Elke week geven we op Meerdanvijftig.nl een tip om naar te kijken. Deze keer C’è ancora domani. Het is nog niet te laat om deze mooie, verrassende, Italiaanse film in de bioscoop te zien.

Een klap als ochtendgroet

Halverwege C’è ancora domani (Er is nog een morgen, vrij vertaald) merk ik dat het echt niet uitmaakt of een film in zwart-wit is of niet. Het verhaal van Delia, haar man Ivano en hun 3 kinderen in het Rome van vlak na de oorlog komt in full color binnen. En vanaf de eerste scène waarin het gezin ontwaakt en Ivano zijn eerste klap als een ochtendgroet aan Delia uitdeelt.

Of ze maar deze dag iets nuttigs kan doen, voegt hij er later aan toe. En nuttig is in de ogen van Ivano dat Delia zijn voetveeg en bediende is. Ze moet alles in het huishouden doen, een handjevol lires  bij elk schrapen met allerhande klusjes. En letterlijk de klappen opvangen in het gezin. Tot afkeer van haar oudste kind, puberende dochter Marcella, die niet begrijpt dat haar moeder zich niet verzet en niets zegt als Ivano ook nog eens zijn genoegens buitenshuis zoekt.

Zelfs de bedlegerige, even tirannieke oude vader van Ivan roept halverwege de film zijn zoon tot de orde als hij Delia voor de zoveelste keer hoort huilen na een mishandeling. “Ik sloeg mijn vrouw maar één keer in de maand maar dan goed…”, adviseert hij.

C’è ancora domani trok meer bezoekers dan Barbie

Het is de eerste film van de Italiaanse Paola Cortellesi, die in Italië met C’`e ancora domani het kassucces van Barbie overtrof. In haar eigen land is Paola een bekende actrice en zangeres. Dat verklaart misschien waarom er op essentiële momenten plotseling Italiaanse liefdesliedjes zijn te horen. Wel een beetje vervreemdend om te horen hoeveel een man (Ivano?) van zijn vrouw houdt, terwijl Ivano Delia alle hoeken van de kamer laat zien.

Roze neorealisme

Maar het past in de filmstijl waarop Paola teruggrijpt en wat ze zelf ‘roze neorealisme’ noemt. “Het is de stijl waarin de Italiaanse cinema in de jaren vijftig beroemd werd maar dan met een vleug romantiek en komedie.”  Het gegeven van de film mag dan zwaar zijn – huiselijk geweld-,  het verhaal wordt met humor opgediend. Hoe C’è ancora domani afloopt, verklappen we niet. Maar een brief die Delia thuis krijgt en verstopt, speelt er een belangrijke rol in.

C’è ancora domani draait ook komende week nog in een aantal bioscopen in het land. Lukt het niet om de film meer te zien? Netflix is medefinancier en in Italië is de film daar al voor abonnees te zien.

Paola Cortellesi maakte de film als herinnering aan de “vergeten generatie van moeders en grootmoeders.”

Meer lezen

De serie ‘De geniale vriendin’ speelt zich niet in Rome maar in Napels af en een decennium later maar heeft het zelfde thema: de onderdrukking van de Italiaanse vrouw. ‘Astolfo’ steekt dan weer de draak met mannen. Van een heel andere orde is de animatiefilm ‘No dogs or Italians allowed’. En ook al is Guillermo del Toro een Spanjaard, zijn mooie Pinocchio speelt zich wel af in Italië.

Openingsfoto: Delia (Paola Cortellesi) en Ivano (Valerio Mastandrea) in C’è ancora domani.’