In februari houden ze in Zeeland het kampioenschap ‘Tegenwindfietsen’. Da’s niets voor Kees Rooze. Toch willen zijn vrouw en hij in vorm blijven om van de zomer weer op de fiets met vakantie te gaan. Gelukkig stond er het weekeinde van hun rondje Gooimeer (36 kilometer) geen zuchtje wind!
Met verbijstering kijk ik naar de beelden van fietsers die met minimaal windkracht 7 tegen de wind in over de Oosterscheldekering trappen. Zelf hebben we daar ook eens tijdens een vakantie windkracht 5 moeten trotseren. Op een fiets beladen met bagage. Een ultieme uitputtingsslag.
Ik denk eraan als we deze zonnige zondag moeiteloos de toch windgevoelige Stichtsebrug passeren. We zijn vertrokken uit het oudste gedeelte van Almere; Almere-Haven. Gezellige terrassen lonken. Maar wij zijn net begonnen aan onze tocht, dus het is voor ons te vroeg. Even later stoppen we wel even voor een eendenfamilie. Het water is behoorlijk stil en de zeilboten komen maar moeizaam vooruit.
Als ik toch eens rijk was….
Hé, dat is bijzonder! De Stichtsebrug geeft niet alleen een mooi uitzicht over het Gooimeer. We kijken ook naar een bollenveld, dat je hier niet verwacht. Aan de andere kant van de brug komen we aan bij de rand van de welvarende gemeente Blaricum. Daar is net een mooie nieuwe wijk uit de grond gestampt. “Als ik toch eens rijk was dideldideldideldideldideldom” zing ik op de fiets. Een lied uit de musical Anatevka, ooit prachtig uitgevoerd door Lex Goudsmit. Ach, maar ik ben een gelukkig mens en dat is ook rijkdom!
Botters en een Moris Minor bij haven aan Gooimeer
Huizen in het Gooi is van origine een havenstadje. We staan even stil bij een botterwerf met op de achtergrond de voormalige Kalkovens. Waar vroeger van schelpen door verbranding kalk werd gemaakt, beloven bruidsparen elkaar nu graag eeuwig trouw. Wie wil kan van hieruit ook tegen vergoeding een tochtje met een botter over het Gooimeer maken.
Bij de botterwerf valt mijn auto-liefhebbende oog op een Morris Minor 1000. Door het hout aan de zijkant is het een bijzondere auto. In de jaren ‘60 stonden mijn ouders op het punt er een tweedehands aan te schaffen. Hij stond te glimmen in de garage maar hij was net verkocht. Het hondje van de nieuwe eigenaar zat er al in. Ik herinner mij de teleurstelling van mijn moeder. Diezelfde dag schaften ze een olie slurpende Austin A35 aan. Genoeg gemijmerd. Huizen is de moeite waard maar we moeten verder.
Naarden een mooi plaat(s)je
Naarden is al eerder door ons fietsend aangedaan. Maar het blijft leuk om de stad via de vestingwallen binnen te komen. De oude stadskern met de Grote Kerk is een plaatje.
We drinken op een terras een biertje. Dat doen wij anders nooit! Ik hoor u denken: dat zal wel! Maar als we op fietsvakantie gaan, drinken we pas nadat we de eindbestemming hebben bereikt. Het wordt anders een zware tocht met benen die niet meer willen. Nu hebben we, zonder bagage, nog maar 10 kilometer tot de eindstreep.
En goed dat we even zitten. Want nu kan ik net op tijd mijn camera pakken en twee passerende oldtimers fotograferen. Even later rijden we terug over de Hollandse Brug. Die is niet zo mooi gelegen als de brug in het Sticht. We fietsen tussen de spoorlijn en de snelweg. Het Muiderstrand daarna is een oase van rust na het geraas van verkeer. Het laatste stukje rijden we weer langs het Gooimeer. Bij het opladen van de fietsen, kijken we terug op een verrassende fietstocht, die zeker niet alleen langs water is gegaan!
Meer over fietsen
Kees Rooze schreef het al; hij maakte al eerder een ander rondje maar dan via de Vecht, waarbij hij Naarden aandeed. Fietsvakanties beginnen voor hem vaak in het geliefde Zeeland, vanwaar hij samen met zijn vrouw ook de Belgische kust verkende. Maar ook de andere kant van Nederland werd door hem aangedaan: in Drenthe ervoer hij als muzikant naast Bartje ook de blues. En met vrienden beleefde hij een weekeinde met een gehaktbal in Salland. Nog meer lezen over fietsen? Klik dan hier.
Alle foto’s: ©Kees Rooze
Recente reacties