Vorige maand was ik een paar dagen in Drenthe. In mijn eentje in een vakantiehuisje in een stiltepark. Buiten het gefluit van vogels, getik van een specht en paardengehinnik was er geen geluid en ’s nachts was het aardedonker. Best een beetje eng, zo alleen. Maar sinds ik me voor de campagne Orange the world verdiep in de cijfers van geweld tegen vrouwen, ben ik tot de conclusie gekomen dat de kans dat je iets overkomt als je verlaten in een bos zit, kleiner is dan op willekeurig elke andere plek.
Geweld tegen vrouwen komt vooral uit eigen kring
De cijfers liegen er niet om. De eigen woonomgeving blijkt relatief de gevaarlijkste plek voor vrouwen en meisjes. Plegers van geweld tegen vrouwen zijn in veel gevallen de (ex-)partner of anderen uit familie- of vriendenkring. Eén op de vijf vrouwen is ooit fysiek mishandeld door een (ex-)partner. Elf procent van de vrouwen maakt seksueel geweld door een (ex-)partner mee en drie procent van de vrouwen verliet het afgelopen jaar uit angst voor geweld haar eigen huis. Als ik die cijfers lees, ben ik blij dat ik alleen woon en ik voel me bevoorrecht dat ik niet een van die vrouwen ben.
Als kleine incidenten al onuitwisbare indruk maken, hoe zit het dan met grote?
Helaas hoor ik wel tot de 73 procent van de vrouwen die seksueel geïntimideerd is. Een kerel die tegen me aan stond te rijden en voelbaar opgewonden raakte in een stampvolle tram. Een engerd in een geel oliepak die me zowat plette tussen hemzelf en het raampje van een trein. Het is al lang geleden, maar ik vergeet dat akelige gevoel nooit. Ik voelde me vies, ongemakkelijk en stapte gelijk bij de volgende halte uit. Het zijn ‘kleine’ incidenten in vergelijking met wat veel andere vrouwen en meisjes meemaken, maar toch. Als ik dit al niet vergeet, hoe moeten degenen die erger meemaakten die last met zich meedragen?
Flirten is leuk totdat je de grens bereikt
De #metoo-beweging heeft nog voor Orange the world (seksueel) geweld tegen vrouwen precies een jaar geleden op de agenda gezet. Er zijn mensen die het overtrokken vinden, dat vrouwen zich niet moeten aanstellen en dat zelfs flirten onmogelijk wordt. Daar ben ik het volstrekt mee oneens. Flirten is leuk, moet je ook beslist doen, tot je merkt dat je geen respons krijgt. Dat de ander niet geïnteresseerd is. Dan kun je met goed fatsoen en zonder gezichtsverlies ‘gewoon’ stoppen. Ga de grens niet over.
Indrukwekkend filmpje over kindbruiden
Vanaf vandaag, 25 november tot 10 december, wordt wereldwijd actie gevoerd met als motto: zeg nee tegen geweld tegen vrouwen. Helaas is dat hard nodig. Bovenstaande cijfers laten dat zien. Denk ook aan de bijna 30.000 minderjarige meisjes die jaarlijks trouwen. Behalve slecht voor hun lichaam, is het ook slecht voor hun opleiding, hun toekomst. We hebben het niet alleen over meisjes in Afrika of Azië, ook in diverse staten van Amerika is er geen ondergrens voor de leeftijd waarop je mag trouwen en ook in Engeland is het mogelijk gemaakt. Now This maakte met Mabel van Oranje een indrukwekkend filmpje over kindbruiden.
Orange the world tegen geweld tegen vrouwen
Zelf ben ik actief in Zonta, een wereldwijde organisatie met als missie het verbeteren van de positie van vrouwen en meisjes. In de zogenaamde 16 days of activism vragen we extra aandacht voor geweld tegen vrouwen. We doen dat samen met onder andere UN Women. Een van de acties is ‘Orange the world’. Door gebouwen en monumenten oranje aan te lichten wordt aandacht gegeven aan geweld tegen vrouwen. Een onderwerp dat niet alleen dan, maar ook de rest van het jaar op de agenda staat. Geweld moet stoppen. Nu.
Recente reacties