Ik heb voor het eerst in mijn leven meegedaan aan een crowdfunding-actie. Al jaren lees ik verhalen over mensen met een schitterend ondernemingsidee dat -helaas- niet door een bank gefinancierd wordt. Via social media lukt het ze dan wel door crowdfunding, in ruil voor een aandeel en/of een rentevergoeding- het geld bij elkaar te harken. Burgerinitiatieven die steeds vaker voorkomen. Een paar weken geleden besteedde het NOS-journaal aan crowdfunding voor een dure medische behandeling die niet wordt vergoed en ook niet wordt verricht. Net op die dag had ik samen met mijn man besloten om mee te doen aan een crowdfunding-actie via Facebook.

We waren het roerend eens

In een gedeeld bericht zie ik dat Jasper Kuipers 8000 euro wil ophalen. Dat geld heeft hij nodig om in Engeland een op maat gemaakte rolstoel te bestellen om te kunnen rugbyen. Op weg naar een afspraak om te gaan tennissen, lees ik het in de auto hardop aan mijn man voor. Omdat wij, zij het op afstand, Jasper kennen. Ik kibbel wat af met manlief maar nu zijn we het even roerend met elkaar eens. “Meteen doen!”, constateren we bijna tegelijkertijd. Want heel wat van onze goede intenties om te geven aan goede doelen raken in de vergetelheid naarmate de tijd verstrijkt. Ook het bedrag dat we willen doneren zakt als we er nog een nachtje over slapen. Maar deze keer wilde ik het niet zover laten komen.

Zwangere  angst werd waarheid

Jaspers moeder en ik waren tegelijkertijd zwanger. We kwamen elkaar tegen op verjaardagen in het gezin van mijn zus, waarmee ze bevriend was. Zo hoorde ik, dat  de angst die een zwangere kan hebben, bij haar waarheid werd. Er was iets mis met de baby. Jasper groeide niet goed in de buik van zijn moeder. Zo kwam hij met achondroplasie (dwerggroei) op de wereld. Met een paar maanden verschil werd ik ook moeder, van een gezonde zoon.

Jasper liet zich niet op de kop zitten

Door de jaren heen zagen we elkaar genoeg om te zien dat Jasper zich niet door zijn dwerggroei op de kop liet zitten. Wij, als moeders, aan de taart op de zoveelste verjaardag en de kinderen spelend. Als 18-jarige kon mijn zoon zich echter permitteren om kansen te laten lopen in zijn leven, terwijl Jasper elke kans heeft moeten aangrijpen om een bestaan op te bouwen.

Complicatie gooide roet in het eten

Maar het lukte hem, in een aangepaste woning, met een aangepaste auto en een baan als administratief medewerker bij een bedrijf in Almere. Daarnaast richtte hij zelfs een hockeyteam op voor mensen met een handicap. Want zoveel mogelijk beweging is voor mensen als Jasper nog belangrijker. De complicatie van een s-bocht in zijn wervelkolom gooide echter meer dan een jaar geleden roet in het eten, vertelt Jasper op Facebook. Operaties richtten weinig uit, erger nog: een losgeschoten pin van een stalen versteviging heeft ervoor gezorgd dat Jasper niet meer zonder rolstoel kan.

Niet meer hockeyen? Dan rugby

Daardoor kan hij niet langer meer bij zijn werkgever komen, niet meer in zijn woning in Weesp blijven wonen en niet meer in zijn aangepaste auto rijden. Inmiddels heeft hij daarvoor, op een betaalde baan na,  een oplossing gevonden. Zuur alleen dat Jasper niet meer kan hockeyen in zijn eigen elftal maar nu heeft hij rugby ontdekt. Alleen de rolstoel die hij in gebruik heeft, is gemaakt voor mensen met normale afmetingen. En dat sport niet prettig.

Die rolstoel moet er komen

Wow! Wat goed dat Jasper zich niet in een hoekje laat drukken,  dacht ik toen ik Facebook checkte op mijn mobiele telefoon. Hij staat volop in het leven en doet er alles aan om te blijven sporten. Dat verdient ons aller steun. Daarom hebben wij voor het eerst aan crowdfunding gedaan. Het NOS-journaal meldde dat het benodigde bedrag voor medische behandelingen zelden zo wordt gehaald. Voor een in Engeland op maat gemaakte sportrolstoel heeft Jasper nu meer dan de helft van de benodigde 8000 euro binnen. Mede dankzij een leuk verhaal in het Weespernieuws.  Ik houd mijn vingers gekruist dat de rest er ook gaat komen!

Meer weten over Jaspers’ actie? Zie Dreamordonate.nl/dromen/rugbystoel-op-maat