Mijn gewicht en ik

Ongeveer een halve eeuw geleden ontstonden de eerste afslankclubs in Nederland. Overgewicht groeide uit tot een gezondheidsprobleem. Mannen maar vooral vrouwen binden sindsdien de strijd aan met hun gewicht. Of niet? De komende weken laten we mensen aan het woord om te praten over hun zelfbeeld. Brigitte Leferink trapte af. Vandaag doet Stella Rademakers (62) haar verhaal: “Ik ben in coronatijd 8 kilo aangekomen!”

Stella Rademakers (62) heeft altijd iets bredere heupen gehad, maar haar gewicht was prima. Toch lijnde ze volop tussen haar twintigste en dertigste, aangezet door medestudenten op de kunstacademie die erg met hun uiterlijk bezig waren.

Eten is een sociaal gebeuren

“Door corona ben ik de laatste twee jaar zeker 8 kilo aangekomen. Mijn man en ik werken veel thuis. Dan is het gezellig samen koffie te drinken en natuurlijk hoort daar een koekje bij. Eten is voor mij een sociaal gebeuren, we houden van lekker eten met een goed glas wijn erbij. ’s Avonds bij de tv pakken we vaak nog een chocolaatje. Omdat we ook veel minder bewogen in coronatijd, zijn er bij ons beiden ongemerkt kilo’s bijgekomen. Mijn mans BMI zit nu net boven de 26,  terwijl die van mij 29 is. Ik zou wel 6 kilo willen afvallen.”

Meegetrokken door omgeving

“Van jongs af aan heb ik al bredere heupen. Toen ik op mijn 18e op de kunstacademie ging studeren werd ik bij de tekenles vaak als een soort karikatuur neergezet: met een heel klein bovenlijfje en weelderige heupen. Iedereen was daar met uiterlijk bezig, vooral de modemensen. Tussen mijn twintigste en dertigste heb ik dan ook allerlei diëten gevolgd. Ik jojode constant maar eigenlijk kwam ik nooit boven de zestig kilo uit. Toch vond ik mezelf te zwaar. Ik liet me meetrekken door mijn omgeving.  Als ik nu  foto’s kijk denk ik: waar was ik überhaupt mee bezig, ik was hartstikke slank.”

“Ik weet heel goed dat ik wat meer aan mijn leefstijl moet doen.”

Vooral bezig met normaal leven

“Nadat ik kinderen kreeg was ik niet meer bezig met lijnen. Voor we kinderen kregen waren mijn  man en ik heel actief, we renden bijvoorbeeld drie avonden per week in de buurt. Omdat de zorg voor de kinderen voornamelijk op mij neerkwam, bleef ik ook daarna heel actief. Na mijn veertigste was een rustige periode wat betreft lijnen. Vooral omdat ik rond mijn 43e ziek werd waardoor het lijnen naar de achtergrond verdween. Toen alles achter de rug was woog ik nog maar 58 kilo. Daarna was ik vooral bezig met weer normaal leven. Doordat ik weer genoot van het eten was ik tegen mijn vijftigste 68 kilo. Ik voelde mezelf veel te zwaar en ben flink gaan lijnen. Zo kwam ik rond mijn  52e  weer op 60 kilo. Dat vond ik zelf mooi maar iedereen in mijn omgeving vond me te mager.”

Die kilo’s verdwijnen niet meer snel

“Daarna kwamen er ongemerkt weer kilo’s bij, vooral rond mijn middel. En nu ben ik nog eens 8 kilo aangekomen. Op mijn 62e ben ik dus te zwaar en ik krijg dat er moeilijk vanaf. Sinds januari wandel ik tussen de middag een uur. Ook fiets ik veel en één keer per week heb ik een Pilates-les. In de zomer beweeg ik meer, maar die kilo’s verdwijnen niet meer zo snel als vroeger… Ik weet heel goed dat ik om af te vallen meer aan mijn leefstijl zou moeten doen.”

Meer lezen over gewicht

Brigitte Leferink trapte de serie artikelen Mijn gewicht en ik af met haar eeuwige strijd met de kilo’s. Marlies Mielekamp interviewde Karin van den Wollenberg die alle diëten volgde die er zijn. En Jacqueline Coenen vertelde aan Marlies, dat ze ging jojoën nadat ze haar rokje maat 36 te strak vond. Marlies schreef ook over een van de eerste dieetclubs in Nederland: de Eerste Goudse Afslankclub. Ze schrijft regelmatig over gezond eten. Zo volgde ze huisarts Tamara Weijer, die met haar leefstijl op tournee ging. Weet u nog dat het Pioppi-dieet een paar jaar geleden populair was? Marlies Mielekamp probeerde ook intermittent fasting uit. Karin de Lange ontdekte met haar eliminatie-dieet waarvoor zij gevoelig was.