Alles klinkt mooi in het Concertgebouw in Amsterdam, maar wat is er in de Paasweek sfeervoller dan de Matthäus Passion? En dan ook in de beroemde grote zaal van dit gebouw. Het is een wens van Kees Rooze’s partner om dit prachtige muziekstuk van Johann Sebastian Bach te beluisteren en door geweldige muzikanten uitgevoerd te zien worden. Dit jaar was het eindelijk zo ver.
Vooral in Nederland is Matthäus Passion populair
Nederlanders hebben wat met de Matthäus Passion, want het lijden- en stervensverhaal van Jezus Christus wordt hier vaker dan in andere landen rondom Pasen uitgevoerd. Zelfs niet gelovigen vinden het passieverhaal mooi. Dat blijkt wel uit de populariteit van The Passion, die inmiddels traditioneel op donderdagavond wordt uitgezonden.
Ik moet bekennen dat ik vantevoren opzag tegen de 2,5 uur die de Matthäus Passion duurt. Maar ik heb mij geen seconde afgevraagd hoe lang het nog zou duren. Ook de stoelen werkten mee. We hadden uit voorzorg goede plaatsen geboekt: op de 13e rij naast stoel 13. Naast ons ging een jonge vrouw op het ongeluksnummer 13 zitten. Mijn partner zei nog: “Nou, jij durft!” Na de pauze hebben wij haar niet meer teruggezien en nu maar hopen dat haar niets ernstigs overkomen is…
Het concert gaat beginnen
Als de lichten van de zaal worden gedimd, klinkt er een groot applaus. Een keurige heer in grijs pak loopt door het middenpad richting podium. Wij kennen de dirigent niet, dus ook wij klappen onze handen blauw. Grote hilariteit als de man voor het podium rechtsaf slaat. De vermeende dirigent heeft waarschijnlijk nog nooit van zijn leven een baton in zijn handen gehad. Niet veel later komt een heer met een donkergrijs rokkostuum de trap afdalen samen met zangers en zangeressen. Het kapsel zou Bach niet hebben misstaan. Dit is ontegenzeggelijk de echte dirigent.
Swingen op Bach
Pieter Jan Leusink heeft een dynamische stijl van dirigeren. Hij staat te swingen alsof Aretha Franklin op het podium staat. Ik vind een dirigent die op deze manier zijn vak uitvoert geweldig. Af en toe springt hij van het ene been op het andere als er een soort vraag en antwoordspel tussen de vocalisten en orkest plaatsvindt. Alleen al om deze dirigent is het een plezier de Matthäus Passion te zien en te horen.
Matthäus Passion bekoort ons gehoor
De zangers, zangeressen, koor en instrumentalisten strelen ons gehoor stuk voor stuk. Vooral het mooie synchroon zingen valt me op. De professionaliteit druipt eraf. De zoon van dirigent Leusink is een van de zangers. Een imponerende stem heeft deze tenor. Ik weet een beetje uit ervaring dat Bach’s muziek lastige intervallen kent. Dat is de afstand tussen twee noten. Op zangles heb ik een stuk van Bach mogen oefenen. Moeilijk maar ook mooi, heb ik het altijd gevonden. Met instemming lees ik in de begeleidende brochure dat Johann Sebastian Bach niet alleen in de Matthäus Passion een relatie tussen tekst en muziek wist aan te brengen.
Ondertussen dwalen mijn ogen door de prachtige grote zaal van het Concertgebouw. Ooit heeft Aretha Franklin hier daadwerkelijk opgetreden. De mensen gingen toen staan maar werden gesommeerd te gaan zitten. Want het is hier natuurlijk wél chic. In 1968 was men nog niet gewend aan mensen die tijdens een concert gingen staan en zeker niet hier!
Dresscode in het Concertgebouw
Tegenwoordig is het in het Concertgebouw niet meer zo streng. Bij de Matthäus Passion is er geen sprake van een dresscode. Er zitten keurig geklede mensen in kostuum met das naast mensen in jeans en T- shirt. Wij hebben gekozen voor de gulden middenweg, want dat paste het best bij ons vervoermiddel: de fiets. Zo hebben we niet alleen een mooie zonsondergang boven het Concertgebouw gezien maar ook een mooi concert. Van de eerste mocht ik een foto maken, van de tweede was dat begrijpelijkerwijs verboden. Dus het beste is om zelf te gaan kijken.
Meer lezen
De Matthäus Passion was een uitstapje voor Kees Rooze, die juist van de blues houdt. Door die muziekvoorkeur leerde hij ooit , multi-instrumentalist René de Lange kennen. Het onderwerp dat Bach koos voor zijn compositie is het traditionele verhaal van Pasen, waarover ook veel films zijn gemaakt. Goed om bij stil te staan, voordat we het samen gaan vieren. Hoe? Marlies Mielekamp heeft nog wat tips. En ja, natuurlijk moet er dan ook eerst nog even traditioneel worden opgeruimd...
Recente reacties