Aan de buitenkant oogt ‘Willibrordhaeghe’ erg streng en ook binnen zijn er nog veel elementen die aan de tijd doen denken dat het gebouw nog een klooster herbergde. We worden echter niet ontvangen door de abt maar door een receptionist van het gelijknamig hotel in Deurne, Noord-Brabant. Gelukkig maar, want een celibatair leven is niet aan mij besteed.

Gelukkig worden we niet ontvangen door een abt in Willibrordhaeghe

We hebben het hotel juist gekozen om te genieten. Een lunchpakket en een wandelroute heeft ons hier gebracht. Het is de prijs die mijn vrouw heeft gewonnen op de afgelopen Fiets- en Wandelbeurs. Jammer dat de VVV in Asten, waar we een en ander zouden kunnen ophalen, op zondagmiddag gesloten is. Maar zo ontdekten we wel dat er een bluesweekeinde was. En dat betekende voor mij als muziekliefhebber een mooi vooruitzicht voor de avonduren. Bovendien is er genoeg horeca om honger en dorst te stillen.

Kurkdroge Strabrechtse Heide

En toen was het tijd om de Strabrechtse heide per fiets te verkennen. Weerberichten waarschuwen voor zand uit de Sahara maar wij vermoeden dat die zich op zijn minst regelmatig mengt met dat van de Strabrechtse heide. Het gortdroge heidegebied ziet er meer uit als een Nederlandse woestijn. Nadat we het hadden doorkruist, zagen onze fietsen eruit alsof we een trektocht door de Kalahari hadden gemaakt. De oorzaak schijnt een heidebrand te zijn en nu is het wachten tot de natuur zich weer hersteld heeft. Wie zegt dat er in Nederland geen ruimte meer is? We verbaasden ons over het weidse uitzicht,  slechts onderbroken door hier en daar een vennetje.

Strabrechtse heide oogt als Nederlandse woestijn.

Lekker buiten eten

Na 52 kilometer rond Asten te hebben gefietst, waren we weer terug in het kloosterhotel, alwaar het diner van ons arrangement op ons wachtte. Het was warm genoeg om lekker buiten te eten. Ondertussen konden wij ons verheugen op de blues in Asten.

Blues in Asten

Eerder genoten we al van de blues in Grolloo maar hier in het Astens café verrassen de drie mannen van de band ‘JFK’. Uit de eerste letter van hun voornamen hebben zij deze bandnaam bedacht. En nu maar hopen dat ze even bekend worden als de Amerikaanse president met die voorletters.

Relaxt publiek in Asten zorgt tijdens optreden van JFK voor de goede sfeer.

JFK speelt nummers van BB King, Jimmy Hendrix en Ten Years After. De gitarist van de band neemt de zang voor zijn rekening, ondersteund door heftig gitaarwerk. De bassist en drummer leggen het matje voor de gedeeltelijk geïmproviseerde gitaarspel. Het publiek varieert in leeftijd van jong tot ruim boven de vijftig. Het geluid is stevig maar dat deert niet. Er wordt ook nog gedanst en zeker niet door de jongste. Er gaat niets boven de combinatie van blues en een koel biertje. Het relaxte publiek zorgt voor de juiste sfeer.

Blues en blik in Deurne

Genieten van prachtig gepoetste oldtimers.

De volgende ochtend willen we niet zomaar vertrekken zonder Deurne ook te hebben verkend. Tot ons genoegen hebben zich op een plein tientallen oldtimers verzameld voor een toertocht. Er is naar hartenlust gepoetst want de bolides blinken ons tegemoet. Wij beseffen vaak niet hoe luxe de huidige auto’s inmiddels zijn.

Wat een prachtige ‘Amerikaan’!

Zelfs in een riante Cadillac moeten de raampjes nog met de hand worden open gemaakt. Maar wat een prachtige ‘Amerikaan’! De autotechniek heeft een ongekend snelle ontwikkeling doorgemaakt. Het genoegen waarmee we naar de blues hebben geluisterd en naar het blik hebben gekeken, doet ons beseffen dat we graag in het klooster hebben gelogeerd maar dat we er niet willen blíjven!