Gesprek met mijn zus vanuit de opening van de schuurdeur in deze anderhalvemeter-tijd. Ze wordt 65 op Eerste Paasdag. Dat was voorheen toch een memorabele leeftijd. “Ga je nog wat doen met je verjaardag?”, vraag ik. Ze haalt haar schouders op. Ze weet het niet. Valt er nog wel wat te vieren deze Pasen, jarig of niet jarig? En onwillekeurig denk ik terug aan vorig jaar toen de Paasbrunch bij mijn oudste dochter uitliep op een dag in de tuin met stralend weer.

Herinnering aan minstens 58x Pasen vieren

In mijn hoofd zouden met die herinnering tezamen toch pakweg 58 keer Pasen moeten zijn opgeslagen. Maar de waarheid is dat het er maar een handjevol zijn. Met kop en schouder steekt het beeld erboven uit van mijn 92-jarige schoonmoeder die tijdens de Paasbrunch 2 jaar geleden spontaan met haar 90 jaar jongere achterkleinzoon Altijd is Kortjakje Ziek begon te zingen. Waarbij Thijs een goede imitatie weggaf van Poessie Mauw bij tv-komiek Dorus in de jaren zestig.

Voor wie deze onvergetelijke opname uit de jaren zestig van tv-komiek Dorus heeft gemist.

Margriet en Libelle aandachtig bekeken

Het feest van Pasen écht vieren, dat punt bereikte ik pas met de komst van de kinderen. Sinds halverwege de jaren ’80 legde ik de Margriet en de Libelle niet meer terzijde maar bekeek aandachtig de jaarlijks terugkerende foto’s van lammetjes, vrolijk aangeklede tafels, fleurige plantenpotje, mooi gevouwen servetten en vooral bontgekleurde eieren. Hè ja, laten we met Pasen ook iets speciaals doen, bedacht ik voor mijn jonge gezin.

Nog steeds Pasen bij Libelle maar online is de insteek wel veranderd…

Eieren verven eindigt in fataal gekraak

Tot en met de afbakcroissantjes ging het nog goed met de kinderen, daarna was het de beurt aan de eieren… “Ik lust geen hardgekookt ei”, was de eerste domper. “Maar dat is wel nodig om ze te kunnen schilderen”, legde ik tevergeefs uit. “Je hoeft ze niet op te eten”, was het compromis, waardoor ik nog dagen na het vieren van Pasen eieren at. Het ei plaatsen in het plastic houdertje dat ik (bij de Hema of Blokker daar wil ik vanaf zijn) had gekocht, leverde het nodige gepriegel op. Het eindigde bij een aantal eieren in  fataal gekraak. “Kijk, je kunt er met viltstiften of waterverf nog wat van maken”, probeerde ik voor te doen maar tegen die tijd waren de kinderen al van tafel verdwenen. Op zoek naar chocolade eieren of naar Supermario op de Nintendo.

Terug op ouderlijk nest om Pasen te vieren

Pas mijn derde en laatste boreling wilde het Paasfeest tot op latere leeftijd niet loslaten. De foto’s  van mijn dochter in kamerjas en mèt kater giechelend eieren zoekend om 13.00 u ’s middags (“Kom nou, anders zijn ze gesmolten”) in ons postzegeltuintje, getuigen er nog van. Zelf uit huis, stond ze erop naar het ouderlijk nest te komen om Pasen te vieren. Mits we wel bereid waren chocolade eieren te verstoppen (hardgekookte échte eieren lust ze nog steeds niet).

Vanaf 2016 kon mijn oudste dochter, trotse moeder van een kind, niet wachten Pasen uitgebreid te vieren. Totnutoe verkneukelde mijn jongste zich elk jaar bij de gedachte met haar neefje eieren te zoeken. En daar horen wij als opa en oma dan ook bij. Dus was bijna het eerste dat dit jaar bij de beperkende bepalingen werd geconstateerd: “Dit jaar dus geen Paasbrunch!”

Een van Marlies Mielekamps tips van vorig jaar voor een vrolijk Pasen: vier gehaakte eierwarmers.

Nu ben ik benieuwd of Pasen dit jaar in mijn hoofd wordt opgeslagen bij de hoogst memorabele dagen of in het laatje der vergetelheid terecht komt. Ligt er ook aan of het verwachte nieuwe kleinkind misschien wel juist dit weekeinde kiest om geboren te worden, net als mijn zus 65 jaar geleden.

Eerder verschenen over Pasen op Meerdanvijftig.nl: