Foto: Flickr.com

Dat er fysiek verschil is tussen een man en een vrouw, zal niemand betwisten. Maar maak er mannelijk en vrouwelijk van en het onderscheid wordt al lastiger. Zet er typisch voor en je kan tegenwoordig rekenen op felle discussies. Beschouwde ik me jarenlang als behoorlijk geëmancipeerd, inmiddels weet ik dat ‘alledaags seksisme’ me toch ook niet vreemd is. Zo werd ik er onlangs op gewezen dat ik in een tekst op de website de beschrijving ‘een niet onaantrekkelijke jonge vrouw’ heb laten staan. Gelukkig ben ik niet de enige die zich daaraan schuldig maakt.

Konijnenvoer

Marcel Hensema in de uitzending van Jinek.

Acteur Marcel Hensema verzuchtte naar aanleiding van het nieuws over genderneutraal speelgoed vorige week donderdag, 26 september, bij Eva Jinek dat hij in de war is geraakt. “Welk onderscheid mag je nog wel maken?”, vraagt hij zich af. Als voorbeeld gaf hij zijn zoektocht naar konijnenvoer. Bij de vraag aan de verkoopster waar het lag, merkte hij op dat het een eigenschap van mannen is iets te zoeken wat waarschijnlijk onder hun neus ligt. “Ik kreeg een ijzige blik als antwoord,” vertelde hij tot hilariteit van de andere gasten bij de nieuwsshow over dit voorbeeld van alledaags seksisme.

Valkuil vol discriminatie-speerpunten

Ik knikte instemmende voor de televisie. Wat mag ik nog wel mannelijk en vrouwelijk vinden? Zou ik in het betreffende verhaal ook de aanwezige brugwachter als niet onaantrekkelijk beschreven laten worden? Ik denk het wel maar het is waar dat mannen zelden zo iets toegevoegd krijgen (vrouwen zeggen dan adrem: ‘zoveel aantrekkelijke mannen bestaan er ook niet….’). Er bestaat nu eenmaal  bij lezers de behoefte zich een beeld van geïnterviewden te vormen. Maar hier opent zich voor elke goedbedoelende journalist die iemand wil beschrijven een valkuil vol discriminatie-speerpunten.

Alledaags seksisme los van vrouwenquota

En dan heb ik niet eens over mijn eigen innerlijk, waar eigenschappen die je voorheen als typisch vrouwelijk mocht omschrijven, tegen beter weten in diep verankerd zijn. Zo voel ik me unbeschreiblich weiblich als ik sta te strijken. Ja, ook zíjn overhemden. Liefdevol heb ik die uit zijn handen gegrist, toen hij -opzettelijk- stond te schutteren met een strijkijzer. Inmiddels kan hij echt wel strijken, net zoals ik mijn eigen fietsband kan oppompen. Maar ik vind het gewoon fijn om het hem te vragen. Net zoals het buitenzetten van de vuilnisbak. Dit alledaags seksisme staat voor mij namelijk los van vrouwenquota in het bedrijfsleven (ben ik vóór, juist vanwege die vrouwelijke eigenschappen) of het willen wegstrepen van 18 procent salarisverschil met mannelijke collega’s die hetzelfde werk doen.

Laat meisjes meisjes zijn…

De SIRE-campagne om ‘jouw jongen genoeg jongen te laten zijn.’

Vrouwen en mannen zijn gelijkwaardig maar nu eenmaal niet gelijksoortig. Nog geen twee jaar geleden voerde SIRE campagne om ‘jongens jongens te laten zijn’. Ik wacht nu op de follow up: ‘laat meisjes meisjes zijn…’

Meer lezen over vrouwenonderwerpen op Meerdanvijftig.nl? Eerder verschenen: Wind in de rug voor vrouwenboeken, Tijd voor vrouwenquota, 100 jaar vrouwenkiesrecht en Laten we vooral onszelf blijven.