Een halve eeuw geleden sloeg de weegschaal door onder ons toenemend lichaamsgewicht. De eerste afslankclubs ontstonden Reden voor Meerdanvijftig.nl een nieuwe serie verhalen te starten: Mijn gewicht en ik. Verhalen van gewone mensen die vertellen over de relatie met hun gewicht. Tevreden, dik, dun, mager, obese; het maakt niet uit. Brigitte Leferink bijt het spits af. In 2022 gaat ze een stap verder en bindt ze ook de strijd aan met de kilo’s.
Motivatie moet uit jezelf komen
Je leefstijl veranderen lukt alleen als je eraan toe bent. Mensen kunnen honderd keer tegen je zeggen dat het goed is om te stoppen met roken, minder alcohol te drinken, geen vette happen te eten en drie keer per week te gaan sporten, maar als de motivatie niet uit jezelf komt, zijn al die goede voornemens geen lang leven beschoren.
2022 moet anders
Op 12 december 2021 was ik het opeens zat. Ik besloot: in 2022 moet het anders. De eerste maand van het jaar geen alcohol drinken is voor mij na een paar keer met IkPas te hebben meegedaan al zo vanzelfsprekend, dat het mij geen moeite kost. Ingesleten gedrag. Voor die ene maand. En daar zit het probleem. Niet dat ik de rest van het jaar helemaal los ga en iedere avond laveloos ben, gelukkig niet, maar ik drink graag een glas wijn. En daar dan iets lekkers bij. Wat stukjes kaas, een toastje filet americain of een lekker pittig worstje. Ik ken mensen die er geen gram van aankomen, maar bij mij blijft alles plakken.
Best eens sjoemelen werd best vaak
In 2014 volgde ik het programma van Nederland Slank. Een geweldig persoonlijk plan waardoor je gegarandeerd afvalt, toch lekker mag eten en nooit honger hebt. In 4 maanden tijd viel ik meer dan 20 kilo af onder de bezielende leiding (en soms strenge woorden) van Liesbeth van Duijn, diëtist en orthomoleculair therapeut. Zij introduceerde het programma in 2011. Mijn ervaring is dat het werkt, goed vol te houden is en dat je best eens mag sjoemelen als je je streefgewicht hebt bereikt. Best eens. Niet te vaak. En daar ging ik de afgelopen jaren de mist in. Sluipenderwijs sloeg de wijzer van de weegschaal steeds iets verder uit, tot ik er niet meer op ging staan.
Zo moet het lukken
Op 1 januari was niet alleen de knop om, maar startte ik ook daadwerkelijk. En het gaat goed. Inmiddels ben ik 7,5 kilo lichter. Ik eet lekker en gevarieerd. Maak mijn borden mooi op (het oog wil ook wat) en maak foto’s van mijn maaltijden. Ik post ze op Instagram om anderen te inspireren en één keer per week geef ik een update op Facebook. Voor mij is dat een extra motivatie om vol te houden. Volgers steken me een hart onder de riem. Als ik ze op straat tegenkom, maken we even een praatje. Het is meeleven en een stok achter de deur. Ik wil natuurlijk niet moeten melden dat er een kilo bij gekomen is.
Natuurlijk gaat dat afvallen niet alleen om gewichtsverlies. Ik voel me beter. Mijn kleren passen weer (en gaan zelfs slobberen). Ik tors letterlijk en figuurlijk minder met me mee. En als ik tijdens al die zoomsessies mezelf op het beeldscherm aankijk, zie ik iemand die er een stuk minder opgeblazen uitziet. En daar ben ik blij mee.
Meer lezen over gezond gewicht
Marlies Mielekamp trapte af met het verhaal over een van de eerste dieetclubs in Nederland: de Eerste Goudse Afslankclub. Ze schrijft regelmatig over gezond eten. Zo volgde ze huisarts Tamara Weijer, die met haar leefstijl op tournee ging. Weet u nog dat het Pioppi-dieet een paar jaar geleden populair was? Marlies Mielekamp probeerde ook intermittent fasting uit. Iets waarvoor verouderingsexpert prof Andrea Maier ook voor pleit. Karin de Lange ontdekte met haar eliminatie-dieet waarvoor zij gevoelig was.
Openingsfoto: Pixabay
Recente reacties