Ik zit met mijn ogen dicht en hoor de roep van een roofvogel en de wind in de bomen. De lucht is fris. Nee, ik ben niet op vakantie en dit is pal bij de grote stad. Ik ben in het Amsterdamse Bos. Sinds een aantal weken volg ik daar Slow Sports-lessen, die worden gegeven door Manon de Ruiter. En ik geniet met volle teugen. Ik verbeter mijn conditie en deze nieuwe manier van bewegen is nog leuk ook. Hoe anders dan op de sportschool waar ik bij technomuziek, opzwepend bedoeld, uit alle macht loop, fiets en roei. Maar ik kom niet van mijn plaats, ga nergens heen op die apparaten en griezel van de macho’s voor me die aan hun spierbundels werken. Nu begin ik al te genieten als ik op de fiets naar het Bos ga.

Slow Sports-deelnemers in het Amsterdamse Bos onder leiding van Manon de Ruiter.

Spannen en ontspannen bij Slow Sports

Plezier in bewegen staat voorop bij Slow Sports. In een groepje lopen we telkens een andere route van ongeveer twee kilometer. Op een stuk of vijf, zes plekken houden we halt en doen we de oefeningen die Manon laat zien. Niet alleen oefeningen die het uithoudingsvermogen verbeteren maar ook de lenigheid bevorderen. Ik rek, strek en herken oefeningen die ik eerder op yoga- en tai chi-lessen heb gehad. Soms laat ze ons ook op bankje zitten met de ogen dicht. Zodat we ons bewust worden van onze ademhaling. We leren onze spieren spannen en ontspannen.

Cognitieve fitness confronterend

Andere oefeningen zijn juist gericht op coördinatie. In de Slow Sports-lessen wordt ook aandacht besteed aan cognitieve fitness. Nogal confronterend, want ik kan maar niet onthouden wat ik ook al weer moest doen. Nu maar hopen dat oefening kunst baart. Tenminste, wat mijn werkgeheugen betreft, zodat ik ga onthouden welke opdrachtjes ik moet uitvoeren.

Oefeningen om armen en benen sterker te maken maar ook om hersens te trainen.

Toegankelijke manier van bewegen

Manon de Ruiter is een van de trainers in Slow Sports, een toegankelijke manier van bewegen die door Desirée Smits uit Rheden 5 jaar geleden is bedacht . Daarvoor heeft Manon een training gevolgd om de beginselen onder de knie te krijgen. Zo zijn er door heel Nederland trainersgroepjes ontstaan die Slow Sports-lessen geven. Op de website is te vinden waar ze al zijn.

Per jaar komen de trainers twee dagen bij elkaar om te trainen maar ook voor intervisie en ervaringen uit te wisselen. Ze lopen af en toe met elkaar mee. Desiree heeft de leiding bij de jaarlijkse trainingsdagen en houdt zicht op de kwaliteit en de inhoud van de Slow Sports-lessen die de trainers geven.

Het niveau van de trainers is hetzelfde maar de accenten kunnen verschillen. Manon de Ruiter legt nadruk op rekken, strekken en ontspannen.

De trainers in spe zijn allen opgeleid op HBO-niveau en hebben allerlei verschillende opleidingen in beweging gevolgd. Dat maakt de insteek per trainer steeds een ietsje anders. Soms zijn het fysiotherapeuten, soms pilatestrainers, vaak leefstijlcoaches. Manon heeft een opleiding tot holistische leefstijlcoach gevolgd. Daardoor ligt bij haar de nadruk op de rek-, strek-en ontspanningsoefeningen.

Toch laat ze ons letterlijk hijgen door hardlopen of andere loopoefeningen doen. Armen en benen worden sterker gemaakt. Billen en buik worden ook niet vergeten. Die spieren verbeteren we met zogenaamde ‘core-training’.

Oefeningen afgestemd op klachten

Ook al doen je knie, heup of schouder pijn je kunt toch meedoen! Alle trainers vragen naar eventuele klachten, zodat daar met de lessen rekening kan worden gehouden. Voorwaarde is dat je twee kilometer kunt wandelen. Je krijgt de oefeningen op jouw mogelijkheden afgestemd. Kun je wat minder de armen omhoog doen? Dan houd je ze lager. Doen je heupen zeer? Dan beweeg je wat langzamer en minder vaak. Jij bepaalt de grens.

Trots op één been!

Het plezier van buiten spelen

Ik ben nogal een druk persoon. Door Slow Sports in de buitenlucht kom ik tot rust. En stiekem ben ik er trots op te merken dat ik de trap bij het uitzichtpunt op kan rennen, zelfs enkele minuten achter elkaar kan hardlopen en een tijdje op één been kan staan! Soms voel ik me weer even de tienjarige die genoot van touwtje springen, balanceren op een randje en die huppelend van school naar huis ging. Dat plezier in bewegen buiten gun ik meer van mijn leeftijdgenoten!