Bij het zoeken naar een wandeling kijk ik altijd of er horeca is onderweg. Een kop koffie of zelfs een lunch tijdens het wandelen maakt het feest compleet. Nu dat allemaal niet mogelijk is, is enige voorbereiding nodig. Broodjes of boterhammen mee en vooral genoeg drinken in de rugzak. Tegelijkertijd stop ik er een dosis jeugdsentiment bij, want zo gingen we in de jaren zestig immers altijd op pad. Met als vaste traktatie Bastogne koeken. Die hebben we nu niet bij ons maar de krentenbollen smaken ook goed op het bankje op de Wouwse Plantage.

Mooiste wandelingen van Nederland

Door de liefde van ons kind hebben wij de charme van West-Brabant ontdekt. En omdat we toch een weekeinde in Bergen op Zoom logeren, hebben we de wandelschoenen ook maar meegenomen. Kan ik eindelijk weer eens een wandeling uitzoeken uit mijn Capitool gids met routebeschrijvingen ‘De mooiste wandelingen in Nederland’, inmiddels een aantal decennia oud. Gelukkig is het landschap van de Wouwse Plantage niet zo erg veranderd. En waar de keurig ingetekende heggetjes en bosschages zijn gewijzigd brengt GPS op de mobiele telefoon tussentijds uitkomst.

Uitleg van de hoogtepunten tijdens de wandelingen in mooi geïllustreerde Capitool wandelgids.

Ruik de gezonde boslucht!

Plantages verwacht je misschien in andere werelddelen maar in Brabant kent men ze ook. Rond 1600 werden moeras-, veen en zandduingebied bij Wouw met bomen beplant. Dat leverde geld op uit bosbouw en het zorgde voor bescherming van de verderop gelegen landbouwgronden tegen zandverstuivingen. Deze keer hebben mensenhanden er dus voor gezorgd dat wij heerlijk kunnen wandelen tussen de -vooral- dennen die tot aan de hemel lijken te reiken. “Diep inademen”, zei mijn vader dan steevast in zo’n omgeving, terwijl hij zelf luidruchtig het voorbeeld gaf aan zijn bleke stadsneusjes. “Ruik de gezonde boslucht!”

Golfers en wielrenners

Terwijl ik jaren later zijn les in de praktijk breng, moeten we even uitwijken op het smalle bospad voor weer een mountainbiker die zijn komst aankondigt. Niet voor niets komen veel wielrenners uit het zuiden….Golfen kun je hier ook goed, want we passeren de prachtige tussen de bomen gelegen Golfclub Wouwse Plantage (“Nee, helaas, u kunt hier geen koffie krijgen.”). Maar dan komen we in het zogenaamde ‘woeste gedeelte’, waar je in de schemering de kans hebt een hert tegen te komen.

We wandelen in een prachtige omgeving langs de golfclub.

Wij komen echter alleen twee mannelijke streekbewoners tegen die niet de les van mijn vader ter harte hebben genomen. Bij een van bungelt nonchalant een peuk in de mondhoek. “Botersmokkelaars, natuurlijk!” zeg ik met een knipoog naar spannender tijden hier vlakbij de grens met België. Tijdens de lunch-met-krentenbol- met uitzicht op de Borgvlietse duinen denk ik terug aan de monniken van Huijbergen die hier volgens mijn Capitoolgids als eersten de heide ontgonnen om o.a. spurrie te verbouwen. Zo’n vergeten Hollandse groente, die ik ook nog ergens ben tegen gekomen. En als we over het pad lopen, waar de rododendronstruiken wachten op het voorjaar, zie ik hier de 19de eeuwse Baron de Caters tijdens zijn zondagse ommetje.

  • Borgvlietse duinen.
  • Rododendronstruiken wachten op het voorjaar.
Foto’s: ©Stella Ruisch

Wouwse Plantage privé-bezit

Want de Wouwse plantage is, ondanks dat het open is voor bezoekers, voor een deel privé-bezit. Nederland zat na de afscheiding van België in 1830 om geld verlegen en bood het gebied ter veiling aan. Waar het vervolgens, pikant genoeg, door de Bélgische bankier De Caters werd gekocht. Gelukkig was hij een natuurliefhebber en hebben ook zijn opvolgers altijd oog gehouden voor het publiek belang. Zo is het landgoed een aantal keren per jaar voor bezoek geopend.

Wij kijken echter op keurige afstand achter de met kettingen afgezette paden naar het 19de eeuwse ‘kasteel’ dat ligt op het stuk dat heel praktisch ‘Plantage Centrum’ heet. En lopen vervolgens weer terug langs de Zoom het dorp in. De beek waarlangs we ook onze wandeling zijn begonnen.

De 19de eeuwse villa die in de volksmond kasteel Wouwse Plantage wordt genoemd. Foto: Maurice Weststrate/Flickr.com.

Meer lezen over wandelingen

Kees Rooze volgde het voetspoor van de oermens en wandelde door de heuvels van Zuid-Limburg. Hij verkende de St. Pietersberg, terwijl Stella Ruisch de coronaregels ‘overtrad’ en toch stiekem de grens overging bij het drielandenpunt. Marlies Mielekamp koos voor de stad en wandelde door Zwolle, Leeuwarden en Alkmaar.