Helder dat we ongeslagen als poulewinnaar naar de tussenronde zijn. Het was weer een belabberde prestatie, Nederland-Qatar! Een beetje als die televisieserie Bobby en de rest, met Gakpo in de rol van Bobby… Als we die toch niet hadden! Is natuurlijk niet helemaal waar. Maar hij flikt het wel. Toch weer een goaltje! Onze Frenkie komt ook los. En de revelatie van het toernooi tot op heden: Noppert doet het nog steeds goed. Hij kreeg nu van de rapporteur in ieder geval een 7.

Strijden voor het vaderland

Zaterdag tegen de VS. That’s different cook. Dat zijn van die vechters tot het gaatje. In welke sport dan ook. Strijden voor het vaderland! Pfff, dat heb ik ‘onze jongens’ nog niet zien doen. Maar, het zal wel goed komen, morgen in Qatar. Paar frisse jonge onbevangen jongens, als Simons en Frimpong, erin en gaan!

Makkelie door naar de finale…

De scheidsrechter van Nederland-Qatar viel trouwens wel op tussen de lichtoranje en witte tenues. Was qua fluiten in ieder geval niets mis mee. Over scheidsrechters gesproken, gisteravond voor het eerst een dame, Stéphanie Frappart, die een wedstrijd floot. Mooi hoor! Voor die Arabieren wel even wennen natuurlijk: shirtje met korte mouwen, korte broek, blote benen en een paardenstaart… En dan onze eigen Makkelie. Die heeft zijn eerste wedstrijd met verve gefloten en mocht ook aan de bak bij Polen-Argentinië, een lastige wedstrijd. Lopen ze in Nederland altijd te miepen, in het buitenland staat hij heel hoog aangeschreven. Voor hem is het te hopen dat Nederland er snel uit ligt… Want wie wil er niet een finale fluiten?

Helder
Stéphanie Frappart overlegt met een assistent-scheidsrechter over de geldigheid van een doelpunt in de wedstrijd Costa Rica-Duitsland.
Beeld uit het verslag op NPO1 van 1 december.

Con-ny-Helder-der

Helder, nou ja, eigenlijk toch ook weer niet, was het statement van onze minister. Vroeger spaarde ik speldjes. Heel veel had ik er. Daar pronkte ik mee. Daar ruilde ik mee. Daar keek ik regelmatig naar. Conny Helder heeft in ieder geval één speldje. Daar wilde ze mee pronken, want ruilen zal niet aan de orde zijn. Ze had ook nog een oranje sjaal om bij de wedstrijd Nederland-Qatar. Die ging zo af en toe over het speldje heen… ‘Never Mind’… Wat voor een signaal geef je dan af? De twee Qatarezen aan weerszijden van haar op de hoofdtribune hadden wel een armband! Iets met een verwijzing naar de Palestijnen. Die begreep ik niet helemaal. Maar het was ook een signaal richting hun gast. Plat gezegd: dat Con-ny-Helder-der.

Ik vraag me ook echt af wat al haar gesprekken opleveren. Denkt ze nou echt dat het ook maar iets teweeg brengt? Ik weet zeker van niet. Laat dat helder zijn. Die gasten lachen zich rot. Nog een paar weken en dan is het feestje voorbij. Dan staat ze niet meer helder bij met wie ze allemaal hebben gesproken en waarover. Tuurlijk niet!

We verliezen van de fans van andere landen

Er is wat Nederland betreft in alle opzichten geen sfeer. Niet in het stadion, niet daarbuiten en ook niet in Nederland. Het ‘Huis van Oranje’ in de Johan Cruijff ArenA snakt naar bezoekers. Je mag nu zelfs al gratis naar binnen. In Qatar verliezen we het als fans van de andere landen. Die van Senegal en Ecuador waren van begin tot eind, ongeacht de stand, luidruchtig. De Nederlanders zaten erbij tijdens Nederland-Qatar en keken ernaar. Niks geen aanmoedigingen bij de stand 1-1, weinig getoeter en getrommel. Dat is wel eens anders geweest.

Neem een voorbeeld aan Mexico en Argentinië. Die vieren feest op straat en in de stadions. In veel groteren getale zijn ze daar aanwezig. Niks politiek, niks arbeidsethiek. Geen gedoe over het wel of niet dragen van de armband. Het gaat hun om het voetbal. Om hun vaderland. Dát is helder.

Na Helder heimwee naar Erica

Nog iets over de Marokkaanse ‘feestvierders’ zeggen? Nee, ik doe het niet. Doodzwijgen, die gasten. En soms denk ik nog wel eens aan de tijd dat Erica Terpstra nog staatssecretaris voor Sport was. Altijd op haar eigen manier aanwezig. Ook af en toe een missertje maar altijd met een lach. En eerlijkheid gebiedt: wel in een tijd zonder veel (politiek)gevoelige problemen. Af en toe bekruipt me dan de heimwee. Maar wie weet: wordt (hopelijk nog een paar keer) vervolgd…

Meer lezen

Zoals zovele Nederlanders kijkt Gert Nonnekes graag naar voetbal. Daarover schreef hij al eerder ‘Met het oog op het WK Voetbal in Qatar.’ Maar echte warme herinneringen heeft hij aan de tijd dat hij een internationaal gerenommeerde scheidsrechter was in waterpolo. Die EK’s en WK’s verdienen meer aandacht van het publiek dan dat ze nu krijgen, betoogde hij hier. Daarnaast schrijft hij regelmatig over de wandelingen die hij maakt, zoals onlangs in Utrecht. En geeft hij ons als directiechauffeur tips voor in het verkeer.

Openingsfoto: Minister Conny Helder naast een vertegenwoordiger van de Qatarese overheid. Foto: NOS-journaal.