Vliegschaamte? Straks stapt Stella Ruisch voor haar vakantie toch in een vliegtuig. Maar diep verborgen huist er in haar nog wel de door haar moeder ingeprente hekel aan verspilling. Dus in het kader van duurzaamheid en milieu zit ze nu op een regenachtige Pinksterdag sokken te stoppen.

Handwerkles saboteren

‘Kon juffrouw Ceulemans mij nu zien!’ denk ik, terwijl ik een wollen draadje door het gat van een naald probeer te krijgen. Juffrouw Ceulemans was onze handwerklerares op de lagere school. En ze had het heel moeilijk met ons, meisjes van de 6de klas. De emancipatie was nog -net- niet tot het onderwijs doorgedrongen maar opstandig waren we wel. Het verplichte handwerken werd dan ook gesaboteerd. Ook al probeerde de lerares ons te paaien met leuke patroontjes voor onze barbiepoppen.

Zoomsteek en knoop aanzetten

Ik slaagde erin elke keer aan de les te ontsnappen door me in het groepje van kinderen te wurmen, dat dit middaguur de klassen mocht rondgaan met thee voor het lerarenkorps. En het rondgaan langs de klassen werd natuurlijk zo lang mogelijk gerekt. Daardoor heb ik alleen de zoom- en stiksteek en een knoop aanzetten overgehouden aan mijn lagere schooltijd. Voor het sokken stoppen, probeer ik nu de vervliegende herinnering aan de noeste handen van mijn moeder op te roepen.

Broodwinning kleermakers

Maar daarmee kan ik in ieder geval nog meer dan mijn eigen kinderen die soms met droeve hondenogen en een kapot kledingstuk bij me bedelen om hulp. Met mijn kennis van de zoomsteek en knoop aanzetten kan ik meestal niet veel uitrichten. Bovendien gun ik ‘De Gulden Schaar’ en soortgelijke kleermakers hun broodwinning van harte.

Vakantieherinnering

Dat ik vandaag sokken aan het stoppen ben en ze niet meteen in de prullenbak heb gegooid, heeft meerdere redenen. Enerzijds duurzaamheid; ik vermenigvuldig in gedachten mijn wegwerpgebaar met 18 miljoen mensen en denk met schrik aan de afvalberg die dat oplevert. Anderzijds gaat het hier ook om sokken met een speciale betekenis voor me. Een stel bruine sokken met schattige schaapjes erop, zijn door mij in 2016 Uit Zuid-Korea meegenomen. Dus gooi ik ook een vakantieherinnering weg. Vorige week voelde ik tijdens het tennissen een gat ontstaan in mijn sportsokken. En dat is het stel dat ik gekocht heb van een cadeaubon, gewonnen als clubkampioen! Een gebeurtenis op sportief gebied die ik op mijn 67ste niet zo gauw meer zal evenaren.

De draadjes mazen voor het vlechtwerk.

Sokken stoppen kleine stap voor het milieu

Dus span ik de vingers van mijn linkerhand om het gat zo strak mogelijk te trekken (nee, ik heb geen stopklos of zoiets) en maas de draadjes van de stopwol tot een  zo net mogelijk vlechtwerk. Lang niet zo mooi als mijn moeder het kon maar het kan ermee door, vind ik zelf. De volgende dag wiebel ik mijn tenen in de tennissok heen en weer. Ze voelen zo goed als nieuw. Een paar gestopte sokken mogen dan  een kleine stap zijn voor het milieu maar het is een grote stap naar mijn voldoening!

Meer lezen

Nee zo goed in handwerken is Stella Ruisch niet. En met het dekentje dat ze ooit heeft gebreid voor haar kleinzoons heeft ze zichzelf overtroffen. Hoewel ze liever toch brei- dan gewone naalden hanteert. Respect heeft ze voor Marlies Mielekamp die zoveel moois heeft gehaakt. En voor Karin de Lange die uit haar hoofd een prachtige pop van clowntje Bumba maakt voor haar kleinkind.

Openingsfoto: stilleven van een handwerk met tennissok. Foto’s: ©Stella Ruisch