Leerbewerker Willem Wentholt uit Amsterdam is niet een man van dertien ongelukken maar zeker wel van drie. Die hij alle drie wonder boven wonder heeft overleefd.
Nadat hij zijn 3 lederwarenwinkels in Amsterdam (Ceintuurbaan-Overtoom-Maasstraat) verkocht had ging hij voor 3 maanden naar Nieuw-Zeeland om te kijken of daar een nieuwe toekomst voor hem lag. Dat bleek niet zo te zijn en in 1981 opende Willem opnieuw een luxe lederwaren-reparatie-atelier  in hartje Amsterdam. En daar, aan de Nieuwezijds Kolk 4, kun je nog steeds met kapotte koffers en tassen terecht.

Gewone mensen met bijzonder verhaal

Derk Bolt

Deze zomer start Meerdanvijftig.nl een serie portretten van gewone mensen met een bijzonder verhaal. En bijzonder is het verhaal van Wilhelmus Franciscus Jacobus Maria Wentholt, een van de laatste koffer- en lederwarenreparateurs in Nederland.

Koffers via hotels

“Liz Taylor, Jerry Lee Lewis, Fats Domino maar ook André van Duin, acteurs uit GTST, Ed Nijpels en vele anderen, ze zijn hier allemaal als klant of via hotels binnen gekomen. Toen Derk Bolt vorig jaar werd ontvoerd in Colombia zat ik op het puntje van mijn stoel om het nieuws te volgen. Als verslaggever van het televisieprogramma Spoorloos reist hij natuurlijk veel en dan gaat er wel eens een koffer kapot.”

Koffers om te onthouden

De Paillard Bolex van Prins Bernhard die van Willem een prachtige koffer kreeg.

Willem bladert door zijn mapje met foto’s waarin hij een aantal foto’s van indrukwekkende reparaties heeft verzameld. “Louis Vuitton-tassen met gescheurd hengsels, dokterstassen, geweerkoffers uit India maar ook een beurs uit 1863 met echt zilveren beugels van een bankdirecteur.” De fotokoffer van de bekende fotograaf van Ed van der Elsken die hij speciaal voor hem gemaakt heeft maar ook voor de Paillard Bolex van Prins Bernhard heeft hij samen met zijn vader een speciale koffer gemaakt.

Voor 50 gulden van vuilnis gered

“Ik had het druk, toen een dame zich meldde met een kapotte aktentas. Of ik die kon maken… Ze had hem gevonden bij het vuilnis. Nee, zei ik maar ik wil hem wel van je kopen voor 50 gulden! Dame blij, ik blij….

De GEB-aktentas van Willems vader.

En zo kocht ik een tas die mijn vader in serie in 1956 had gemaakt voor het GEB. Ik had hem meteen herkend. Kijk, de firmanaam A.W. Wentholt staat er nog in gestempeld”

Wentholt in leerbewerking sinds 1878

Sinds 1498 zijn de van origine Duitse Wentholts aanwezig in Nederland en vanaf 1878 als leerbewerkers in Amsterdam. Overgrootvader A.W. opende zijn eerste zaak in de 1e Oosterparkstraat 24 maar uiteindelijk volgde vestigingen ook in andere delen van de stad. Zelf kwam Willem letterlijk per ongeluk bij zijn oom Frans in de zaak aan de Ceintuurbaan in 1973 .

De tweede vestiging van de leerbewerkersfamilie Wentholt in Amsterdam: aan de Vijzelstraat 108.

In ‘leer’ door verkeerd hoekje

“Aan de Heiligeweg, hartje Amsterdam, nu Kalvertoren, was vroeger een zwembad, waar wij als 15-jarigen een stoer spelletje speelde: hoeken. Ken je dat? Dan rende je langs het zwembad en sneed je de hoeken af door in het water te duiken. Daarbij knalde ik met mijn hoofd vol tegen de bodem en raakte bewusteloos, de badmeester heeft me eruit gevist. Na 2 maanden revalidatie in de Valeriuskliniek moest ik opnieuw leren praten en lopen. Precies in mijn examenjaar van school. Ik ging bij mijn vader in “de leer” en heb later alsnog mijn school afgemaakt.”

Natuurlijk ontbreken in de winkel de foto’s niet van Willems vader, bij wie hij ooit in ‘de leer’ ging.

Grootste ongeluk door diefstal

Het is overduidelijk goed gekomen met Willem, die bij herhalingsoefeningen in militaire dienst in 1967 ook nog eens zittend achter in een VW cabrio met meer dan 100km/u. over de kop is geslagen. En de laatste keer, in 2016 met zijn motor, crashte hij met de motor. “Ik was vergeten de standaard in te klappen toen ik van de pont bij Zaandam kwam, en dan sla je zomaar over de kop en lig je even later in een ambulance…” Maar het grootste ongeluk vindt hij nog steeds dat hij door eigen personeel voor vele tienduizenden euro’s is bestolen.

Ontdekt door verstopping

Dat kwam aan het licht door een verstopping in de riolering. De winkeljuffrouw bleek  de kopie-bonnen door het toilet te hebben gespoeld en de centjes in eigen zak gestoken. “De loodgieter dacht dat ik het zelf gedaan had en zei: “Je kunt misschien de belasting besodemieteren maar de loodgieter niet!” Het handschrift op de bonnen en de ontbrekende bonblokjes (die zij brutaalweg uit mijn kantoor ontvreemd had) wezen al snel de ware schuldige aan.”

Leerzaak in Nieuw-Zeeland werd het niet

Willem besloot samen met zijn toenmalige vrouw per direct te stoppen, de schade was te groot. “Ook al was de opheffingsuitverkoop 6 maanden lang zo succesvol dat ik nog speciaal daarvoor heb ingekocht.” Het gezin pakte het boeltje op en trok voor drie maanden naar Nieuw-Zeeland met de gedachte te gaan emigreren. “We hebben daar de nodige leerzaken bezocht, het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Maar ze liepen 30 jaar achter.” Diep down-under  was het uiteindelijk  toch niet voor Willem.

Afscheid van koffers komt naderbij

Ignoor heet de nieuwe loot aan de stamboom van de Wentholts.

Maar nu op zijn 74ste komt het afscheid met rasse schreden dichterbij. Ook al heeft hij het al een aantal keer uitgesteld. Er is immers altijd wel wat te beleven in Amsterdam! In 2019, als hij aan het eind van het jaar 75 wordt, moet het er maar van komen. Alleen….wie moet na hem de kapotte koffers van Nederland maken? Er zijn geen Wentholts meer die klaar staan. Ook al zullen ze na Willem toch niet helemaal verdwijnen. “Ik heb een nichtje met een eigen tassenlijn, Noor Wentholt. Haar merk heet Ignoor, grappig hè? Ze heeft een eigen website, zoek maar op.” En daar staat trots onder het kopje ‘history’ de stamboom van de Wentholts. Natuurlijk met Willem erbij.