In de journalistiek hoor je veel verhalen, die je niet altijd kunt opschrijven. Omdat mensen niet onder hun eigen naam hun relaas op internet willen terugvinden of omdat de omstandigheden zich niet lenen voor een interview. Na vele jaren in het vak kan Brigitte Leferink heel wat vertellen. Dat doet ze onder de titel ‘Mijn geheim’. Omdat sommige verhalen voor velen van ons wel heel herkenbaar zijn. Of onze nieuwsgierigheid opwekken. Zoals dat van Harry en Diane. Ze hopen dat het coronavirus geen roet in het eten gooit voor de wintersportvakantie met de hele familie. Maar is het zo vanzelfsprekend dat zij de wintersport voor hun kinderen betalen? Het leidt tot felle discussies in het echtelijke bed.

Liefde voor de lange latten

“We kunnen het best betalen, daar gaat het niet om”, zegt Diane met een schuine blik op Harry. “Ik vind het alleen niet meer nodig. Voel me af en toe gewoon gebruikt. Maar hij is zo’n goedzak die het allemaal voor lief neemt en het stiekem wel mooi vindt dat hij zo goed geboerd heeft dat hij de hele familie mee kan nemen op wintersport.”

Harry knikt. “Dat klopt. Ik gun mijn kinderen en hun gezin dit plezier.”

Diane en Harry zijn fervente wintersporters. Ze skiën vanaf hun jeugd en leerden elkaar kennen tijdens de après-ski in Kirchberg in Oostenrijk. Daar sloeg de vonk over. In de veertig jaar die sindsdien verstreken sloegen ze vrijwel geen wintervakantie over en verkenden ze nagenoeg alle pistes in Europa. De liefde voor de lange latten brachten ze over op hun kinderen.

Wintersport was voor hen niet te betalen

“Zomervakanties brachten de kinderen vanaf het moment dat ze gingen studeren met hun vrienden door. Kamperen op Terschelling, met de bus naar Kroatië, feestvieren in Spanje, je kent dat wel”, vertelt Diane. “In de winter bleven ze met ons mee gaan. Wintersport was voor hen niet te betalen van hun studiefinanciering en de bijbaantjes.”

“Het was ook gezellig”, vult Harry aan. “Een vakantie in de sneeuw, lekker buiten bezig zijn, ’s avonds samen eten… het heeft iets speciaals.”

Als de tijd van de serieuze relaties aanbreekt, gaat de aanhang mee. “We huurden een steeds groter chalet. Reden met twee auto’s ernaar toe. Soms onderweg nog een overnachting. De familie werd in de loop der jaren steeds groter. Het concept bleef hetzelfde, wij betaalden alles. Ook toen de eersten een baan kregen.” Harry’s ogen glimmen terwijl hij het zegt. Hier zit een vader te genieten.

Wintersport betalen voor het ene kind, dan ook voor het andere

“We wilden geen ongelijkheid, de één wel en de ander niet betalen”, licht Diane toe. “Dat hebben we zo gelaten toen ze allemaal fulltime werkten, de kinderen en hun partners. Ik vond dat we vanaf dat moment wel een bijdrage konden vragen, al was het maar dat ze hun eigen skipassen betaalden, maar Harry vond dat onnodig.”

Zes jaar geleden kwam het eerste kleinkind. ”Ik dacht dat het vanaf dat moment wel afgelopen zou zijn, dat ze liever met hun eigen gezinnetje op vakantie zouden willen, maar niks hoor.” De teleurstelling spreekt uit Diane’s ogen. De vakantie werd met de komst van een nieuwe generatie wel anders. “Opeens moesten we rekening houden met ochtend- en middagslaapjes. Onze zoon en schoondochter vroegen of we allemaal een dag wilden ‘oppassen’ zodat zij ook echt vakantie hadden. Dat ging het eerste jaar goed. Maar inmiddels hebben we drie kleinkinderen en ik zie nu al tegen de vakantie op.”

Wintersport met de kinderen is ook wintersport met de kleinkinderen geworden…
Foto: Pixabay

Steeds meer kleinkinderen om op te passen

Diane slaakt een diepe zucht. “Die vanzelfsprekendheid, dat we elk jaar een groter chalet huren, dat we de skilessen van de kleintjes betalen, dat we op een steeds grotere groep kinderen moeten passen. Soms vraag ik me af waar het mis is gegaan? Dat niemand op het idee komt om wat bij te dragen.”

Harry heeft daar wel een verklaring voor. “We hebben het nooit bespreekbaar gemaakt. Diane wilde dat wel, maar ik niet. We kunnen het betalen, ik heb een eigen zaak gehad en die goed verkocht. Ik geef liever met de warme dan met de koude hand. Diane vind dat ik ze teveel verwen. Daarover verschillen we al jaren van mening.”

Slechts een knuffel als dankbaarheid

Wat Diane het meest steekt, is dat de kinderen niet laten merken dat ze het waarderen. “Aan het eind van de vakantie bedanken ze ons met een knuffel, stappen vervolgens in hun auto en rijden naar huis. Geen bloemetje, geen etentje als blijk van waardering. Helemaal niets. Is dat teveel gevraagd?”

Meer geheimen lezen

Harry en Diane zijn niet de enige die hun gevoelens voor zich houden. Ook al gaat het niet altijd over het betalen van de wintersport. Zo maakt Hetty zich druk over haar kleindochter die met een foute man wil trouwen. En ziet Carla steeds meer op tegen het jaarlijkse moeder-dochteruitje. Walter is helemaal hoteldebotel van verliefdheid en dat terwijl hij een bejaarde weduwnaar is. Een spijtoptante deed het relaas over getrouwd zijn met een oudere man. En hoe voelt het als je man zich beter verzorgt dan jij jezelf? Het geloof van Non Josefien wankelt. Rode oortjes krijg je van het verhaal van Gerda en Henk die per vergissing swingers werden.