Op zoek naar ‘een ander dan anders’ cadeautje voor onze verjaardag worden manlief en ik door onze kinderen getrakteerd op kaartjes voor het concert van Fleetwood Mac in Berlijn. En zo voel ik ver in mijn volwassen leven voor het eerst de jeugdige opwinding over het live beleven van muziek waarmee ik al zo’n jaar of 40 vergroeid ben.

Pink Floyd in de Kuip

Wat concerten betreft ben ik een laatbloeier. Het leek me lang niets om in een menigte te verkeren op een afgetrapt grasveld. Waar je gehoor verpest wordt door een hoeveelheid decibels en de muziek lang niet zo mooi klinkt als een studio-opname. Totdat ik me als 30plusser liet overhalen om een keertje mee te gaan naar een optreden van Pink Floyd in de Kuip. Niet dat het mijn favoriete muziek was maar we gingen met familie, dus het zou in ieder geval gezellig worden.

Rhiannon hoort bij geluksmoment

Geluksmoment in een Fiat 127 met Rhiannon op de radio…Foto: Flickr.com/Peter Olthof

En zo raakte ik toch onder de indruk van de show en de sfeer die je tijdens een concert deelt met duizenden gelijkgestemden. Zou het -nu we op weg zijn naar Berlijn- weer een dergelijke ervaring worden? Zouden ze Rhiannon spelen? Het nummer dat zich in mijn hersens heeft gegrift bij de herinnering hoe ik in mijn allereerste auto – een Fiat 127- op weg was naar een interview. Wat was het leven mooi, mijn werk geweldig, de zon scheen ook nog uitbundig! En op de autoradio, Hilversum 3  -de naam 3FM lag nog lichtjaren verwijderd in de toekomst, laat staan cd’s of Spotify- draaide ze als uitroepteken Fleetwood Mac.  

Fleetwood Mac als punt in je leven

Eenmaal in Berlijn nemen we de U-bahn richting Olympiastadion, waar de Waldbühne -het concertpodium- zich bevindt. Tijdens de tramrit denk ik onwillekeurig aan het overlijden van David Bowie 3 jaar geleden. Een treurende Nederlandse fan werd geïnterviewd en vertelde dat Bowie’s concert in Duitsland een keerpunt in haar leven had betekend. Benieuwd of Fleetwood Mac ook zo’n ervaring voor mij zal worden. Gelukkig hoeven we de weg niet te zoeken, want we zijn duidelijk niet de enigen die richting concert gaan.

Chrissy Hynde warmt ons op

De Waldbühne blijkt een als een klassiek Romeins theater opgebouwde heuvel met banken te zijn. Gemaakt voor een dikke 20.000 mensen (en die zijn er ook) naar een idee van Hitlers propagandaminister Goebbels maar daar willen we nu even niet aan denken. Het regent pijpenstelen, terwijl Chrissie Hynde met The Pretenders ons swingend opwarmt. Ook een band waarvan ik het cd’tje nog koester.

Pretenders, Waldbühne Berlijn.

Concert op enige dag die weeronline 4 geeft

Het hitalbum Rumours van Fleetwood Mac. Foto: Flickr.com/Thomas Mathie

Het is even droog op 6 juni, de enige dag deze week die bij weeronline qua weer een 4 krijgt in Berlijn, als Stevie Nicks en Neil Finn aftrappen met ‘The Chain’. Neil Finn vervangt Lindsey Buckingham, die als enige bandlid hier ontbreekt uit de samenstelling van Fleetwood Mac in de jaren ’70 toen met het hitalbum Rumours een hoogtepunt werd beleefd.

Bekende nummers van Christine en Stevie

Er steekt girlpower achter dat succes. Dat ontdek ik als we op de terugweg in de auto nog eens alle gespeelde nummers opzoeken bij Spotify en Songlyrics. De meeste bekende nummers zijn van Christine mcVie (toetsen en zang) en Stevie Nicks (zang). De stem van Christine heeft ten opzichte van die van Stevie Nicks duidelijk meer aan kracht ingeboet maar toch sleept ze het publiek, van verrassend evenveel jong tot oud, mee met een in een nieuwe regenbui meegezongen ‘Little Lies’. Indrukwekkend is de drumsolo van Mick Fleetwood. “71 jaar, hè”, zegt mijn man bewonderend, terwijl hij zijn rug recht en met zijn telefoon voor het thuisfront het bewijs van Mick’s levenslange jeugd filmt.

Uit volle borst ‘You can go your own way’ mee zingen…

Na Fleetwood Mac Pinkpop?

Thuis op de bank kijken we met andere ogen naar de live registratie van Pinkpop op televisie, waar Fleetwood Mac pinkstermaandag ook even te zien was.  Het heeft misschien even geduurd maar ik snap nu hélemaal hoe leuk zo’n festival kan zijn. Dus wie weet…volgend jaar?

Meer muziek

Meerdanvijftig houdt van muziek. Of het nu Franse chansons zijn van Alderliefste, de blues van Barrelhouse of de indiepop van Rondé. En waarom zelf die muziekdroom niet verwezenlijken zoals Wouter Ganzeboom, de Rockschool is er ook voor ons.