Verhuizen in top 3 van stressvolle gebeurtenissen

In heel Nederland zijn de huizenprijzen inmiddels gestegen naar het niveau voor de crisis in 2008 werd afgelopen week bekend. Voor de meeste mensen een reden om te blijven zitten waar ze zitten. Maar ik hoor niet tot de groep ‘de meeste mensen’. Ik ga namelijk verhuizen. Over een paar maanden. Ons nieuwe huis is uniek en eigenwijs, de plek waar het staat prachtig en de tuin erom heen heerlijk; daar zal onze hond Bink het ontegenzeggelijk mee eens zijn. Ik kijk er enorm naar uit. Vooral om er te wonen. Niet naar het veelomvattende en energievretende proces dat aan een verhuizing voor afgaat. Daar zie ik huizenhoog tegenop.

Na verlies dierbare en scheiding komt verhuizen

Verhuizen is doorgaans een positieve stap, het spannende begin van een nieuwe fase. Maar desondanks scoort het verkassen van de ene naar de andere plek ook torenhoog op de stress-schaal. Na het overlijden van een dierbare (check) en een scheiding (check), staat een verhuizing immers in de top 3 van meest stressvolle gebeurtenissen in ons leven.

Gehecht aan thuisbasis

Ons nieuwe huis is een heel bewuste keuze voor meer natuur, voor meer vrijheid en privacy. Waanzinnig natuurlijk dat we dat kunnen doen maar het idee om ons boeltje in te pakken en naar een ander deel van de provincie te verhuizen, levert ook de nodige weerstand op. Want hoe flexibel ik ook altijd denk te zijn, ik hecht aan een thuisbasis. Aan vaste waarden om me heen. Aan dingen en mensen die me bekend zijn, waar ik van op aan kan. Laten we het een veilige haven noemen.

Eerste verhuizing was ook vertrek uit relatie

Toen ik uit mijn eerste volwassen en met zorg ingerichte huis weg ging, verliet ik tegelijkertijd een relatie van 15 jaar. Mijn naasten dachten dat ik op kratjes en tussen de lege flessen wijn zou zitten, maar ik had mijn tijdelijke huurappartement in no time omgetoverd tot een kleurrijk huisje. Ik had de laatst beschikbare IKEA Klippan bankhoes in de kleur oranje! En ik had het er geweldig naar mijn zin. Het opnieuw ‘alleen’ zijn gaf me een gevoel van trots, vermengd met een flinke dosis avontuur; alsof er ineens weer van alles mogelijk was. Wel typisch om op je 34^e opnieuw met een starterspakket van eerdergenoemde Zweed in je handen te staan maar ook dat had wel weer iets vermakelijks.

Ben gewoon vreselijk in afscheid nemen

Huizen zijn niet ‘alleen maar’ vierkante meters en aantallen kamers. Elk huis dat je bewoond hebt staat voor een specifieke periode uit je leven. Met ervaringen en herinneringen, goede en slechte en alles daar tussenin. En natuurlijk weet ik rationeel dat je die herinneringen meeneemt naar een volgende stek, maar emotioneel zitten ze toch vast aan die plek en heb ik het gevoel ze daar achter te laten. Dat heeft me altijd behoorlijk weemoedig gestemd. Bovendien ben ik gewoon vreselijk in afscheid nemen. Ik kan het niet eens aan om onze hond weg te brengen naar de vakantie-oppas….

8ste keer verhuizen maar nu met 2 liefdes

In mijn leven ben ik zeker 7 keer van huis veranderd, maar niet eerder verhuisde ik met mijn twee grote liefdes naar ons eigen ‘hutje op de hei’, zoals we de toekomstige stek nu al bestempelen. Hoe tof wil je het hebben? Toffer wordt het niet, dus dat gaat beslist goed komen. Ook met het afscheid van ons huidige huis en ook met het afscheid van de sociale vastigheden en routines die we hier ontwikkeld hebben. Die gaan we gewoon opnieuw ontdekken en vormgeven tot onze volgende veilige haven. Ik heb er ontzettend veel zin in!

Huisdieren, kleinkind en heup

Wendy Voois schreef eerder over afscheid nemen van huisdier, haar naderend omaschap en haar nieuwe heup.