Eind mei gaan de vakbonden actie voeren voor een goede pensioenregeling. Gaan we met pensioen op ons 66ste of stevenen we écht op 67 af? Maar wat doen mensen als ze eenmaal op het punt van pensioengerechtigdheid zijn aangeland? Marlies Mielekamp ontvangt inmiddels AOW maar ziet steeds meer leeftijdgenoten die nog steeds werken, ook al is het een paar uur per week. Ons Gelders teamlid ging op onderzoek uit en interviewde de immer nog actieve 65plussers. Vandaag de proloog van een nieuwe reeks interviews met mensen die gepensioneerd zijn.

Net of iedereen zwanger is

Is het toeval dat ik steeds meer mensen in mijn omgeving zie, die nog elke week naar hun werk gaan? Soms in hun eigen beroep, soms doen ze ook heel wat anders.  Of is het net zoals iedereen zwanger lijkt te zijn als je zelf zwanger bent? Want ook mijn man en ik werken nog steeds nadat we gepensioneerd zijn: hij houdt nog twee dagen per week spreekuur als verzekeringsarts, ik schrijf als journalist artikelen voor www.meerdanvijftig.nl en werkte afgelopen twee jaar ook nog voor de Dopingautoriteit in Nederland.

Met beide benen in de maatschappij

Steeds meer gepensioneerden werken met plezier -parttime- door. Foto: Flickr.com/Roel Wijnants

Het kostte me geen enkele moeite om een aantal mensen te vinden die geinterviewd wilden worden over hun werk na hun pensionering. De redenen waarom ze nog steeds een aantal uur per week werken zijn heel divers. Zo vond de een dat hij op deze manier met beide benen in de maatschappij bleef staan en vond hij het erg fijn om weer collega’s te hebben en zijn opgedane kennis te kunnen delen.

Gebruik kennis van gepensioneerden

Een ander vertelde over het belang van dat delen van kennis: hij zag de neergang van de Jeugdzorg met lede ogen aan… ‘Waarom maakten gemeenten niet veel meer gebruik van gepensioneerden? Die kennen het klappen van de zweep in deze welzijnstak goed. Waarom het wiel opnieuw uitvinden?’, vroeg hij zich af. Daarmee heeft hij een punt!

Stratenmaker na pensioen als vakleerkracht

Ik begrijp heel goed dat je als stratenmaker of metselaar na jaren hard werken uitziet naar je pensioen, maar wat zouden deze mensen, eenmaal gepensioneerd, voor een paar uur per week geweldige vakleerkrachten kunnen zijn op ROC’s! Zo krijgen we weer de echte vakmensen die momenteel zo bitter nodig zijn…

Duizenden vrijwilligers

Niet iedereen doet betaald werk na zijn pensioen; er zijn ook duizenden gepensioneerden die voor allerlei instellingen vrijwilligerswerk doen. Zonder hen zouden organisaties als Vluchtelingenwerk, Slachtofferhulp en veel zieken-, verzorging- en verpleeghuizen veel minder diensten aan hun cliënten kunnen bieden. Sommige van deze ‘vrijwilligers’ werken zelfs 3 tot 4 dagen per week. En natuurlijk komt de door hen tijdens hun werkleven opgedane ervaring daarbij goed van pas. Zoals was te lezen in het interview van Vera Spaans op onze website.

Een bijkomend voordeel van naast de dingen samen ook je eigen dingen blijven doen is dat je bij thuiskomst elkaar ook nog iets te vertellen hebt!

Na pensioen álles samen doen?

En natuurlijk is het fijn nu eindelijk ook tijd te hebben leuke dingen met je partner te doen. Maar het moet niet zo zijn dat je elkaar daarbij opeist. Dat overkwam een man die ik ooit sprak. Zijn vrouw had nog meer uitgezien naar zijn pensioen dan hij. Ze vond dat nu de tijd gekomen was er samen met de caravan op uit te trekken. Ook in huis werd vanaf zijn pensioen alles samengedaan. Totdat zijn vrouw helaas kwam te overlijden. Doordat ze alles samen hadden gedaan, had hij geen netwerk meer om op terug te vallen. Achteraf had hij er spijt van dat hij, gepensioneerd, niet meer zijn eigen weg was gegaan door bijvoorbeeld vrijwilligerswerk op zijn vakgebied te gaan doen…

Volgende keer:

Verzekeringsarts Hans Scholtz: “Zolang ik gezond ben, wil ik doorwerken.”

Openingsfoto: Flickr.com/Hartwig