Op vakantie: toerist tegen wil en dank

De schoolvakanties zijn begonnen en de stress slaat bij velen toe. Wie niet gebonden is aan deze 6 weken, heeft het al achter de rug. Zoals Karin de Lange, die zich bij elk vertrek opnieuw afvraagt waarom ze op vakantie gaat. Maar ja…

Ik wil wèl graag op vakantie zijn

Op vakantie gaan is iets anders dan op vakantie zijn. Ik wil graag op vakantie zijn maar op vakantie gaan vind ik verschrikkelijk. Waarom doe ik mijzelf dit aan? Dat vraag ik me elke keer af. Luxe problemen zijn het natuurlijk. Hele volksstammen kunnen zich niet eens een vakantie veroorloven. Niet in Nederland, niet in Europa, laat staan de oceanen over. Toch ben ik in de gelukkige omstandigheden geweest te reizen door de VS. Ik heb diverse Europese steden bezocht en ben al kamperend door Frankrijk gezworven. Maar dat op vakantie gaan, kent zijn keerzijde.

Een muisarm en schele hoofdpijn

Het begint al met het plannen. Zo wilde ik dolgraag het Alhambra zien, het Moorse paleis in Andalusië in Spanje. Dat betekent reizen zoeken via internet. Van eerdere stedentrips weet ik al dat ik een muisarm en schele hoofdpijn zal krijgen. ’s Nachts droom ik van de vele, vele hotels die ik onder ogen heb gekregen. Het ene plaatje nog mooier dan het andere maar hoe liggen ze in de stad, hoe kom ik van het hotel naar het centrum? Is dat betaalbare hotel wel een goed hotel? Wat is het waarderingscijfer? Kloppen die recensies? Bestaat dat AirBnB-appartement wel in het echt?

Pakketreis

Kortom, ik zoek nu een pakketreis waarom dat voor me is geregeld: vlucht, huurauto, route en hotels. Vrienden zeggen dat ik dan duurder uit ben, dat ik ook ter plekke een hotel kan zoeken etc. Maar ik doe het lekker toch. Maar zelfs dan moet ik uitzoeken wat er precies onder de reis valt, hoe het zit met de voorwaarden van de huurauto en waar de hotels liggen. En ook moet ik online inchecken voor mijn vlucht, zitplaatsen in het vliegtuig bespreken en besluiten of ik ruimte voor mijn cabinebagage wil reserveren. Pffff, je moet wel erg van managen en regelen houden om van zo op vakantie gaan te genieten. Dit is voor mij geen voorpret maar noodzakelijk kwaad.

Nachtmerries

En als dan de reis is geregeld en de datum vaststaat, begin ik zenuwachtig te worden. Wat als we daar een ongeluk krijgen? Of gewoon pech? Of we worden aangehouden door overvallers. Of we worden daar doodziek en spreken geen Spaans. Of we worden bestolen. Ik vraag me tot aan de dag van vertrek af of ik niet gewoon thuis zal blijven. Jammer dan van het geld maar waarom zou ik mijn eigen ongeluk op zoeken?!

Dag van vertrek

En dan breekt de dag van vertrek aan. Hoe laat moeten we naar het vliegveld? Hoe gaan we ernaar toe? Over de terugweg hebben we het nog maar niet. En dan het huis achterlaten.

Tijdschakelaars programmeren.  De planten water geven.  Het doen lijken of ik mijn schoenen bij de bank uit gedaan heb en kopjes op de tafel laten staan, alsof we gewoon aanwezig zijn. Dan ziet het er bewoond uit om inbrekers te misleiden. En dat alles ondanks dat we een alarmsysteem hebben! Ik ben zelfs een keer zover gegaan dat ik een pruik op mijn kussen heb gevleid met kleding onder de deken, zodat het net leek of er iemand sliep.

De laatste dingen in de koffer gooien. Talloze keren de paklijstjes controleren. Allerlei gedachten duiken op, zoals: waar heb ik nu mijn paspoort gestopt?! En: o, mijn powerbank moet nog mee voor mijn telefoon… Ik weet zeker, dat ik eenmaal op reis iets belangrijks ben vergeten.

In de tijdcapsule

Het vliegtuig taxiet. We zitten. De koffers boven ons hoofd in de vakken. We hebben drie uur zitten koffie drinken en diverse andere reizigers gesproken over hun reisdoelen. Reisboekjes in het vakje voor ons, water bij de hand en daar meerdert het vliegtuig vaart met brullende motoren. Dan volgt het magische moment: los van de grond!

Wonderlijk hoe langzaam de lapjesdeken van de aarde onder het toestel verglijdt en enorme tankers als stipjes op de eindeloze lege vlakte van de zee te zien zijn. Het schouwspel leidt me af en ik pak de reisboekjes. Zo kan ik me verheugen op het moois dat ik op mijn reis te zien zal krijgen. Nog wel drie uur in de lucht hangen als in een tijdcapsule, vóór het toestel vaart mindert en de aarde weer dichterbij komt. De industrie, straten en huizen, lapjes grond gaan over in de gebouwen van de luchthaven en het toestel landt en taxiet naar de gate van de vreemde luchthaven.

Borden in vreemde taal

Tergend langzaam halen de passagiers rij voor rij bagage uit de vakken en verlaten het vliegtuig. In de aankomsthal zoeken we met spanning naar de borden van ons autoverhuurbedrijf. We moeten ook een busje zien te vinden dat ons naar het autoverhuurbedrijf brengt. Daar moeten we formulieren invullen, alvorens we een piepklein Fiatje 500 meekrijgen. Buiten wacht ons de mallemolen van het drukke autoverkeer. De borden met plaatsnamen zijn in de vreemde taal net als de verkeersaanwijzingen. Google Maps, o zo handig, meldt heel andere wegnummers dan de borden boven de wegen. En wat is het zuidoosten,  waar we heen moeten rijden volgens Tante Google?

Eindelijk in het hotel, we zijn op vakantie!

Na een anderhalf uur rijden en een enkele verkeerde afslag die door Tante Google wordt gecorrigeerd, zien we daar als een Fata Morgana ons allereerste hotel….aan de snelweg! Maar de wereld staat stil, de receptioniste is vriendelijk. We krijgen ons kamernummer en plastic sleutelkaartje. We zoeven in de lift naar boven, vinden een kleurige, schone en gezellige hotelkamer, trekken opgelucht onze schoenen uit en vallen op bed neer. Vanaf morgen strekt zich een dikke week leven in hotels uit. Schone kamers, schone lakens en handdoeken, ontbijtbuffetten met veel te veel lekker eten. En na een autotochtje allerlei moois bekijken, waarna op terrassen ijs, drankjes en avondeten op ons wachten. De luxe van toerist zijn…..daar doe ik het allemaal voor. Alle zorgen zijn bij toverslag verdwenen.

Meer lezen over Spanje

Uiteindelijk genoot Karin de Lange dus van een week vakantie in Andalusië, de streek die Kees Rooze al eerder heeft beschreven. Brigitte Leferink was net zo enthousiast over Madrid als Stella Ruisch en geeft 5 tips om te zien in de hoofdstad van Spanje. Marlies Mielekamp verlengde de zomer aan de kust bij Alicante. Bij Son Marroig op Mallorca ligt het idyllische buiten van de Habsburgse hertog die aan het ontstaan van het toerisme aan de Middellandse Zee heeft meegewerkt. Karin de Lange zag voor haar kampeervakantie ook al spoken…Lees hier het hilarische verhaal.

Openingsfoto: Verkeersborden in een vreemde taal. Alle foto’s: ©Karin de Lange