Tot haar 55e had Marlies Mielekamp donkere, goed gevormde wenkbrauwen. Daarna werden ze net als haar haar steeds lichter, waardoor het potloodje elke ochtend mijn beste vriend werd. Tot ze koos voor permanente make-up.

Dikke, zwarte strepen, zo zagen de wenkbrauwen van jonge vrouwen eruit die ze hadden laten tatoeëren. Lelijk vond ik. Dat het ook anders kon, zag ik toen ik een artikel maakte over permanent make-up. Twee 50-plussers hadden hun wenkbrauwen laten doen en dat zag er heel natuurlijk uit. Dat leek me ook wel wat. Geen betere reclame dan van ervaringsdeskundigen waar je het resultaat van de behandeling kan zien! Ik besloot me dan ook van blijvende wenkbrauwen te laten voorzien bij Studio Taskani Cosmetic Tattooing, waar de geïnterviewde vrouwen het ook hadden laten doen.

Powder Brows methode

“Inderdaad krijg je door mond-tot-mondreclame meer zekerheid hoe er wordt gewerkt”, vertelt Marijke Taskan van de studio. “Daarnaast kan je kijken naar referenties en foto’s op de website. Als er geen foto’s bij staan, kan je je daar beter niet laten tatoeëren. Pas wel op: sommige studio’s werken met stockfoto’s of “gebruiken” foto’s van andere specialisten. Dat zie je, doordat er steeds verschillende apparatuur wordt gebruikt of steeds een andere stijl van permanente make-up. Dan weet je dus nog niet wat de echte resultaten zijn.” De methode die bij Studio Taskani wordt gebruikt voor wenkbrauwen heet Powder Brows.  ‘Met een ragfijne naald worden daarbij oppervlakkig en diffuus gaatjes geprikt, waarna er pigmenten in de huid gezet worden’, legt Marijke uit.

Permanente make-up is niet pijnlijk

Sinds een tijdje werkt ook Marijke’s dochter Meri in de zaak. En laat zij nu voldoende plaats hebben. Ik maak meteen een afspraak. Bij binnenkomst drinken Meri en ik eerst koffie en bespreken we wat er gaat gebeuren. Ze vertelt ook meteen alles over de nazorg, die tips krijg ik later op papier mee. Daarna gaan we naar de behandelkamer waar Meri eerst mijn wenkbrauwen met potlood intekent. Na twee keer samen in de spiegel kijken, zijn we beiden tevreden. Dan begint het echte werk. Daarvoor ga ik op een gemakkelijke behandelstoel liggen. In het begin kriebelt het tatoeëren wat,  later wordt het iets gevoeliger, maar echt pijnlijk is het niet. Na twee uur is het klaar en bekijken we samen het resultaat. De permanente make-up bevalt me goed.

Twee weken niet zwemmen

Eenmaal thuis houd ik me goed aan de nazorg-tips. Zo zorg ik ervoor dat de eerste 24 uur mijn wenkbrauwen niet nat worden en smeer ik er de eerste zes dagen twee keer per dag verzorgende crème op. Ook kom ik die eerste twee weken niet in de zon en ga ik niet zwemmen. Dat doe ik anders twee keer per week.

Na twee weken vallen er korstjes van de wenkbrauwen af en kleuren ze steeds lichter. Dat was te verwachten, want er volgt nog een nabehandeling na zes weken.

Wenkbrauwpotlood in de la

Ook dan lig ik weer twee uur op de bank en werkt Meri alles bij. Op mijn verzoek doet ze dan wat meer grijs- in plaats van roodtinten in de verf. Daarna is het resultaat van de permanente make-up precies zoals ik het wilde. En hoef ik het wenkbrauwpotlood ’s ochtends niet meer te gebruiken!

Tips wanneer je permanent make-up overweegt

  • Kijk of degene die de behandeling doet goed is opgeleid.
  • Controleer op www.veiligtatoeerenenpiercen.nl, in verband met de hygiëne, of de studio erkend is door de GGD.
  • Vraag om een intakegesprek om te kijken of het goed voelt.
  • Vraag naar referenties van anderen.
  • Kijk goed of de foto’s op de site wel foto’s van eigen werk zijn en geen stockfoto’s.
  • Het fijnst: praat met iemand die de behandeling in de betreffende studio heeft gehad en kijk of je het resultaat mooi vindt.

Meer lezen van Marlies Mielekamp

Een verzorgd uiterlijk en een verzorgd innerlijk gaan bij Marlies Mielekamp hand in hand. Zo schreef ze over het belang van in beweging blijven. En dat geldt dan ook ons brein. Maar ze nam ons ook mee in haar overwegingen om haar kapsel grijs te laten worden en niet meer te verven. En ze gaf na een workshop ook 7 tips voor een eigen kledingstijl. En ‘shopte’ ze met andere ogen in haar eigen kledingkast.

Openingsfoto: Marlies na de eerste behandeling. Eigen foto.