“Nee, hè!”, zeg ik hardop. Ik had me verheugd op wat afleiding van de zorg over mijn gezondheid. We kijken ouderwets op de bank naar de eerste aflevering van het vervolg op de televisieserie The Fall. De mix van leuk, spannend en gruwelijk, slaat een beetje door naar het laatste. Want we worden minutenlang op een operatie getrakteerd, waarin er nogal aanschouwelijk wordt rondgetast in het binnenste van de seriemoordenaar Paul Spector, gespeeld door de aantrekkelijke acteur Jamie Dornan. “Dóórspoelen,” roep ik tegen echtgenoot en medekijker. Onbewust van de woordspeling. Want dat doorspoelen van mijn eigen lijf als gevolg van het bevolkingsonderzoek darmkanker probeer ik nu juist voor de televisie te vergeten…

Iedereen tussen 55-75 jaar wordt opgeroepen

Sinds 2014 worden Nederlanders tussen de 55 en de 75 jaar tweejaarlijks uitgenodigd om mee te doen aan het bevolkingsonderzoek darmkanker. Jaarlijks krijgen meer dan 15.000 mensen darmkanker, waarvan er zo rond de 500 overlijden. Die aantallen zijn goed terug te dringen, omdat darmkanker mits in een vroegtijdig stadium ontdekt de overlevingskans vergroot tot 94% na vijf jaar. Nog niet iedereen is opgeroepen. Dat zal nog tot 2019 duren. Op de site van de RIVM kunt u zien wanneer u aan de beurt bent. Stella Ruisch kreeg de oproep dit voorjaar.

 

Wat vanzelf komt, gaat vanzelf weg

Had ik misschien al een onbestemd voorgevoel toen het poststuk in de bus viel met de buisjes, de folder en de antwoordenvelop? Ik ben al niet zo tevreden over mijn uiterlijk; ik ontken graag de eventuele gebreken innerlijk. Wat dat betreft huldig ik de falende opvatting van mijn moeder ‘Het is vanzelf gekomen, dus het zal ook wel vanzelf weggaan.’ Geen van tweeën wilden we toegeven dat ons aardse bestaan ook een soort vanzelf is. Dus de envelop smeet ik in de kast met de deur dicht.

Weer wachten op een uitslag

Gatver, weer zo’n onderzoek. ‘En ik doe al mee aan borstkankeronderzoek,’ was mijn gedachte. Wat steeds spannender wordt voor mijn zussen en mijzelf. Omdat we de leeftijd van mijn moeder naderen, waarop ze het fatale bobbeltje ontdekte. ‘Moet je weer op een uitslag wachten,’ zuchtte ik bij het lezen van de folder. Achteromkijken als ik naar de wc ben geweest, doe ik zelden. En dan moet je er nu in gaan prikken? De gedachte alleen deed me al gruwelen.

Taboe stoelgang snel doorbroken

Maar er is troost, ik ben niet de enige. Wat voor mij taboe was, wordt al pratende met anderen snel doorbroken. Niet in het minst omdat veel leeftijdgenoten óók zo’n brief in de bus hebben gekregen. Menigeen blijkt weleens een probleempje te hebben gehad met zijn stoelgang. Er is, tot mijn verbazing, maar een klein verbaal duwtje nodig en de verhalen komen los. Sinds het zindelijk worden van mijn kinderen is het onderwerp ‘poep’ in gesprekken met vrienden en familie zelfs nooit meer zo vaak aangeroerd. Maar het helpt wel, want mijn verstand raakt aan de winnende hand. Misschien moet ik me niet als een struisvogel gedragen.

Volgende keer: Ontslakken met Moviprep