Lees mee met boek schrijven over familiegeschiedenis (2)

Marlies Mielekamp schrijft naast haar bijdragen aan Meerdanvijftig ook boeken. Zo schreef ze ‘Kazernekind’ over de geschiedenis van een Moluks gezin in Nederland. Nu is ze begonnen aan een boek over haar eigen familiegeschiedenis; twee gezinnen in de jaren zestig in Nederland en Australië. ze houdt ons regelmatig op de hoogte van haar vorderingen.

Nee, echt vlotten doet het niet met mijn tweede boek over twee gezinnen. Dat kwam vooral omdat we veel tijd in Zeeland hebben doorgebracht de afgelopen maand. Van tevoren dacht ik dat ik juist daar tijd zou vinden om te schrijven. Niets is minder waar… Alles is daar nieuw en veel tijd brengen we er door op de fiets. En dat is heerlijk.

Herschrijven, herschrijven, zucht

Wel heb ik zo’n 6 weken geleden van Jet Hopster van Kickstart je boek commentaar gekregen op mijn boekplannen en op het eerste hoofdstuk. Daar had ik wat aan. Ze had fijne raadgevingen om mijn boekopzet te verbeteren. Bij de eerste poging van het eerste hoofdstuk maakte ik gebruik van perspectiefwisselingen (ik vertel, mijn moeder vertelt) en zelf voelde ik eigenlijk al dat dit niet goed werkte. Jet vond die wisselingen verwarrend. Ik ga het eerste hoofdstuk dan ook herschrijven vanuit het perspectief van mijn moeder en plaats het in de tijd waarin het speelt. Herschrijven dus, tot ik de vorm vind waarom het verhaal vraagt. Van mijn vorige boek weet ik dat het dit een langdurig proces kan zijn…

Een containerwoning, zoals mijn oom en tante in Marybynong bewoonden tijdens hun eerste maanden in Australië.

Na drie weken al antwoord uit Australië

Vorige keer schreef ik dat ik inlichtingen had opgevraagd bij de National Archives of Australia (NAA). Ik wil achterhalen wanneer mijn tante en oom naar opvangkamp Bonegilla gingen. Tot mijn verrassing kreeg ik drie weken na mijn aanvraag alle gegevens. Dat was fijn. Daarin werd ook bevestigd met welk schip ze waren aangekomen. Zo kon ik weer informatie opvragen over de Zuiderkruis. Het blijkt dat mijn oom en tante lange tijd in Maribynong in een containerwoning hebben doorgebracht. Daarover heb ik een boek aangevraagd via boekwinkeltjes.nl, en inmiddels ontvangen.

Binnen drie weken kreeg ik gegevens uit Australië toegestuurd.

Minder goed ging het met de aanvraag bij het Ministerie van Defensie hier in Nederland. Om nauwkeurig de tijd te bepalen waarin we in verschillende plaatsen woonden, had ik bij het ministerie het personeelsdossier van mijn vader opgevraagd. Tot nu toe heb ik niets gehoord, dus dat wordt achterna bellen. Maar ook dat weet ik nog van mijn vorige boek: ambtelijke molens draaien vaak traag. Dus ik vrees dat het nog even gaat duren voordat ik wat hoor.

Mijn plannen

Op het moment zit ik op de camping in Zeeland met 4 kleinkinderen, dus komt er weer even niets van het boek. Maar ik heb wel een planning gemaakt. Eerst wil ik mijn boekopzet wat aanscherpen. En daarna ga ik het eerste hoofdstuk herschrijven. Tussendoor bel en mail ik toch nog eens het ministerie van Defensie om te vragen of er al voortgang in mijn aanvraag zit. En ga ik achter informatie aan over de Zuiderkruis om het leven op de boot tijdens de zes weken durende reis naar Australië te beschrijven. Iets weet ik er al van door het verhaal van de kinderen maar meer info zou fijn zijn.

S.S. Zuiderkruis werd in 1944 gebouwd als troepentransportschip en in de jaren zestig omgebouwd voor vervoer van emigranten. (bron: wikimedia)

Marlies Mielekamp schreef op Meerdanvijftig.nl over familie in: Kazernekind, Gepensioneerd en drukdrukdruk, Op verlanglijstje staat roze tablet, Grootouder als beloning voor ouderschap en Niet schrikken, mama

Openingsfoto: De Zuiderkruis, gefotografeerd door Harry Pot, fotocollectie Anefo.