In de strijd om de woningnood te lenigen, proberen gemeenten ouderen die te groot wonen te verleiden om te verhuizen naar een kleinere woning. Zo ook de gemeente Amsterdam. Bij Karin de Lange viel om die reden de folder in de bus, getiteld ‘Van groot naar beter’. Ze legt uit waarom ze er niet over piekert om haar (huur)huis met tuintje in te ruilen.

Nog steeds woningnood

De folder op onze mat suggereert dat wij te groot wonen en plaats moeten maken. Dat is een verontrustend idee. Dat ‘beter’ houdt waarschijnlijk een tweekamerwoning in volgens de huidige regels. Voor ons voelt dat zeker niet als ‘beter’. We zijn namelijk gelukkig met ons rijtjeshuis met tuin, mét een logeerkamer voor kleinkinderen en vrienden van buiten de stad. Ook is er plek voor hobby’s. En onze vertrouwdheid met de buren en de buurt voelt ook als een kostbaar bezit. We kennen elkaar in de straat goed genoeg om zo nodig te helpen. Zeker, nu we allemaal op leeftijd zijn.

Steeds weer verhuizen

Het geluk van een eengezinswoning kennen we pas als ouders van rond de veertig met jonge kinderen. Dat is ook wat ons tegenhoudt. Als starters op de woningmarkt moesten we regelmatig verkassen. In die jaren was de wachttijd voor een woning in Amsterdam 8 jaar. Nu is dat 15 jaar (!). In de jaren tachtig verhuisden wij in vijf jaar tijd drie keer. De derde was een sloopwoning, die goddank 3 jaar bleef staan in plaats van de door de buurman aangekondigde 3 maanden. Hierna woonden we 13 jaar op een schimmelwoning met lekkages. Toen kregen we de kans te verhuizen naar een huurwoning met tuin. We voelen ons sindsdien de koning te rijk. En nu zouden we weer moeten verhuizen?!

Verhuizen naar beter

Voor de generatie bewoners na ons is het moeilijk je, zoals wij, aan één plek te hechten. Voortdurend moet je op de uitkijk zijn naar een ander huis. Een tijdelijk huurcontract, te hoge huur, een moeilijk op te brengen hypotheek, scheiding, werkloosheid, gehandicapt zijn of worden. Het zijn allemaal redenen te moeten verhuizen. Als het al lukt iets te vinden. Uit huis gaan is een kwestie van een heel lange adem, tenzij je zulke bemiddelde ouders hebt, dat ze je kunnen helpen een huis te kopen.

Een rijtjehuis met een tuintje, de droom van veel Nederlanders maar lang niet voor iedereen weggelegd.

De weldaad van hechting

In de krant lees ik dat mijn stad te veel kleine woningen bouwt. Een logische poging meer mensen een dak boven het hoofd te gunnen maar het leidt ook tot vaak verhuizen en een eenzijdige doelgroep bewoners. Dat zet de leefbaarheid in deze doorgangswijken onder druk.

Verhuizen? Wij weten wel beter

Er zijn nog oases met buurtjes waar bewoners lang blijven wonen en die onderscheiden zich door actieve inzet voor wijk en buurtbewoners. Een vruchtbare bodem voor mantelzorg en burenhulp, iets wat onze overheid jarenlang heeft gepropageerd. Wij wonen in zo’n buurt en zijn dus niet van plan te verkassen naar een plek in de anonimiteit tussen bewoners die zo snel mogelijk willen verkassen. Ten koste van wederzijds vertrouwen en veiligheid op straat. De folder van de gemeente ‘Van groot naar beter’ is inmiddels in de prullenbak beland. Onze conclusie: wij blijven waar we zijn. Groot? Misschien maar er is zeker niet iets beters!

Meer lezen

Verhuizen is een ingrijpende verandering in het leven van mensen. Vraag het maar aan Wendy Voois die voor Meerdanvijftig.nl schreef hoe stressvol haar verhuizing was. Bert kwam de verhuizing goed van pas. Een mooi moment om stiekem afscheid van een aantal kennissen te nemen. Grootste probleem van grote steden: er zijn niet genoeg échte betaalbare alternatieven voor ouderen, schreef Marlies Mielekamp al eerder.

Openingsfoto: Gerd Altmann/Pixabay