Tot groot verdriet van Stella Ruisch eindigden heel wat kamerplanten in de afgelopen jaren voortijdig in de afvalbak. Geen rust om zich in goede plantenzorg te verdiepen, zag ze bij planten het een na het andere blad uitvallen, tot er geen teken van leven meer te bespeuren viel. Maar met het klimmen der jaren lijken de vingers wat groener geworden. En droomt Stella zelfs van nieuwe kamerplanten in haar huis. Totdat de trots; een opgebloeide supermarktplant er de brui aan dreigt te geven.
Bezorgd draaien manlief en ik onze lepelbloemplant van of juist naar het licht. Na vakantie en extreme zomerdagen troffen we onze ‘trots’ in kommervolle staat. Wat heeft hij het twee jaar goed gedaan, terwijl hij als miniplantje in een supermarktplantentriootje ons huis binnenkwam. Cadeautje van een sinds kort alleenstaande man die bij ons op een etentje was uitgenodigd. Ik dichtte het triootje geen lang leven in onze huiskamer toe. Het verwonderde me niet dat het aanwezige vetplantje in het triootje al snel verdorde. En ook het tweede plantje van onbekende herkomst sneefde snel. De lepelbloemplant groeide en bloeide echter tegen de verwachting in.
En ook de kerstster (poinsettia) die ik van Meerdanvijftig-collega Wiette van Klingeren heb gekregen dreigde de Kerst niet te halen maar krijgt nu zijn prachtige blad weer ruimschoots terug. Het lid van de Olifantenoor-familie, door mijn man kort afgeknipt, verrast ons met het een na andere blad. En zo kijk ik mijn kamer met nieuw plantenvertrouwen rond. Er kan nog best een nieuwe kamerplant bij!
Tijdens de vakantie van de buurvrouw geef ik de planten bij haar thuis water. Naast wat klein grut in de vensterbank waaieren de bladen van een Kentia-palm sierlijk uit in een hoek van de kamer. Die zou ik best bij mij thuis -opnieuw- willen koesteren. Ooit ben ik met deze plant én toekomstige man gaan samenwonen. Toen was het een van de eerste planten waarvan ik met bloedend hart afscheid heb genomen. Maar de nostalgische uitwerking die de plant op mij heeft (denk aan statige interieurs uit de vorige eeuwwisseling), zou ik hem best opnieuw een kans willen geven.
En als ik de Kentia-palm in leven kan houden, dan zou ik ook een orchidee wel eens een nieuwe kans willen geven, droom ik verder. Tot twee maal toe is het me niet gelukt. En nóg denk ik: als ik mijn man maar had kunnen weerstaan (“Denk je echt dat er nog iets uit die pot gaat groeien?” na maanden tegen alleen een groen kunststof stokje te hebben gekeken) , wie weet was er een wonder geschiedt…. Laatst bij de kapper stond een jaloersmakende orchidee te pronken. Zo mooi!
Maar eerst moeten de bladeren van mijn lepelbloemplant weer opveren. Dankzij de raadgevingen op internet heb ik goede hoop.
Openingsfoto: De kentiapalm van de buurvrouw/Foto: ©Kees Rooze
Bij Meerdanvijftig.nl houden we niet alleen van planten binnen maar ook buiten. Wiette van Klingeren geeft in haar rubriek Tegel erin, tegel eruit tips voor een mooiere tuin.
Recente reacties