Ik weet het geslacht van mijn kleinkind zo goed als zeker en we hebben de naam al goed geraden. O, ja en zoals het er nu uitziet, heeft het aan elke voet vijf teentjes. Het hartje en de maag zitten ook gelukkig op de goede plaats.

Midden in een druk leven, krijgt Stella Ruisch te horen dat ze voor het eerst oma wordt. Hoe gaat een vrouw met een drukke baan, die na bijna 30 jaar opvoeden en verzorgen, net weer geniet van een vrij bestaan daarmee om? Dit is aflevering 5 van een serie blogs over de nieuwe generatie oma’s.

“Er komt echt een kind uit!” was mijn reactie nadat mijn oudste dochter het levenslicht zag. Dat ze een meisje was, kwam ook als een verrassing, want begin jaren tachtig wisten we het geslacht van de baby pas bij de geboorte.

schijnveiligheid

Fijn voor mijn dochter natuurlijk dat ze al zoveel weten nog voordat het kind er is. Een aantal van mijn aanstaande moederangsten blijft haar in ieder geval bespaard maar het creëert ook een soort schijnveiligheid. Niet voor niets wordt het woord ‘bevalling’ gebruikt als synoniem voor het klaren van een grote klus.

Nu vieren de beide oma’s  het maken van de eerste echo al als een feestje. Daarvoor heb ik op mijn werk een belangrijke vergadering moeten verzetten, want buiten werktijden doen verloskundigen alleen bevallingen. De directeur reageert tot mijn verbazing begripvol en vertelt meteen over de complexe geboorte van zijn eigen kind. Een van zijn voorgangers stuurde mij ooit nog een brief dat kinderen krijgen en opvangen toch echt een privéprobleem is.

Wát gaat het worden

Net op tijd schuif ik de kamer van de verloskundige binnen, zodat de voorstelling kan beginnen. Mijn dochters schoonmoeder en ik zitten gezellig op een bankje te kijken naar een dobberend wezentje dat de verloskundige via een beamer op de witte muur projecteert. Met de muis legt ze uit waar we naar zitten te kijken. Pffff,  ademen we gerustgesteld uit. Zo op het oog ziet alles er gezond uit. Maar dé vraag hangt natuurlijk wel boven de echo: wát gaat het worden? Mijn schoonzoon blijkt niet verzaakt te hebben. In de familietraditie wordt het een jongetje. Zijn moeder had het wel leuk gevonden als er nu eindelijk eens een meisje in de familie komt. Misschien wordt het een homo, troost ik haar opgewekt. Dát komen we voorlopig niet te weten.