In de journalistiek hoor je veel verhalen, die je niet altijd kunt opschrijven. Omdat mensen niet onder hun eigen naam hun relaas op internet willen terugvinden of omdat de omstandigheden zich niet lenen voor een interview. Na vele jaren in het vak kan Brigitte Leferink heel wat vertellen. Dat doet ze onder de titel ‘Mijn geheim’. Omdat sommige verhalen voor velen van ons wel heel herkenbaar zijn. Zoals het verhaal van Franny, die tranen in de ogen krijgt als ze haar verhaal vertelt: “Het oppassen op mijn kleinkinderen wordt me eigenlijk te veel.”

Ze rekenen op ons

“Ik pas een vaste dag in de week op de kinderen van mijn zoon en dat vind ik ook leuk. Maar ze doen te vaak een beroep op me voor extra oppasdagen. Even een weekendje weg onder het mom van ‘quality time’ met zijn tweeën omdat het ouderschap in combinatie met werk zo zwaar is en mijn zoon en zijn vrouw nauwelijks nog toekomen aan elkaar. Een sportavond met vrienden voor de één en een etentje van het werk voor de ander. Ze zeggen nergens nee tegen en rekenen erop dat oma en opa de kinderen opvangen. Het liefst brengen ze mijn kleinkinderen bij mij thuis, en komen ze ze pas de volgende dag weer ophalen. ‘Breng je zo ook naar school mam?, vragen ze dan.”

mijn geheim

Nieuwe heup kan alleen in vakantietijd

“Mijn man verklaart me voor gek. Die vindt dat ik veel duidelijker mijn grenzen moet aangeven. Maar dat vind ik erg moeilijk. Ik zie de wallen onder de ogen van mijn schoondochter, de nieuwe rimpels in het voorhoofd van mijn zoon. Ik gun hun dat weekendje rust en hun ontspanning. Alleen merk ik dat ik zelf onderhand ook een jaartje ouder word. Bovendien krijg ik alle griepjes en verkoudheden van de kleintjes mee waardoor ik continu met een hoofd vol watten loop en mezelf op de been houd met paracetamol. Tel daarbij op dat ik dringend een nieuwe heup nodig heb. Die operatie stel ik steeds uit vanwege alle drukte van het oppassen. Ik heb gevraagd of het in de vakantie van mijn zoon kan, als ze weg zijn. Dan hebben ze er het minst last van.”

Ik stel kinderen op de eerste plaats

“Ik denk er niet te veel over na, want als ik dat doe, moet ik mijn man gelijk geven. Al mijn hele leven stel ik mijn kinderen op de eerste plaats. Terwijl ze eigenlijk nu op een leeftijd zijn dat ze hun eigen boontjes moeten doppen. Kinderen krijgen betekent ook wat inleveren. Mijn man en ik gingen vroeger nooit een weekeindje alleen weg. Alleen op onze trouwdag gingen we met zijn tweeën uit eten en hadden dan een buurmeisje als oppas. Het lijkt alsof de huidige generatie ouders van kleine kinderen zich niet wil realiseren dat niet alles meer kan. Dat het tropenjaren zijn waardoor je samen heen moet.”

Oppassen is vanzelfsprekend geworden

“Het meest stoort het me dat ze het vanzelfsprekend vinden dat we oppassen en chagrijnig zijn als ik een keer echt niet kan. Ze vragen gerust of ik mijn afspraak niet kan verzetten! Dan kan ik wel uit mijn vel springen maar om de lieve vrede te bewaren doe ik dat niet. Want ze zijn wel zo slim om iets te vragen als de kleinkinderen erbij zijn. Dan kan ik al geen nee meer zeggen. En zo modderen we maar door.”

Meer lezen

De relatie tussen kinderen, kleinkinderen, ouders en grootouders is een bron voor veel verhalen in Mijn Geheim. Niet alleen als ze als Franny op de kleinkinderen moeten passen. Maar ook omdat ze de kinderen weinig zien, zoals Joyce. Of zoals Diane die het niet langer vanzelfsprekend vindt dat ze de vakantie voor haar volwassen kinderen moet betalen. Dolly en Lex (67) zijn verliefd geworden maar hun kinderen vinden het maar niets. En ook kleinkinderen zijn soms een bron van zorg. Hetty maakt zich druk omdat haar kleindochter met een verkeerde man wil trouwen. En als oma dan eenmaal oud is en der dagen zat, willen de kleinkinderen niet meer op bezoek komen….

Openingsfoto: Pixabay