Na afloop van de persconferentie waarin ze toegeven dat ze foutieve CO2-uitslagen hebben opgegeven, maken de Japanse directeuren van Mitsubishi een diepe buiging. Het gebaar dwingt iets van respect af bij mij. Respect associëren we tegenwoordig met zeer zelfbewuste Marokkanen of met gewoonweg ouderwets. Ik leerde in de jaren ’80 mijn kinderen u te zeggen tegen vreemden en ouderen. In diezelfde jaren kwam Ikea naar Nederland en gooide het Scandinavische bedrijf U en mijn opvoedingspogingen in de vuilnisbak. Voortaan kon JE de catalogus bij de kassa ophalen. Het stoort mijn taal- en beleefheidsgevoel nog steeds. Gelukkig ben ik niet de enige die de terugkeer van wat ouderwets respect zou toejuichen. Briefschrijfster Josine Pouwels ergert zich in de Volkskrant aan judoka Kim Polling die weigerde om in Japan zoals daar gebruikelijk een buiging te maken op de mat. En tot mijn verbazing hoorde ik afgelopen weekeinde Gordon bij Holland’s Got Talent op televisie overschakelen van je naar u tegen een (nep)soldate van het Leger des Heils. Er is nog hoop!
Over de auteur

Stella Ruisch
Stella Ruisch hanteert de pen al van jongs af aan. Van de schoolkrant stapte ze in 1976 over naar De Telegraaf als leerling-journaliste. Per 1 januari 2016 verliet ze de krant, nadat ze er als chef en uiteindelijk (eerste vrouwelijke) adjunct-hoofdredacteur had gewerkt. Nu heeft ze eindelijk de ruimte om een duik te nemen in het nieuwe schrijven en publiceren. Wat de overheid propageert; een levenlang leren, voert zij uit.
gerelateerde berichten
1 reactie
Laat een antwoord achter Reactie annuleren
Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
Recente artikelen
-
-
-
Chocolademousse om je vingers bij af te likken23 jan 2023 | Algemeen
-
-
advertentie
Recente reacties
- Karin de Lange 7 oktober 2022
- Lisanne 6 oktober 2022
- Loes 1 oktober 2022
- Cecile Förster 30 augustus 2022
- Gert 23 augustus 2022
U is ouderwets. Blij dat ik ouderwets ben opgevoed en het ook zo heb doorgegeven.
Ik heb nog steeds de neiging om, als ik met ‘je’ word aangesproken, te zeggen: “Zaten wij samen op school?”.
Wel eens gedaan, maar die blik vol onbegrip…. dan denk ik: laat maar, je/u weet niet beter.