Wendy Voois schreef een aantal jaren geleden hoe ze al op vrij jonge leeftijd een kunstheup kreeg. Verdwenen kraakbeen in het heupgewricht is een euvel dat veel mensen boven de 50 treft. Gert Nonnekes kan erover meepraten. Toch wachtte hij, als zelfstandig ondernemer, tot na zijn pensionering voordat hij een heupoperatie onderging.

Binnen twee maanden weer ‘ready to go’

“Goedemiddag, met dokter Tom van de Bergman Clinic. Ik las dat alles goed gaat! Dat is natuurlijk goed om te horen. Heeft u verder nog vragen? Als er wat is, kunt u ons altijd bellen. En als ik een keer De Vakantiechauffeur nodig heb, dan weet ik u te vinden. Fijne dag!”

Dat laatste was natuurlijk wel leuk, maar of hij ooit belt…

Kort en bondig gesprek met de arts die mij aan een nieuwe heup heeft geholpen. Het klonk voor hem allemaal als heel normaal. Binnen twee maanden weer ‘ready to go’. Hij heeft zijn plicht gedaan. Voor mij is het nog steeds een feest. Elke dag nog na de operatie. Zoals laatst: ik kon voor het eerst sinds 7-8 jaar de nagels van mijn rechtervoet knippen!

Door de pijn heen bijten

Terug in de tijd, zo’n 15 jaar geleden. Zeurende pijn in mijn lies. Soms wat heftiger. Liesbreuk? Nee! Fysiotherapie? Ja, dat hielp wel. Wat rek- en strekoefeningen. En weer door…

Het werd steeds wat pijnlijker. Wandelen ging lastiger. Zoals met Pinksteren in 2011. Met het hele gezin een weekendje naar de Ardennen. Kleinzoon Kevin, hij was toen 4, was voor het eerst erbij. Heuveltje op, heuveltje af door het bos. Kevin zag dat opa Gert wat achter bleef. Hij kwam bij me lopen. Zo lief! Achteraf gezien wel een meetpunt.

Steeds meer vechten tegen de pijn. Met autorijden en wandelen, met opstaan van de bank en omdraaien in bed. Iets oppakken gaat met steeds meer moeite. Maar het is wachten op mijn pensioen voordat ik een heupoperatie wil ondergaan. Voor een zelfstandige is drie maanden niet werken geen optie.

We gaan ervoor!

Op 2 juli was het zover: pensioen! Snel afspraak met de huisarts voor een verwijsbrief. Bellen met de Bergman Clinic in Rijswijk. De dokter was duidelijk: snel opereren. “We hebben nog een plekje op 10 augustus”, zegt de assistente. Dat is snel! Lekker meteen na onze vakantie.

Mijn oudste zoon Marc en Betty brengen me op 10 augustus naar Rijswijk. Rond 11 uur naar de operatiekamer. Ruggenprik met een roesje. Ik ben zo weg. “Dokter Tom zei, dat de heupoperatie goed gegaan was. Het was écht wel hard nodig”. Dat vertelde Betty toen ik wakker werd…

Het eten smaakt heerlijk na operatie die hard nodig was.

Nachtje slapen, maar wel achter een ‘walker’ naar het toilet. Zonder moeite. Volgende ochtend na het ontbijt met de fysiotherapeut de gang op en neer met twee krukken. Ook even drie treetjes op een trap. “U mag naar huis hoor!” Zonder begeleiding vanuit de clinic met Elmer en Betty naar de auto. Zo! Dat instappen gaat al meteen een stuk gemakkelijker. En er is pas 24 uur voorbij.

Nu zelf verder

Ik kreeg info mee over de eerste zes weken. Oefeningen, wat mag wel en wat mag niet, wanneer welke medicijnen (tegen de pijn en trombose onder andere). De zwaarste pillen heb ik niet nodig gehad. Gelukkig, want die zijn verslavend. Ik had ook geen pijn. Niet aan mijn heup althans. Wel spierpijn en natuurlijk wondpijn. Maar daar was goed mee te leven.

Het instappen in de auto na een dag ziekenhuis gaat al een stuk gemakkelijker.

Vanuit het ziekenhuis gaven ze aan dat ik zelf maar moest kijken of ik fysiotherapie wilde. Ik ben blij dat ik dat heb gedaan. “Nee meneer! Dat kunt u beter nog niet doen!” Twee keer teruggefloten door de ‘peut’. Maar goed ook. Zijn oefeningen hebben zeer zeker geholpen. Net als de ’Bergman’- oefeningen én het fietsen op de hometrainer.

Blij met de fysiotherapie.

Het is ontzettend snel gegaan. Alle wandelingen, de pijn verbijtend, hebben mijn beenspieren sterk gehouden. Ik kon al snel met één kruk lopen. Op 8 oktober liep ik ‘helemaal los’ alweer 9,5 km. Een dag erna reed ik weer mijn eerste zakelijke rit en 14 oktober liep ik de 10 km van de Amsterdam City Walk. Op 12 november de Urban Walk Utrecht (13 km).

Moraal van dit verhaal: je kunt na een heupoperatie weer snel ‘het mannetje’ (of vrouwtje) zijn. Maar let op! Dat geldt écht niet voor iedereen. Bereid je lichamelijk goed voor, doe veel met je benen. Ook met het slechte been. En dan nog is het niet voor iedereen weggelegd om binnen twee maanden weer 10 km te kunnen wandelen! Het oogt als lopende band werk, maar geen heup en lichaam is hetzelfde.

Meer lezen over heupproblemen

Wendy Voois schreef als piepjonge vijftiger over het besluit om zo jong als een nieuwe heup te nemen. Daar kwamen veel reacties op binnen. Stella Ruisch had een interview met orthopeed Hans-Erik Henkus, die gespecialiseerd is op dit gebied. Intussen heeft Wendy dezelfde problemen gekregen met haar andere heup, tijd voor een tweede heupoperatie,

Alle foto’s: ©Gert Nonnekes