Elke week geven we op Meerdanvijftig.nl een tip om naar te kijken. Morgen gaat op het muziekdocumentairefestival In-Edit The Stones and Brian Jones in première. Vanaf donderdag kunnen we ook in de bioscoop terugkijken in verwondering naar de wilde jaren zestig toen muziek een -voor sommigen- desastreuze levensstijl werd.
Mysterieuze dood
De dood van Brian Jones (27) in 1969 op de bodem van het zwembad bij zijn Engelse landhuis is met mysteries omgeven. Maar daaraan besteedt de beroemde documentairemaker Nick Broomfield aan het einde van The Stones and Brian Jones niet veel aandacht. Wellicht omdat er genoeg boeken over zijn verschenen en de waarheid nooit meer boven tafel zal komen. Vast staat dat hij overleed zo’n drie weken nadat Mick Jagger, Keith Richards en Charlie Watts bij hem op bezoek waren gekomen om te zeggen dat Brian niet langer bandlid was. Brian, nota bene de oprichter van The Rolling Stones, de naam die hij had gekozen naar een nummer van zijn muzikale voorbeeld, blueszanger Muddy Waters.
Langharig, werkschuw tuig
Nick Broomfield schetst Brian Jones in The Stones and Brian Jones als een verlegen Brits jongetje uit een super burgerlijk gezin, waarin muziek een belangrijke rol speelt. Een jongetje dat zich ontwikkelt tot een bovenmatig intelligente, muzikaal getalenteerde maar ook opstandige puber. Een die, geheel in de stijl van begin jaren zestig, verandert in wat we hier in Nederland ‘langharig werkschuw tuig’ zijn gaan noemen. Op zijn 17de zetten zijn ouders hem de deur uit, waardoor hij bij zijn toenmalige vriendinnetje belandt. Bij haar verwekt hij zijn eerste van (meer dan?) 5 kinderen.
Psychische problemen
Aan de hand van unieke familiefilmpjes, televisieopnames, privéfoto’s schetsen zijn zich snel opvolgende vriendinnen het beeld van hun geliefde: een jongen op zoek naar de warmte van een gezin, naar erkenning en met een groot aantal psychische problemen. Schrijnend om in The Stones and Brian Jones te zien en te horen, hoe Brian is blijven hunkeren naar verzoening met zijn ouders.
Hordes gillende meisjes (en jongens) tot en met in Australië aan toe, die zich gretig aanbieden op hotelkamers konden dat gemis niet opvangen. De beelden ervan (o.a. politieagenten die bij een optreden van de Rolling Stones in Nederland tevergeefs de orde proberen te herstellen) worden afgewisseld met het muzikale verhaal van Rolling Stone Bill Wyman.
Jaloezie en competitie
De inmiddels dikke tachtiger schetst de innige, bijna incestueuze maar ook competitieve verhouding tussen de bandleden. De aantrekkingskracht van de modieuze Brian op mooie meisjes, die wel eens jaloezie opwekte. De competitie met Keith Richards en Mick Jagger die de meeste nummers op hun naam schreven. Bill Wyman maar ook anderen erkennen in The Stones and Brian Jones de inbreng van Brian Jones bij die grote hits van de Rolling Stones, soms door de simpele toevoeging van een muziekinstrument (Brian bespeelde tientallen verschillende met gemak).
Nietsontziende manager
Tegenwoordig zou er een legertje coaches op zo’n getroubleerde megaster als Brian Jones worden afgestuurd. Brian kreeg te maken met de intrede van een manager, de nietsontziende Andrew Loog Oldham. In een handomdraai werden Keith Richards en Mick Jagger als frontmannen opgesteld. Het zorgde ervoor dat de onzekere Brian steeds meer naar de achtergrond werd gedrongen.
Auto-ongelukken en drugsveroordelingen
Drank en drugs namen steeds meer de overhand in het leven van alle Stones. Auto-ongelukken onder invloed, arrestaties en veroordelingen volgden. Het was niet bevorderlijk voor de muziek van Brian. Mondharmonica spelen ging niet meer, regelmatig was hij te stoned om zelfs maar piano te spelen. De gewelddadige, op drank en drugs, gebouwde fatale relatie met fotomodel en actrice Anita Pallenberg duwde Brian over de rand. Op het moment dat de Rolling Stones in 1969 een tournee naar de VS voorbereidde, viel het doek. Brian zou vanwege drugsveroordelingen geen werkvisum krijgen en kon dus niet mee.
The Stones and Brian Jones mooi eerbetoon aan muzikaal talent
Op 27-jarige leeftijd overleed Brian Jones als eerste van wat later de Club van -Forever- 27 zou heten. Muzikale zielsverwanten als Jimi Hendrix en Jim Morrison zouden snel volgen. Nick Broomfield, die eerder o.a. spraakmakende documentaires maakte als Whitney, can I be me (2017) en Kurt&Courtney (1998), brengt een mooi, integer eerbetoon aan het tragische leven van de oprichter van de Rolling Stones.
Meer Kijk Eens
Beroemde muzikanten bieden een dankbaar onderwerp voor mooie documentaires. Kees Rooze zag de indrukwekkende documentaire over The Band die als de begeleidende band van Bob Dylan muziekvernieuwers waren aan de andere kant van de oceaan. Maar ook de vlak voor haar dood verschenen documentaire over Tina Turner maakte indruk. Of de uit zijn eigen filmmateriaal samengestelde documentaire Le Regard de Charles (Aznavour). Of kijk naar het ontstaan van een van de beroemdste popnummers We are the world in The Greatest Night in Pop.
Openingsfoto: Keith Richards en Brian Jones vlak voor een gastoptreden in de Ed Sullivanshow in 1967. ©Getty images. ‘The Stones and Brian Jones’ wordt in Nederland uitgebracht door Cherry Pickers.
Recente reacties