze houdt natuurlijk ook van Franse films! Geen wonder dat ze Le Grand Bain nu al tot een van haar mooiste films van 2019 heeft gedoopt….