Foto: Flickr.com/plbo6

Twee van mijn liefdes: film en Cannes! Nog nooit ben ik naar het beroemdste filmfestival van Europa geweest dat deze week van start is gegaan en nog tot en met 25 mei duurt. Maar het staat wel op mijn ‘bucketlist’. De stad Cannes ken ik wel.

Ook buiten het Palais ademt Cannes de liefde voor film.

Al diverse keren op vakantie geweest. Een mooi, oud plaatsje, dat ook niet-rijken, zoals ik, veel te bieden heeft. Ik heb bij de trappen van het Palais des Festivals gestaan waar al die beroemde regisseurs en filmsterren naar binnen gaan. Ik heb er in de Middellandse Zee gezwommen. Maar het meest magische is toch het witte doek. Ik bekijk het programma van het filmfestival in Cannes en verheug me vast op de titels die ook hier in de bioscoop zullen verschijnen.

Jim Jarmusch’s opent Filmfestival Cannes

The dead don’t die  van Jim Jarmusch is de openingsfilm van deze 72ste editie. Die ga ik zeker bekijken! In 2017 heb ik Paterson van deze regisseur gezien. Daarin schrijft een buschauffeur in zijn vrije tijd gedichten.  Een levenswerk dat zonder veel ophef ten onder gaat.  In de film is ook nog een mooie rol weggelegd voor het hondje van Jarmusch’ vriendin. Het meest bekend is Jarmusch van zijn film Down by Law over Zack en Jack die bij Roberto in de cel belanden en met zijn drieën weten te ontsnappen. Hij werkte voor deze film samen met de Nederlandse cameraman Robbie Müller die erom bekend staat films in prachtig licht te zetten.

Jim Jarmusch won in 2005 de grote juryprijs voor zijn film Broken flowers waarin een man op sleeptouw wordt genomen om al zijn oude vriendinnen te bezoeken van wie één mogelijk bijna twintig jaar geleden een zoon van hem heeft gekregen. Jarmusch’ films kennen altijd charmante, onhandige schlemielen, de nodige humor en ze roepen vaak ontroering op.  

Filmjury opsteker voor vrouwen

Kijkend naar de opening op het live kanaal van het filmfestival valt me op dat er dit jaar nogal wat vrouwen in de jury zitten. Eindelijk! Ik ben een vrouw van de babyboomgeneratie en dus van de feministische jaren ’70. Dus zoiets valt me meteen op. Naast voorzitter Alejandro Iñárritu zijn er vier mannen en vier vrouwen, onder wie actrices, scriptschrijvers, regisseurs of een combinatie hiervan.

De leden van de filmjury met voorzitter Alejandro Iñárritu (vierde van rechts). Foto: website Filmfestival Cannes.

Eén vrouw is van Afrikaanse oorsprong. Dat kun je gerust politiek correct noemen. De vier mannen zijn zelfs geen van allen Frans! Zo maken een Griekse en Poolse regisseur deel uit van de jury. In het Parool wordt gemopperd dat slechts een kwart van de 20 genomineerde films een vrouwelijke regisseur hebben. Maar de 4 vrouwelijke juryleden gaan dus straks wel over films van voornamelijk mannen oordelen, mooi! De poster van het filmfestival toont een foto van Agnès Varda aan het werk in 1954.  Het is een eerbetoon aan de vakvrouw die op 29 maart is overleden. Vorig jaar was van haar nog de grappige, mooie en ontroerende documentaire Visages, villages te zien.

Mijn top 5 beloftes van Filmfestival Cannes

Les Miserables gaat over een lid van een politieteam die in aanraking komt met de rellen in een beruchte banlieue. Het is de debuutfilm van Ladj LY. Aan de trailer te zien is hij spannend, tenenkrommend en akelig. Maar via deze film maak je kennis met een wereld die anders voor je verborgen blijft. Wil je het weten, is de vraag….Alles weten maakt niet gelukkig, vond mijn moeder al. Geen ze-leefden- nog- lang- en- gelukkig lijkt me.

Gevoelig en controversieel onderwerp

Le jeune Ahmed gaat over een radicaliserende jongen en zijn lerares in België. Het is een film van de beroemde broers Dardenne die al wat films op hun naam hebben staan. Ze weten altijd een gevoelig en controversieel onderwerp te vinden voor hun films. Je moet wel tegen een stootje kunnen, want het gaat er soms heftig aan toe, maar ze laten mooi de nuances van een maatschappelijke situatie zien

Bij de gebroeders Dardenne moet je wel tegen een stootje kunnen.

Mooi verhaal geeft kijk op andere cultuur

Atlantique gaat over een liefdesaffaire in Senegal. Ook dit is een debuutfilm en wel van Mati Diop, een Senegalese actrice die nu regisseert. Het is niet alleen de romance, maar ook de omgeving waarin die zich afspeelt. Dakar is een grote Afrikaanse stad en ook vandaar vertrekken de boten met jongemannen op weg naar een betere toekomst. Eén van die jonge mannen is de liefde van een meisje dat aan een andere man wordt uitgehuwelijkt. Ook hiervoor geldt dat je door een mooi verhaal een inkijkje krijgt in een ander land en andere cultuur.

Scene uit het opvallende debuut van actrice/filmer Mati Diop uit Senegal.

Leuk en herkenbaar Aziatisch gezin

Parasite gaat over een Aziatisch gezin dat probeert rond te komen. De zoon krijgt een baantje bij een rijke familie maar ondanks dit gelukje ligt er allerlei onheil op de loer. De trailer is leuk en herkenbaar als de gezinsleden proberen via de wifi in de omgeving op het internet te kunnen. De film is van Joon-ho Bong.  Niet alleen spannend, de film oogt ook grappig ondanks of misschien juist dankzij de verschillen tussen rijk en arm.  

Portret van bruid-tegen-wil-en-dank

Portrait de la jeune fille en feu van Céline Sciamma belooft een mooie kostuumfilm uit de 18e eeuw met een verhaal vol geheimen. De portretschilder die een bruidsportret gaat maken van een bruid-tegen-wil-en-dank, die niets van het portret mag en wil weten. De geportretteerde heeft zo haar eigen geheimen, lijkt het, in de trailer.

Voorpret met trailers

Geniet van de trailers, je kan ze allemaal vinden op de website van het Filmfestival Cannes. En wordt net als ik ongeduldig naar wanneer de films in Nederland te zien zijn!