Zaaddonor: ‘Ik weet niet hoeveel kinderen ik heb’

In de journalistiek hoor je veel verhalen, die je niet altijd kunt opschrijven. Omdat mensen niet onder hun eigen naam hun relaas op internet willen terugvinden of omdat de omstandigheden zich niet lenen voor een interview. Na vele jaren in het vak kan Brigitte Leferink heel wat vertellen. Dat doet ze onder de titel ‘Mijn geheim’. Omdat sommige verhalen voor velen van ons wel heel herkenbaar zijn. Of onze nieuwsgierigheid opwekken. Zoals dat van Wilfried. Hij was jarenlang zaaddonor en heeft geen idee hoeveel kinderen daaruit geboren zijn.

Studentengrap

“In mijn wilde jonge jaren, was ik zaaddonor. Niet alleen via een kliniek, de officiële weg, maar ook via advertenties bood ik me aan. Achteraf gezien nogal dom maar toen dacht ik er niet over na. Ik vond het wel een spannend idee, dat er overal kinderen van mij zouden kunnen rondlopen.”

“Het begon min of meer als een geintje in mijn studententijd. We zagen een advertentie waarin jonge mannen werden gezocht die hun zaad wilden doneren. We vonden onszelf stoer, slim en – een beetje arrogant om te zeggen, maar dat waren we toen ook – we vonden dat we er ook nog eens goed uitzagen. Natuurlijk werden we fysiek en psychologisch getest, daar hadden we ons goed op voorbereid, met een verhaal dat we graag iets voor een ander wilden doen en dat dit een makkelijke manier was. Dat er een (kleine) vergoeding tegenover stond vonden we een mooie bijkomstigheid.”

Onverantwoordelijke zaaddonor

“Zoals je nu vaker in het nieuws hoort, was de controle in die jaren minimaal. Ik had me bij verschillende klinieken gemeld. Nergens vroegen ze of ik al ergens anders ingeschreven stond. En via kleine advertenties in een landelijke krant, kreeg ik privéklanten. Ik heb niks bijgehouden. Onbegrijpelijk en onverantwoord. Dat zie ik nu wel in. Maar tussen mijn 18^e en 30^e stond ik daar helemaal niet bij stil.”

Straks staat er iemand op de stoep

“Als ik weer zo’n verhaal in de krant lees over iemand die heel veel kinderen heeft verwekt, vraag ik me steeds vaker af wanneer er iemand bij mij op de stoep staat. Of mijn nageslacht zich gaat melden en of ik daar gedoe mee krijg. Als ik geen bezoek verwacht en de bel gaat, schiet het soms door mijn hoofd: staat er een jongen of meisje voor de deur die me vraagt ‘ben jij mijn biologische vader’? Een schrikbeeld. Vooral omdat mijn vrouw van niets weet. Ze heeft geen idee dat ik zo’n enthousiaste donor was. Mocht dat uitkomen, dan heb ik heel wat uit te leggen.”

Meer lezen

Je ziet het meestal niet aan ze af maar er zijn veel mensen die een geheim koesteren. Zoals Jeffrey die jaloers is op de man van zijn minnares. En Gladys? Die is heimelijk verliefd op een collega. Het ging per ongeluk maar nu zijn Gerda en Henk swingers geworden. Brigitte Leferink hoorde niet alleen relatiegeheimen. Non Josefien vertelde dat haar geloof wankelt. En de kinderen van Harry en Diane verwachten dat hun ouders nog steeds de vakantie betalen.