In de journalistiek hoor je veel verhalen, die je niet altijd kunt opschrijven. Omdat mensen niet onder hun eigen naam hun relaas op internet willen terugvinden of omdat de omstandigheden zich niet lenen voor een interview. Na vele jaren in het vak kan Brigitte Leferink heel wat vertellen. Dat doet ze onder de titel ‘Mijn geheim’. Omdat sommige verhalen voor velen van ons wel heel herkenbaar zijn. Of onze nieuwsgierigheid wekken. Zoals dat van Barend. Zijn vakanties bestaan vooral uit wachten op zijn winkelende vrouw.

Wachten op Els

“Soms zie ik een lotgenoot en dan kijken we elkaar met een blik van verstandhouding aan’. Met een treurige blik kijkt Barend me aan. ‘Ik begin nooit een praatje. Stel je voor dat hij zegt dat hij het vervelend vindt en ik ga dat beamen. Het is vandaag voor het eerst dat ik het hardop zeg: mijn vakanties bestaan vooral uit het wachten op Els, die van winkel naar winkel gaat.”

Op een stoeltje bij het water

“Op vakantie heb ik aan weinig genoeg. Ik heb mijn hele leven hard gewerkt, was nooit thuis, altijd bezig. Ik geniet nu van de rust. Lekker met de caravan erop uit. In het voor- en naseizoen naar het buitenland, in de zomer in Nederland. We zoeken altijd een plek aan het water. Ik kan uren op mijn stoeltje over het water uit kijken, de krant lezen of sudoku’s maken. Meer heb ik niet nodig.”

Overal kijken, kijken, kijken maar niet kopen

“Els wil er graag op uit. Alle markten in de buurt af en shoppen in elk dorpje. In de tijd dat de kinderen nog meegingen, was er altijd wel één van de dochters te porren om met haar mee te gaan. Maar nu ben ik de pineut. Ze vindt er niks aan om in haar eentje op pad te gaan en ze rijdt niet graag auto in een vreemde omgeving. Er zit weinig anders op dan dat ik haar vergezel. Elke winkel wil ze naar binnen, ook als ze van tevoren weet dat ze er niks gaat kopen. Wat dat betreft is ze een echte Hollander: kijken, kijken, maar niet kopen.”

Op een bankje wachten op winkelende vrouw

“Ik ga al niet eens meer mee naar binnen. De hond is daarbij een goed excuus. Veel winkels willen hem niet binnen hebben. En hem continu buiten aan een paaltje vastmaken, vindt ook Els gelukkig niks. Meestal is er wel een bankje in de buurt waar ik neerstrijk. Of we spreken af op een terras. Dan zit een tafeltje verder een man in dezelfde situatie; tassen vol inkopen rond zijn voeten en regelmatig op zijn horloge kijkend of ze er al aan komt.”

Ik ben het spuugzat

“Het liefst bleef ik de hele dag op de camping maar Els heeft geen zitvlees. Die wil ’s ochtends na het ontbijt de hort op. Af en toe een dag erop uit vind ik een goed compromis. Maar het is me nog niet gelukt, dat voor elkaar te krijgen. Ik heb het wel eens geprobeerd. Dat was geen succes. Ze kletst me dan de oren van het hoofd en blijft maar zeuren over dat ene dorpje waar ze nog niet geweest is. Kan ik nog niet ongestoord niks doen. Ik ben het spuugzat te wachten op mijn winkelende vrouw. Zo, dat is eruit.”

Meer geheimen lezen?

Zoals Gladys is heimelijk verliefd op een collega en de broer van Laetitia wil een vrouw uit het verre oosten. Of Annemieke heeft spijt van haar huwelijk met een oudere man, Gerda en Henk zijn per ongeluk swingers geworden en Ine is verdrietig omdat ze alleen door het leven gaat. Brigitte Leferink hoorde niet alleen relatiegeheimen. Het geloof van non Josefien wankelt en Jeroen is opgepakt voor het stelen van een blikje Energydrink. De kinderen van Harry en Diane verwachten dat hun ouders nog steeds de vakantie betalen en Nilüfer wil niet terug naar Turkije. Nieuwsgierig naar nog meer? Klik dan hier. Kees Rooze schreef eerder een verhaal over hoe mannen winkelen…

Openingsfoto: Pixabay