‘Wat het leven je ook brengt, je blijft altijd mijn dochter’. Een armband met deze tekst erin gegraveerd wordt in een advertentie aangeprezen als het ultieme cadeau voor mijn dochter. De diamanten armband blijkt een ‘met zilver en goud geplateerd juweel met een echte diamant, het symbool van eeuwigdurende liefde’.

Geen BFF met dochter

Armband als symbool van ‘eeuwigdurende liefde’.

Sinds ik de advertentie een paar dagen geleden zag, laat deze me niet meer los. Niet omdat ik overweeg om dit ‘unieke sieraad’ voor slechts € 89 aan te schaffen. Ik vind het spuuglelijk. De reden waarom ik er zo mee bezig ben, is de tekst. ‘Wat het leven je ook brengt, je blijft altijd mijn dochter.’ Natuurlijk blijft mijn dochter altijd mijn dochter. We zijn geen tienermeisjes die elkaar een kettinkje geven met ieder een half hartje als blijk van Best Friends Forever (BFF) en als de vriendschap over is een ander exemplaar aan de nieuwe BFF geven.

Je kind blijft altijd je kind

Als je in onmin leeft met je kind kun je haar op Facebook ontvrienden maar je kunt je eigen vlees en bloed niet ‘ontdochteren’. Er kan minder of zelfs geen contact zijn en als je daar moeite mee hebt is daar Bert van Leeuwen die met Het Familiediner de plooien glad probeert te strijken. En zelfs al dat niet lukt, blijft je kind je kind.

Wat het leven ook brengt…

Het eerste deel van de boodschap blijft ook in mijn hoofd rondspoken: ‘Wat het leven je ook brengt’. Waarom niet: ‘Wat het leven mij ook brengt’. Ik denk dan aan die trieste gevallen waarin ouders – al dan niet gedwongen – afstand doen van hun kind omdat ze er niet voor kunnen zorgen. Of wanneer je jong overlijdt, terwijl je dochter je nog hard nodig heeft. Nee, er staat duidelijk dat het gaat om wat het leven de dochter brengt.

Advertentie maalt door mijn hoofd

Wat zou dat kunnen zijn? Geluk, gezondheid, rijkdom of rampspoed, armoede, ziekte en andere narigheid? En brengt het leven dat, overkomt het je allemaal of heeft dochterlief er enige invloed op en zou er in dat laatste geval twijfel kunnen ontstaan over het al dan niet voor ‘altijd mijn dochter’ blijven? Belachelijk, hoe de achterkant van een tijdschrift nu al dagen door mijn hoofd maalt, terwijl ik me de inhoud van het blad nauwelijks kan herinneren.

Mijn zoon blijft ook altijd mijn zoon

En wat is er dan voor vaders en zonen..?

Wat me het meest bezighoudt is de vraag welk cadeau de adverteerder in gedachten heeft voor mijn zoon. Want als ik al zou overwegen mijn dochter te verrassen met de boodschap dat ze altijd mijn dochter blijft, dan wil ik iets soortgelijks voor de andere helft van mijn nageslacht. Stel je voor dat hij zou denken dat hij niet altijd mijn zoon blijft. Wat het leven hem ook brengt.