Afgelopen zaterdag voelde ik me bij het televisieprogramma  Matthijs gaat door net als mijn kleuterdochter dik 30 jaar geleden. “Mama, ik heb plotseling zo’n pijn in mijn keel”,  zei ze toen ze ontroerd raakte bij het kijken naar een Disneyfilm.  Bij mij werden zelfs de ogen nog vochtig toen een broze en kwetsbare Rob de Nijs (79) bij Matthijs aan tafel schoof.

Sophie Straat en Rob de Nijs

De presentator vulde de laatste aflevering van het seizoen eerst met  piepjonge Edison-winnaars als Sophie Straat en wat ervarener muzikanten als Davina Michelle, Eefje de Visser en Di-rect. Wat een contrast met zijn laatste gast Rob de Nijs, die een 6de Edison kreeg in zijn meer dan 50-jarige (!) carrière als zanger.

Rob laatste optreden bij De Wereld Draait Door?

Deze zesde kreeg hij voor zijn laatste album ’t Is mooi geweest dat vorig jaar verschenen is. Matthijs en Rob keken samen met hun gasten naar wat waarschijnlijk zijn laatste optreden is, toen nog in de Wereld draait door. Thuis keken we zowel gefascineerd als geschokt mee naar de snelle veroudering van Rob de Nijs door zijn ziekte Parkinson. De emoties stopten niet bij het korte gesprek. Helemaal ontroerend was het moment waarop zijn generatiegenoot Willeke Alberti ‘Eeuwig jong’ vertolkte, bekend als Charles Aznavours ‘Yesterday when I was young’.  De emotie was van Robs gezicht af te lezen. “Voor altijd jong”, mompelde hij.

Ontroerend moment uit ‘Matthijs gaat door…’

Niet dat ik een enorme fan ben van de zanger. Maar hoe vaak in mijn leven heb ik inmiddels niet  die paar regels uit zijn eerste grote hit ‘Het ritme van de regen’ (1963) gezongen, als de eerste spetters van een bui op de ramen viel? En wat dacht je trouwens van Willeke Alberti’s ‘Morgen ben ik de bruid?’ (1965)? Levensliederen in álle opzichten.

Onsterfelijk én eeuwig jong

Collega Brigitte Leferink vertolkte op Twitter mijn eigen emoties. Ook al heeft ze niets met Rob de Nijs. “Absoluut géén fan, zeg. ‘Malle Babbe’ vond ik afschuwelijk.” Maar toch  vond zij het ontroerende televisie. Het besef van de eindigheid der dingen, die ons allen wacht, zal ongetwijfeld een rol hebben gespeeld bij de emoties die na de uitzending zaterdagavond niet alleen door Brigitte op social media werden geuit. Een troost heeft Rob de Nijs in ieder geval. Net zoals Johan Cruijff, wiens sterfdag vorige week werd herdacht is hij ‘in zekere zin onsterfelijk’. En dan ook nog “Eeuwig jong”….Wat wil een mens nog meer?