Bij Alkmaar begon in 1573 de victorie in de strijd tegen de Spaanse overheersing en dat feit word dit jaar voor de 446ste keer herdacht. Tot en met 8 oktober viert de Kaasstad feest. Komt dat even goed uit! Marlies Mielekamp heeft al een verkenningstocht gemaakt en is tot de conclusie gekomen dat Alkmaar een stadswandeling waard is.
Alkmaar stond al heel lang op ons lijstje van binnenlandse bestemmingen en vandaag is het zover. Iets na negenen vertrekken we met de trein waar we gebruik maken van onze Keuzedag die voor deze twee maanden nog op onze ‘ouwelullenkaart’ staat, zoals kennissen de Voordeelkaart van NS voor 60-plussers liefkozend noemen. De treinrit duurt vanuit Nijmegen meer dan 2 uur en als we na een kwartiertje wandelen dan ook een terras opzoeken, is dat niet alleen voor een cappuccino maar ook voor de hoognodige sanitaire stop!
Waaggebouw en Waagplein
Het terras ligt tegenover de Grote Sint Laurenskerk. Die bezoeken we op de terugweg besluiten we. Nu eerst op zoek naar de VVV om een wandelroute uit te stippelen. Het toeristenbureau ligt in het monumentale Waaggebouw aan het Waagplein. Bij binnenkomst blijkt er ook het Kaasmuseum te zitten. Met behulp van de gratis kaart van de VVV gaan we via de Magdalenenstraat op zoek naar een mooi oud hofje: het hof van Sonoy.
Optreden Roon Staal
Daarna lopen we de tegenovergestelde kant uit en arriveren via een bruggetje in de oude stad waar je je kunt vergapen aan de talrijke etalages van aparte winkeltjes. Richting haven gaan de winkels over in een smal maar authentiek straatje. Op het moment van ons bezoek staat het hier vol bloemen. Onderweg hebben we de Remonstrantse kerk gepasseerd. Daar treedt komende woensdag 9 oktober singer-songwriter Roon Staal op, neef van de bekende Groningse zanger-dichter Ede Staal.
Oudste gracht: Verdronkenoord
De haven is een haven, zoals je ze vaker in middelgrote Nederlandse steden aantreft. Alleen de Accijnstoren is een opvallend mooi gebouw. We lopen terug via een van de oudste grachten van Alkmaar, Verdronkenoord. Onderweg passeren we enkele mooie gebouwen, zoals het pakhuis De Vigilantie en het oude weeshuis. .
Waarom mis ik hier lekker glutenvrij brood?
Jammer dat we geen gelukkige hand van kiezen blijken te hebben als we aan het eind van Verdronkenoord willen lunchen. Weliswaar koesteren we ons in een zonnetje op het terras maar mijn glutenvrije broodje is het geijkte keiharde pistoletje dat je vrijwel overal in Nederland krijgt. Ga eens kijken in Duitsland, zou ik zeggen. Daar zijn lekkere glutenvrije pitten- en zaden-brood en broodjes volop te koop! Mijn man heeft wel lekker bruin brood maar de eieren van zijn uitsmijter zijn ongevraagd dubbel gebakken…
Foto: Flickr.com/wegdekstreepje.
Langs Blokker, Kruidvat, Hema…
Daarna lopen we door het winkelhart van Alkmaar weer richting de Grote Sint Laurenskerk. Niets bijzonders, zoals in elke stad lopen we langs , Blokker, Kruidvat, Hema en noem ze verder maar op… Midden in die drukte wel het fraaie stadhuis gezien, dat voornamelijk nog als trouwlocatie wordt gebruikt.
Laurenskerk bezoek waard
Ons doel is de Grote Sint Laurenskerk waar op het moment van ons bezoek de leuke tentoonstelling van de Nederlandse fotografe Hellen van Meene is te zien. Na ons bezoek lopen we richting station terug. Zo komen we nog langs de synagoge en een fraai hofje. We kiezen ervoor om door het Munnikenbolwerk te lopen.
Majestueuze bomen en kunst
Vanuit de Grote Sint Laurenskerk lopen we richting het station en passeren daarbij nog de Synagoge en een fraai hofje. Ditmaal kiezen we ervoor door het Munnikenbolwerk te lopen. Een park met majestueuze bomen, fijne zitjes aan het water, waarop we even uitrusten, maar ook een fraai beeld van moeder, vader en kind.
Victorie, Alkmaar eindelijk bezocht!
Moe van het slenteren, drinken we nog wat op een terrasje voordat we weer op de trein stappen die ons in één ruk naar Nijmegen brengt. Victorie, we hebben Alkmaar eindelijk bezocht!
Recente reacties