Slechts een handjevol geïnteresseerden is naar de voorlichtingsbijeenkomst gekomen van het bedrijfspensioenfonds. Ons wordt uitgelegd wat de nieuwe voorstellen zijn waarover werkgever en fondsbestuur over aan het onderhandelen zijn. Door het tekort aan nieuwe generatie premiebetalers wil men van een collectieve naar een individuele voorziening. Inleggers krijgen dan een budget wat ze zelf voor hun pensioenpotje kunnen beleggen. Bijvoorbeeld in hun huis. Ik verlaat de vergadering met een ongerust gevoel. Wie gaat dat potje straks voor mij beleggen, zodat ik na mijn pensioen nog een behoorlijk inkomen heb? Een verzekeringsmaatschappij met winstoogmerk? De woorden Leaseplan en Woekerpolis komen bij me op. Sinds zaterdag de hoogleraren Economie Van Praag en Bovenberg in De Telegraaf hebben geconstateerd dat het dekkingstekort bij de pensioenfondsen vooral gaat om een te laag en te laat betaalde premie door de nieuwe generaties, slaat de ongerustheid om in verontwaardiging. Vorige week schreef ik hier nog over mijn generatie, die inlevert om straks als zij-die-het-gebouwde-Nederland-hebben-gestut erkend te worden. Maar hoe kan dat, als wij worden pootje gelicht?