Ik inspecteer de uitgroei van mijn haar voor de spiegel, zal ik straks bij de kapper wel een halve coupe soleil nemen? Is het nog wel veilig om met blond haar over straat te gaan? Voordat Blue Monday kon aanbreken, beleefde ik al een Blue Saturday. Met dikke keel en dichte neus van een opkomende verkoudheid, liggend op de bank me afvragend of ik nu echt ziek ging worden, kreeg ik op het journaal ’s avonds ook nog eens slecht nieuws uit Koblenz. Vrouwen met blond haar durven in Nederland niet meer zo over straat te gaan, volgens Geert Wilders.

Ik dacht dat blond haar zéér gewild was

Verwarring in mijn licht koortsige hoofd. Hè? Ik dacht juist dat blond haar zéér gewild was? Hier in donker Amsterdam zie ik regelmatig Nederlandse vrouwen met een Surinaamse achtergrond -voorheen noemde ik die gewoon Surinaams maar dat mag niet meer- die hun krullen blond verven. De trends in het uiterlijk van voetballers gaan heel snel. Maar nog niet zo lang geleden meen ik het sprankelende voetbaltalent van Ajax, Ziyech, met geblondeerde haartoppen zien spelen. Door iedereen toegejuicht. ’s Nachts droom ik van mensen die hun servieswerk van Blond diep in de kast opbergen, om het verborgen te houden voor een donkerharige meute, die midden op pleinen publiekelijk pakjes blondeermiddel verbranden en inbeslaggenomen bekers en borden kapotslaan.

Straks begint Geert nieuwe campagne: Proud to be Blond!

Bij het ontwaken blijkt het gelukkig een nare droom. Nog wel een tikje verkouden maar het hoofd is een stúk helderder. Ik snap nu hoe het zit. In ruil voor levenslang gratis blonderen door zijn kapper heeft Geert afgelopen zaterdag de aftrap gedaan van een nieuwe campagne. Binnenkort maakt hij daarvan de naam bekend: Proud to be Blond! Geheel in de geest van de nieuwe president van de Verenigde Staten.

Voor de zekerheid zo’n grappig roze mutsje in Amerika besteld

Een campagne waaraan zelfs de meest angstige Nederlander, zoals ik, veilig kan meedoen. Succes verzekerd. In mijn overwegend ‘donkere’ buurt, waar ik 35 jaar woon, ben ik namelijk nóg nooit aangesproken op mijn blonde haar. Maar als ik straks mijn haar weer blondeer (liever nepblond dan écht peper-en-zout) ben ik mooi een heldin. En word ik nooit meer voor dom blondje uitgemaakt, hè! Ik voel me echt een stuk beter. Voor de zekerheid toch online zo’n grappig roze mutsje in Amerika  besteld. Win-win, noemen ze dat toch in de politiek?