Mijn hond, de Friese stabij Jitte, gaat drie weken met vrienden naar Frankrijk om te ontsnappen aan het vuurwerkgeweld in mijn woonplaats. De eerste dagen geniet ik van het ontbreken van verplichtingen, het uitgaan en het uitslapen. Maar dan begin ik mijn behaarde buddytoch te missen.

Wandelen doelloos zonder hond

De zwaarmoedigheid slaat toe; het zwarte monster, waarvan ik, na jarenlange therapie, mindfulness en een koolhydraatvrij dieet, verlost dacht te zijn, dringt geniepig mijn huis weer binnen. Haastig pak ik mijn gebruikelijke dagritme op om erger te voorkomen; vroeg opstaan, wandelen (heel doelloos zonder hond) en op tijd naar bed. Dat helpt enigszins maar het blijft grijs, stil en koud in huis.

Ontroerende documentaire

Die bijzondere band tussen hond en mens wordt in de fascinerende en ontroerende documentaire Buddy prachtig in beeld gebracht door de gelauwerde Heddy Honigmann (1951-2022). De filmmaakster schetst in zes portretten honden die onmisbaar zijn. Ze hebben een speciale opleiding achter de rug om hun liefhebbende baasjes te helpen met een leven dat niet altijd gemakkelijk is. 

Hond is voor Erna de vrijheid

Zoals viervoeter Kaiko. De hond opent en sluit de keukenladen voor zijn baasje Erna. Hij helpt bij de dagelijkse injecties, tilt haar benen in bed en trekt haar dekbed recht. En alles met het grootste plezier. Zodra hij het geluid van de printer hoort, haast hij zich om de afdruk te halen. ‘Dat doet hij heel voorzichtig, hoor!’, zegt Erna, zichtbaar trots op de prestaties van haar hond. ‘Alleen het hoekje wordt een beetje nat. Zelfs belangrijke documenten, kunnen zó op de post! Kaiko is een hond, maar ik hou wel heel veel van haar. De hond is voor mij mijn vrijheid!’ Tijdens het middagdutje liggen Erna en Kaiko innig ineengestrengeld.

Trevor houdt oogje in het zeil

Trevor heeft wel alles aan Mister verteld…

Omdat de trouwe Mister een oogje in het zeil houdt kan de zwijgzame oorlogsveteraan Trevor zich af en toe ontspannen. De gebeurtenissen tijdens de oorlog in Afghanistan laten Trevor niet los; ‘s nachts bezorgen ze hem nachtmerries. Mister heeft geleerd zijn baasje dan snel wakker te maken. “Ik praat daar liever niet over!’ zegt Trevor. Maar aan Mister heeft hij alles wél verteld, bekent hij.

Utah wijst Zeb nooit af

Dankzij Utah voelt Zeb zich niet meer alleen.

Het jongetje Zeb heeft een autistische aandoening. Spelen met andere kinderen gaat moeizaam, waardoor Zeb zich vaak alleen voelt. Maar zijn hulphond Utah wijst hem nooit af! Dag en nacht staat hij klaar om verhalen aan te horen en onbeperkt te worden geknuffeld.

Friese stabij ligt op brancard

Kai trekt Annebel voort.

“Voor hem is het allemaal maar een spel’, zegt rockliefhebster Annebel, terwijl Friese Stabij Kai haar rolstoel voorttrekt. ‘En dat is maar goed ook!’ Wanneer zij op een muziekfestival onwel wordt en op een brancard wordt gelegd, ligt Kai op haar benen, en waakt eindeloos trouw over zijn baasje. Hij jankt zachtjes.

“Het bij míj zijn is het belangrijkste

De 86-jarige Edith is blind en wordt al sinds haar 21e levensjaar door honden geholpen. Op oude filmbeelden zien we haar, in vol galop door de duinen rijden op haar paard. Natuurlijk in gezelschap van een hond. Praten over de honden waar ze al afscheid van heeft moeten nemen emotioneert haar zichtbaar. Tegenwoordig rent ze samen met de tienjarige Makker door het bos. ‘Nu vult hij mijn leven. Zijn aanwezigheid, het bij míj zijn, is het belangrijkst.”

Halsband nog steeds in jaszak

Ook voormalig psycholoog Hans heeft al meerdere hulphonden gehad. ‘Ik denk aan ze als aan goede vrienden die er niet meer zijn. Met mijn huidige hond, Missy, heb ik een bijzonder contact. Als ik eerlijk ben past daar het woord liefde bij. Het blijft natuurlijk máár een hond, maar ja …. ik ben maar een mens.’ Als Hans, later in de documentaire Missy onverwachts heeft moeten laten inslapen, is hij duidelijk aangeslagen. In zijn zak heeft hij nog steeds haar halsband.

Heddy Honigmann schetst liefdesportret

Met prachtige beelden vertelt Heddy Honigmann over de indrukwekkende vechtlust van mensen, gesteund door de ongelooflijke vaardigheden van hun honden. Dat het daardoor tevens een fascinerend liefdesportret is geworden over de innige band tussen hond en mens is, na het zien van deze mooie documentaire, heel begrijpelijk.

Mijn eigen ‘buddy’ is weer thuis

Wiette met haar eigen buddy Jitte.

Inmiddels is Jitte weer thuis. We wijken niet van elkaars zijde en zitten zo dicht mogelijk tegen elkaar aan. Zij aan zij, rug aan rug, poot in hand. Al na een paar dagen lijkt de zon weer vaker te schijnen. Het zwarte monster van de zwaarmoedigheid hebben mijn buddy en ik doeltreffend het huis uit gezet.


‘Buddy’ wordt in Nederland uitgebracht door Amstelfilm