Beschuiten kleiner, minder in verpakking
Begin februari besteedt de krant van Stella Ruisch aandacht aan de inflatiecijfers. Die zijn gedaald, toch blijven de prijzen van producten in de supermarkt stijgen. Tja, de grondstoffen zijn door de oorlog in de Oekraïne ook duurder geworden en de energieprijzen en natuurlijk de lonen zijn gestegen. Maar hoe kan het dan dat er al in 2019 een stuk minder in de verpakkingen werd gedaan? Tijd voor consumentenwantrouwen.
Minder en kleinere beschuiten
Het besef komt nadat ik de pagina van de krant heb omgeslagen. In de keuken doe ik een nieuwe rol beschuit in mijn oude beschuitbus. Ik zie de zak tot halverwege de bus zakken. Hoe lang is het geleden dat er 13 beschuiten in een verpakking gingen? Ik moest er altijd een afhalen om de bus te kunnen sluiten. Ik hijs de verpakking omhoog en lees: 10.
Nu moet ik er bij vermelden dat ik van de rol met 13 beschuiten een paar jaar geleden ben overgestapt op een rol met benaming boeren en zaden. Dat waren iets grotere beschuiten maar minder per verpakking. De term ‘boeren’ is er vanaf gehaald, de ‘zaden’ zijn gebleven. Het laatste jaar zijn de beschuiten een meer gewone, kleinere maat geworden en de zaden minder. En nu zitten er ook nóg minder in.
Mijn consumentenwantrouwen groeit met de dag
Ik houd nu eenmaal van knapperige pitjes en zaden in mijn broodproducten maar die zijn schaars geworden. Ook het broodje bij de bakker vertoont in plaats van hele pompoenpitten, wat fijngehakte zaden en pitjes verspreid over het bolletje. Ze heten ‘bonkie’ en zo liggen ze nu ook een beetje op mijn maag. Mijn consumentenwantrouwen groeit met de dag. De heerlijke, met prijzen bekroonde, slagersrookworst blijkt ook een maatje kleiner te zijn geworden voor dezelfde prijs.
1+1 gratis betaal je zelf
En dan staat er nog een ander bericht in de krant. Sommige A-merken, zoals wasmiddel Ariel, Witte Reus en WC-eend zijn in Duitsland veel goedkoper. Dat komt, omdat ze in tegenstelling tot ons land geen acties houden als 1+1 gratis. Die ‘gratis’ aanbieding betalen de Nederlandse klanten dus zelf!
In mijn zoektocht of mijn consumentenwantrouwen terecht is stuit ik op een verhaal van de Consumentenbond uit 2019 waarin al alarm wordt geslagen over de trucs van fabrikanten. 20 ml minder afwasmiddel in een fles maar de prijs is in dat jaar van 2,01 naar 2,14 euro gestegen. En in dat jaar was er nog geen sprake van een coronacrisis, een energiecrisis of een oorlog op Europees grondgebied.
Uitgeknepen tube tandpasta
Hoe laag kunnen fabrikanten zijn met hun acties om de laatste druppel uit de consument te persen? Denk ik, terwijl ik ’s avonds voor het slapen gaan het laatste beetje uit de tube tandpasta druk. Daar zit volgens mij ook minder dan voorheen in, voed ik mijn consumentenwantrouwen.
Eerlijk is eerlijk
Gelukkig is daar de Consumentenbond die eind vorig jaar met een actie is begonnen. ‘Eerlijk is eerlijk’ is een meldpunt voor geknoei met producten maar ook voor positieve verhalen. Ben benieuwd of die er zijn. Misschien kan de Consumentenbond inhalerige producenten en supermarkten een halt toeroepen. Kijk, daar wil ik nu wel vertrouwen in hebben!
Meer lezen
Soms nemen we op Meerdanvijftig.nl geen blad voor de mond. Zo schreef Marlies Mielekamp vorige week over de schaamte voor leeftijdgenoten. Brigitte Leferink ergerde zich aan het gebruik van verkleinwoordjes door vrouwen. En nog niet zo lang geleden hekelde Marlies het gedrag van werkgevers in de horeca. Stella Ruisch waarschuwde vrouwen dat de emancipatie nog lang niet voltooid is.
Recente reacties