Regelmatig ontvang ik een overzicht van wat ik aan pensioenrechten heb opgebouwd. Zwart op wit staat er wat ik bij leven en welzijn twee jaar later zal ontvangen dan dat ik dacht toen ik me aansloot bij het pensioenfonds. Ik weet niet welke mooie naam de demografen hebben voor mijn generatie die tien jaar na de babyboom is geboren maar ik weet wel dat er voor ons veel wordt afgeschaft en versoberd. Afgelopen weekeinde meerdere krantenartikelen gelezen over de scenario’s waarin het pensioenstelsel  kan worden gewijzigd. Natuurlijk snap ik ook wel dat dit pyramidespelachtige systeem niet langer houdbaar is, de punt van die driehoek wijst naar beneden en wordt steeds smaller.  Maar toch vervullen die pagina’s overzicht in een ordner mij met weemoed. Zal de drukinkt van die cijfers uiteindelijk vervagen? Maar dan wil ik daarvoor ook het krediet als er over mij en mijn leeftijdgenoten wordt geschreven! Na zij-die-ons-land-na-de-oorlog-hebben-opgebouwd, wil ik door het leven gaan als zij-die-ons-gebouwde-land-gestut-hebben.