In de journalistiek hoor je veel verhalen, die je niet altijd kunt opschrijven. Omdat mensen niet onder hun eigen naam hun relaas op internet willen terugvinden of omdat de omstandigheden zich niet lenen voor een interview. Na vele jaren in het vak kan Brigitte Leferink heel wat vertellen. Dat doet ze onder de titel ‘Mijn geheim’. Omdat sommige verhalen voor velen van ons wel heel herkenbaar zijn. Of onze nieuwsgierigheid opwekken. Zoals dat van Bianca. Ze betaalt iemand om haar moeder te bezoeken.
Te moe om met gezin iets te ondernemen
“De band met mijn ouders was nooit erg hecht. Materieel ontbrak het me aan niets, maar ik had graag wat meer liefdevolle aandacht gehad. Mijn vader en moeder waren vooral bezig met hun werk: ze hadden een groentewinkel midden in het dorp die zes dagen per week open was. Ze werkten beiden van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat. Alleen de zondag was vrij maar dan waren ze zo afgepeigerd dat ze geen zin hadden om met mij en mijn twee broertjes iets te ondernemen.”
Met zijn tweeën naar Spanje
“Het hele jaar door was er een huishoudster die poetste, ons opving als we uit school kwamen en eten kookte. Als het niet zo geweldig ging op school werd er bijles geregeld. Je zou kunnen zeggen dat er goed voor ons gezorgd werd maar het werd allemaal uitbesteed. Zelfs de vakanties. In de zomervakantie werden we op kamp gestuurd. Zo voelde dat tenminste. Onze ouders zochten het uit: ponykamp, zeilkamp, voetbalkamp voor de jongens. Geen gezamenlijke vakantie, maar met wildvreemde kinderen op pad. Vakantie met het hele gezin ken ik niet. In de winter, als wij gewoon naar school moesten, gingen mijn ouders met zijn tweeën een maand naar Spanje. Onze oma kwam dan in huis zodat er ook ’s nachts iemand was, als de huishoudster naar haar eigen huis ging.”
Ik wilde het anders doen
“Mijn ouders hebben lang doorgewerkt. Daardoor hadden we ook weinig aan hen toen wij kinderen onze eigen gezinnen stichtten. Omdat ik het absoluut anders wilde doen en meer tijd aan mijn zoon en dochter wilde besteden, hebben mijn man en ik ieder nooit meer dan vier dagen per week gewerkt. Nu is dat redelijk normaal, maar vijfentwintig jaar geleden was dat nogal revolutionair.”
Geen warme gevoelens
“Helaas is mijn vader kort nadat ze de zaak hebben verkocht overleden. Mijn moeder kreeg niet lang daarna een herseninfarct en is daar nooit meer goed bovenop gekomen. En nu is er alzheimer bijgekomen. Ze woont in een verpleeghuis. Hoewel we er maar een uurtje vandaan wonen, ga ik bijna nooit op bezoek. Ik heb geen warme gevoelens voor haar, ook al is ze mijn moeder. We hadden elkaar altijd weinig te vertellen en dat is alleen maar erger geworden.”
Twee keer per week komt iemand op bezoek bij mijn moeder
“Omdat ik het wel belangrijk vind dat ze mensen spreekt, aandacht krijgt, meegenomen wordt voor een wandeling of iets anders, heb ik iemand ingehuurd om op bezoek te gaan bij mijn moeder. Twee keer per week twee uur. Bijna niemand weet dat. Ik schaam me er een beetje voor. Dat ik deze ‘taak’ die je als kind toch eigenlijk hebt, aan een vreemde heb uitbesteed. Het klinkt zo liefdeloos. Ik zou het ook afschuwelijk vinden, als mijn kinderen mij later zo zouden behandelen. Die begrijpen het echter en bezweren me dat ze mij later wel komen opzoeken. ‘Jij ging toch ook heel anders met ons om dan oma met jou deed’, zeggen ze dan. Dat klopt. Maar helemaal lekker voelt het niet.”
Meer Mijn Geheim
De verhouding tussen moeders en dochters is wel vaker problematisch. De moeder van Wendy weet alles beter. En de moeder van Claudia wil opeens kerst samen vieren. Voor Carla wordt het moeder-dochteruitje steeds meer een drama. Niet alleen dochters vinden de relatie met hun moeder ingewikkeld. Omgekeerd komt het ook voor. Als op de kleinkinderen passen een te grote belasting wordt, bijvoorbeeld. Of als de volwassen kinderen verwachten dat de ouders hun vakantie blijven betalen.
Openingsfoto: Pixabay
Recente reacties