Elke week geven we op Meerdanvijftig.nl een tip om naar te kijken. De bioscoopfilm Drie dagen vis gaat over de relatie tussen vader en zoon. En vooral over onuitgesproken gevoelens. Een levensecht verhaal verteld in lichaamstaal.
Peter Hoogendoorn put uit eigen ervaring
Filmmaker Peter Hoogendoorn put voor zijn films uit zijn eigen ervaringen. Zo maakte hij 10 jaar geleden Tussen 10 en 12 over het auto-ongeluk waarbij zijn zusje om het leven kwam. Ook deze keer, in Drie dagen vis raakt de izwart-wit film aan zijn eigen leven. Aantekeningen die hij in zijn dagelijks leven heeft gemaakt, schrijft hij zonder plot tot scènes in zijn film om. De vader van Peter Hoogendoorn woont net als Gerrie in de film in Portugal. En ook de relatie tussen Peter Hoogendoorn en zijn vader verloopt stroef.
Nu is stroef in Drie dagen vis nog zwak uitgedrukt, want er wordt in de film buiten het vermelden van zakelijke onderwerpen, niets besproken tussen vader Gerrie (Ton Kas) en zoon Dick (Guido Pollemans). De eerste vrouw, moeder van Dick is al overleden toen hij jong was. Inmiddels woont zestiger Gerrie met zijn tweede vrouw in Portugal.
Worsteling met boodschap
Gerries driedaags bezoek aan Nederland dient voor een jaarlijkse controle in het ziekenhuis voor zijn COPD. Hij logeert bij Dicks halfzus Nadia, haar man en twee kinderen. De titel ‘Drie dagen vis’ is ontleend aan de dorade die zij voor haar vader heeft klaar gemaakt (en die ook refereert aan het gezegde ‘Bezoek en vis blijven drie dagen fris’). Overdag trekt Gerrie op met Dick en legt bezoekjes af. Zoals aan het huis van oma, het graf van Dicks moeder en een oom. Gerrie wil stoppen met naar Nederland komen, maar worstelt steeds met de boodschap.
Geen oogcontact
Het begint al met een allesbehalve hartelijk weerzien. Dick sleept een stoel mee die hij op weg naar vader bij de vuilnisbak heeft gevonden. Hij weidt tegen zijn vader uit hoe hij denkt met de stoel geld te verdienen. Geen omhelzing, alleen een simpele handdruk, geen vragen naar elkaars wel en wee. Ze sjokken samen Rotterdam door. Tussendoor komen de spaarzame mededelingen. Direct oogcontact wordt gemeden. Ze kijken naar elkaar, net als de ander niet kijkt. Het is een bekend gegeven dat veel mannen geen praters zijn. En zeker niet over gevoelens. Maar deze twee slaan alles.
Fenomenale acteurs
De rol van Gerrie is Ton Kas op het lijf geschreven. Ik zag hem eerder in Plan C, waarin hij met twee maten een totaal mislukkende lopende overval beraamt en in de film Matterhorn waarin zijn leven als kersverse weduwnaar wordt ontregeld door een zwerver. De meeste kenners kennen hem waarschijnlijk in zijn rol als de man van Riek Balk (Jenny Arean) in het Schaep met de vijf pooten en onlangs nog in de satirische televisieserie Chateau Promenade. Dick wordt gespeeld door Guido Pollemans, ook een bekende van de Nederlandse televisie. Nu te zien in de serie Voetbalouders, vroeger in de series Van god los en Overspel. Beiden weten door hun spel de aandacht van de kijker moeiteloos vast te houden.
Mannen en gevoelens
Films over vaders en hun gezin interesseren me buitengewoon. Het romantisch wel en wee tussen man en vrouw ken ik inmiddels wel. Maar de manier waarop waarom mannen hun gevoelens uiten, vaak zonder te praten vind ik bijzonder. En het levert mooie films op. Zoals in The Quiet Girl over de band tussen een vader en zijn pleegdochter en in Aftersun, waarin een gescheiden vader op vakantie gaat met zijn dochter.
Ogen spreken boekdelen
In Drie dagen vis zoekt Dick uiteindelijk toenadering tot zijn vader. Hij ‘mist’ zo genaamd de laatste bus. Zodat hij kan blijven slapen bij zijn vader. Dick ontdekt uiteindelijk dat het om het laatste bezoek gaat van zijn vader, doordat zijn oom er iets over zegt. Alleen als hij de auto uitstapt, laat Dick even iets van woede zien Er gaat een enorme spanning uit van de omgang tussen de twee mannen. Het hield mij op het puntje van mijn stoel. In afwachting wanneer er uiteindelijk iets gebeurt tussen de twee.
‘Drie dagen vis’ vergt geduld
Voor mensen die van actie en duidelijkheid houden: ga niet! Voor drie dagen vis moet je veel geduld en inlevingsvermogen hebben. Je sjokt in het kielzog van twee zwijgende mannen. Daar de lol van inzien is niet iedereen gegeven, blijkt uit een aantal recensies, ook al heeft Drie dagen vis inmiddels op filmfestivals een aantal prijzen in de wacht gesleept. Liefhebbers van psychologie kunnen echter hun hart ophalen bij deze film.
Meer lezen
Niet alleen The Quiet Girl en Aftersun zijn mooie films over de relatie tussen vaders en kinderen. Charlie Chaplin speelt zonder geluid in The Kid een ontroerende pleegvader. Ook in Het boek van alle dingen speelt vader een minder fraaie maar centrale rol in het gezin. En Anthony Hopkins speelt een ontluisterende maar schitterende rol in The Father.
Openingsfoto: Vader Gerrie en zoon Dick. Foto: Circefilms/Mark de Blok
