Bijna 3 maanden lang kon ik door een slijmbeursontsteking niet zwemmen. Maar de ontsteking is voorbij, dus er is geen reden meer niet te gaan. Zwemmen doe ik om in conditie te blijven en nu moet ik van mijzelf weer. Denk nu niet dat ik het leuk vind, want ik vind het oersaai. Ga lekker wat anders doen, hoor ik u zeggen. Maar met alle kwalen die mijn lichaam als 50plusser inmiddels teisteren zoals slijtage in de rug, is dit de enige sportieve activiteit die ik nog zonder problemen kan uitoefenen.
Eerst dertig, dan veertig baantjes
Ik had de tweede week van januari nog enige clementie met mijzelf. Ik vond dat ik in ieder geval 30 baantjes moest zwemmen, omdat het de eerste keer was na 3 maanden. Ik was blij met de clementie, maar nu moet ik van mijzelf weer 40 baantjes van 25 meter zwemmen.
Eerst probeer ik nog een excuus te bedenken. Voel ik niet ergens een pijntje? Maar als ik niets van betekenis constateer, spreek ik mijzelf toe: “Niet zeuren hoe eerder je gaat zwemmen des te eerder het voorbij is”. Ik kan -helaas- geen enkele reden verzinnen om niet te gaan te zwemmen en dus ga ik maar naar het zwembad op een tijdstip dat het rustig is.
Ik ben niet eigenwijs tijdens zwemmen
Zwemmen op een druk tijdstip is verschrikkelijk. Dan is het lastig in je eigen tempo te zwemmen. Het zal niet de eerste keer zijn, dat ik word overvaren door een mollige dame of zo’n gespierde bonk die woest het water bewerkt alsof het zijn vijand is. Je moet rechts houden, want ik werd terecht gewezen door een dame met muts en zwembrilletje dat dit de regels zijn. Ik ben niet eigenwijs dus ik houd rechts.
Het ergste komt nog, ze gaan duiken
In baan 1 wordt op dit tijdstip les gegeven aan een groep Engels sprekende dames die waarschijnlijk in een land zijn geboren waar je geen zwemles krijgt op school. Na een aantal banen informeert de badjuffrouw of de dames moe zijn. Waarop alle dames volmondig bevestigen dat zij moe zijn. “Mooi zo!”, zegt de badjuffrouw. Maar uit ervaring weet ik, dat het ergste nu komt. De dames moeten voor hun diploma leren duiken.
Kleine tsunami
Nu moet u weten dat ik tijdens deze les in baan 2 zwem. Dat is naast de lesbaan. Alle begin is moeilijk en dat weet de badjuffrouw die gewapend met een stok met haak de dames gadeslaat. De eerste dame die keurig met een diepe buiging kin op de borst het water tegemoet gaat, is niet bang, dus dat gaat goed. De tweede dame met een flink postuur klapte zo hard op het water, dat een kleine tsunami het gevolg is en van de 7 meter onder water is al helemaal geen sprake.
Bewondering voor badjuffrouw
De golfslag die het veroorzaakt, maakt dat ik proestend verder moet zwemmen. Een zwemster die vindt dat zij het beter weet dan de badjuffrouw bemoeit zich met de instructies. Ter plekke krijg ik, al zwemmende, bewondering voor de badjuffrouw. “Ach, zegt ze gelaten tegen de betweetster. “Ik heb wel honderd keer gezegd dat de dames hun kin op de borst moeten houden, maar zij zijn bang hè.” Hulde voor de ervaren badjuffrouw die zich niet op de kast laat jagen.
Geen zwemles
Als na de zwemles het water eindelijk weer tot rust is gekomen, voltooi ik ook mijn veertigste baan. En ik kijk uit naar het moment dat de temperaturen weer zo aangenaam zullen zijn, dat ik in natuurwater kan zwemmen. Want dan vallen die 40 banen me een stuk lichter. Al was het maar, omdat er naast me geen zwemles wordt gegeven.
Recente reacties