Mijn mailbox raakt verstopt met een afspraak die steeds verschuift en waarover inmiddels ook grote verwarring is ontstaan. Totdat er plotseling een nieuwe datum in de mail zelfs al als bevestigd wordt beschouwd. Kennelijk heb ik iets in het mailverkeer gemist.

Afspraak is afspraak, ook met een peuter

Ik schrik: Maar dat is maandag, dan pas ik op mijn kleinkind! Gek, dat mijn eerste gedachte is dat ik dus een oplossing moet zoeken voor Thijs. Totdat ik bij mezelf denk: ‘Ja, hoor eens, da’s ook een afspraak. Ook al is het met een peuter.’

21ste eeuws grootmoederschap

Midden in een druk leven, wordt Stella Ruisch voor het eerst oma. Hoe gaat een vrouw  die na bijna 30 jaar opvoeden en verzorgen, net weer geniet van een vrij bestaan daarmee om? Deze aflevering verschijnt in een serie blogs over 21ste eeuws grootmoederschap. Eerder verschenen o.a.: Voor altijd oma, Nog een keer het verhaal,  Tussen hoofd en hart

Net zoveel ambitie als de mannen

Het is alsof ik me daarmee zelf wakker heb geschud uit het verleden. De jaren ’70 en ‘80 waar ik me als vrouw tussen ambitieuze mannen bevond in de journalistiek. Die het stoer vonden om het bestaan van een gezin of een echtgenote zoveel mogelijk te negeren op zoek naar avontuur. Als single vrouw geen probleem om daarin mee te gaan, totdat ik zelf een partner kreeg en moeder werd. Toen werd het moeilijk even stoer te blijven. Omdat ik het toch ook belangrijk vond de ouderavond bij te wonen.

Emancipatie is vrijdag-met-de-kinderen voor Jesse Klaver

Onlangs klonk er slechts licht -mannelijk- gemor toen Groen Links-voorman Jesse Klaver zijn papadag op vrijdag claimde tijdens de formatiebesprekingen. Maar 30 jaar geleden kon je zo’n besluit niet nemen, zonder al je carrièreglazen in te gooien. Juist omdat ervan je verwacht dat je ambities met het groeien van een zwangere buik als sneeuw voor de zon zouden verdwijnen. En ik vond en vind nu eenmaal dat vrouwen óók een goede rol in het bedrijfsleven kunnen, zelfs moeten spelen.

Stiekem een blik op mijn horloge

Dus kreeg ik al een rood hoofd als er een vergadering werd afgesproken op de datum dat ik net had toegezegd om mee te helpen bij de sportdag op school. Hoe ging ik dat oplossen? Het staat me nog helder voor de geest hoe ik stiekem op mijn horloge keek, als een belangrijke bespreking uitliep. Net zoals het schijnbaar rustig teruglopen naar mijn bureau om vervolgens naar huis te racen, zodat ik nog net voor 19.00 u de avondvierdaagse kon lopen.

Topvrouw wijst op zwakke plek in mijn emancipatie

De verlossing kwam pas na jaren toen ik in een tijdschrift een interview met een topvrouw las die in een paar zinnen treffend mijn zwakke plek aanwees. Waarom moest ik altijd aan mijn collega’s omstandig uitleggen waarom ik écht op tijd voor mijn gezin weg moest? Deden zij dat ook aan mij? Welnee, constateerde de topvrouw in het interview. “Mannen trekken hun jas aan en zeggen zonder nadere verklaring: ik heb een afspraak. Niemand stelt dat ter discussie. Terwijl ze in werkelijkheid uren gaan golfen, uitgebreid lunchen of een biertje in een café gaan drinken.”  Zelf had ze deze houding ook aangenomen en met succes.

Ik heb al een afspraak, punt.

Sindsdien heb ik mijn zinnen, waarmee ik verteld dat ik verhinderd ben voor afspraken, gehalveerd. Ook al betrap ik me nog wel op de vrouwelijke neiging omstandig het hoe, wat en waarom te willen uitleggen. Gelukkig gaat het steeds vaker per mail en kan ik bij nader inzien die overbodige verklaring met de backspace-knop verwijderen. Dus daar gaat de uitleg “Ik kan de 10de niet, want dat is de oppasdag van mijn kleinkind.” Ge’delete’  tot aan ‘niet’. Meer dan tevreden druk ik op ‘verzenden.’

Openingsfoto: Houd je de ballen op de golfbaan in de lucht of thuis en op het werk? Foto: Flickr.com/zQ